Knal

Een gil: "Niemand begrijpt mij!"

De deur knalt dicht.

Ik blijf achter en vraag me af: zou dit een voorafspiegeling zijn van onze toekomst (de echte puberteit) of een voorafname?

Toch een belangrijk verschil, dunkt mij.

Kapot

Vreemd toch, hoe wij mensen de neiging hebben om méér van dingen te houden die kapot of versleten zijn, dan van perfecte dingen.

Je kan terrastegels kopen die getrommeld zijn om er oud uit te zien. Bakstenen idem. Jeansbroeken die gebleekt en geschuurd zijn.

Je bent ontroerd door de onhandige disproportionaliteit van een pup of een veulen of een lammetje.

Je houdt van al je kinderen evenveel, maar die waar ietske aan is, nemen toch een speciale plaats in je hart.

Ik vraag me af: is dat iets universeels, of is dat van onze cultuur?

Reclame

In de reeks "minder geslaagde reclame op het internet".Merk vooral de slogan "And action!" op.

Wiskunde

Conrad Wolfram (van Mathematica) heeft een mening over het wiskunde onderwijs.

Als producent van wiskundige software vindt hij dat alle rekenwerk uit het onderwijs gehaald moet worden en vervangen door ... wiskundige software. Niet echt verrassend.

Maar die bedenking ontkracht zijn argumenten natuurlijk niet.

Wel is hij zelf niet vies van enkele klassiekers uit de rethorica, vooral die waarbij je éérst je tegenstander woorden in de mond legt om vervolgens deze woorden te ontkrachten. En op het eenvoudige: "wie mij niet volgt is dom/ouderwets/lelijk/..."

Daarvoor gebruikt hij impliciet de volgende uitgangspunten, die op geen enkele manier gestaafd worden:
* wiskunde is saai
* rekenen is saai
* wiskunde onderwijs is gefixeerd op rekenen
* als we het rekenen laten vallen, dan winnen we tijd om meer conceptuele dingen te onderwijzen
* jonge kinderen kunnen beter omgaan met conceptuele wiskunde dan met rekenen
* wiskundelessen geven te vaak binaire boodschappen (goed/fout) door ipv genuanceerde
* wiskundelessen vandaag zijn ouderwets
* wie achter de wiskundelessen van vandaag staat is zelf ouderwets
* de chinezen zullen onze economie overnemen omdat ze andere wiskunde lessen hebben
en tot slot: "De kloof kun je enkel overbruggen als je erover springt. Wil je stapje per stapje gaan, dan moet je door het diepe dal en dat kunnen we ons niet veroorloven."

Wat hij vergeet is:
* wiskunde is leuk
* rekenen kan leuk zijn
* kinderen zijn conceptueel helemaal niet sterk

Wat hij niet bij vertelt is dat je, bijvoorbeeld bij het invoeren van Mathematica in het onderwijs, niet enkel tijdswinst oplevert. De kinderen moeten dan namelijk de syntax van Mathematica studeren, en zijn voor de rest van hun leven afhankelijk van een commercieel product. Tenzij ze ook nog eens de syntax van Derive en Maple erbij nemen.

Wat hij ook niet schijnt te weten, is dat men ondertussen de rekenmachine heeft uitgevonden, die in ons middelbaar onderwijs in regel gebruikt wordt.

Wat overigens niet wegneemt dat die mannen bij WolframResearch fenomenale dingen aan het doen zijn.

BHV

Nu mijn voorspelling over Van Rompuy er grandioos naast was, ga ik 24 uur lang mij bescheiden terug trekken en geen voorspellingen meer doen. Maar wel de meest eenvoudige oplossing voor BHV verzinnen:
(1) iedereen wacht tot het Duitse belangenconflict verlopen is (ergens begin volgend jaar)
(2) het parlement stemt met gewone meerderheid een gerepareerde kieswet(Vlamingen tegen Walingen)
(3) de Walingen laten de regering vallen
(4) federale verkiezingen in 2010 zodat de volgende federale verkiezingen eindelijk samenvallen met de regionale (in 2014) en we van dan af dat ook zo kunnen houden.

Weinig kans, ik weet het.

Dialoog van de dag

collega 1 tegen collega 2: "Seg, er hang krijt aan uw neus."
collega 2 kuist af: "Neen, dat was smurfentaart."
Schrijft toch wel wat vettig op het bord.

Michelleke

Gisteren was het finale van De Blok! Gent!.

Dat verhaal ging zo:
SR: -"Hey, het is de finale van de blok! Leuk! Snel de buis op vt4 zetten!"
...
SR: (opent de ogen) -"Hey, het is reclame voor gore SMS diensten!"

Einde.
(het lijkt wel op een avontuur van kabouter Wesley, nu ik het zo vertel)

Bij sommigen duurde dat langer.

Goed, en met u?

Ooit was er een tijd dat het een hobby was om besturingssystemen te installeren. Een fase, zeg maar, die ondertussen voorbij is.

Maar soms brengen we nog wel eens een avond door in vloekende zinloosheid.

Zo heb ik een externe harde netwerkschijf die je - volgens het internet - redelijk gemakkelijk kan ombouwen tot een volledige NAS. Je moet enkel een ssh toegang forceren en wat software installeren. In de juiste volgorde, dat mag je niet vergeten. Want je kan enkel in het ding binnen via de webinterface.

Dus forceer ik ssh toegang en verwijder de webserver.
Oei, die had ik moeten upgraden ipv verwijderen.
Terugzetten lukt niet. Ai.
Op het restore knopje duwen. Er gebeurt niets.
Of toch: mijn ssh sessie is weg. En ik heb geen webinterface meer.

Oplossing:
- zoek op het internet een rauwe disk image
- peuter de schijf open (die gemaakt is om niet opengepeuterd te kunnen worden)
- hang ze aan een andere computer
- boot met knoppix: pech, de versie is te oud om een compatibele framebuffer te hebben
- boot met een recentere versie: weer niks
- hang de originele schijf weer in de computer en download ubuntu
- hang de andere er weer in en boot ubuntu: pech, geen muis/toetsenbord
- probeer een resem andere boot parameters: niks
- hang de originele schijf weer in de computer en download puppylinux
- hang de andere er weer in en boot puppylinux: hoera!
- klooi een half uur om dan te merken dat de connector niet goed op de schijf zit
- merk dat je niet aan de rauwe disk image kunt
- merk dat je je adsl router zo hebt ingesteld dat puppylinux niet aan je internet kan om de image down te loaden
- hang de originele windows schijf weer in de computer en kopieer de disk image op een usbstick
- hang de andere er weer in en boot puppylinux: hoera!
- kopieer de disk image in de hoop dat het geen bedriegers zijn

Peuter alle schijven weer in de originele kasten en kruis de vingers.
Je bent weer waar je vijf uur geleden was.

Enfin, we zijn toch een tijdje zoet geweest.

Nieuws

Onze baby heeft een sprongetje.
Dan slaapt hij enkele dagen slecht, en kijk je wel eens nachtelijk naar televisie.

Vannacht groot nieuws!
VRT: "Van Rompuy wordt president!"
CNN: "Oprah stopt ermee."

Alles is relatief.

De reacties bij Phara waren goed. De (zeer linkse) zus Tine van HVR zat er (met mijn bijzondere sympathie) en ook de (vooral rechtse) broer Eric. En Paul Goossens die fijntjes tegen Eric opmerkte: "Je beseft toch dat voor Europa niet de Vlaming Van Rompuy president zal worden, maar wel de Belg?"

Studeren

Interessant. Er zijn gasten die onderzoek gedaan hebben van het studeren op het behalen van punten.

En wat blijkt? Er is een verband.

Oef.

Rechtzetting

Eerder schreven we hier dat we ons ergerden aan het gebruik van de (juiste) afkorting "m'n".

Eigenlijk heb ik me daar vergist. Het is vooral het gebruik van "men" als afkorting voor "mijn".

Zoals in mails van het genre

"Beste geachte Sponzen Ridder,

Omdat vanochtend men wekker te laat was afgelopen had ik men oefenzitting gemist en men moeder ging mij dan afzetten maar omdat men zuster rijexamen had was die te laat."

Na uw opmerkingen heb ik me neergelegd bij m'n.

Tip van de dag

Hoe red ik een spin?
Op het raam naast de ontbijttafel zit een vette kruisspin.

Dochter zegt: "Kijk paps, een spin. Ik heb ze 'Josje' genoemd."
Sponzen Vader: "Oei, zal ik ze even doodkloppen?" [noot]
Verontwaardigde dochter: "Whaat! Je gaat Josje toch niet dood kloppen?!"

Et voila.


[noot: Ik klop in werkelijkheid nooit spinnen dood wegens omdat aangezien het nuttige beesten zijn; ik zet ze wel buiten. Grote spinnen vang ik eerst in een potje.

De laatste keer was de spin zo groot dat ik er per ongeluk 3 poten afduwde, met dat potje. Maar blijkbaar kunnen die beesten wel tegen een stoot, want meer dan een week later wees de sponzen eega mij erop dat er op het plafond een spin zat... met vijf poten.
Gelukkig zonder wraakgevoelens.
Hoop ik.]

Joetjoeb

Schattig!

Schattig!

Schattig!

Minder schattig.

Melk

Gisteren was ik even van mijn melk.

Soms gebeurt er iets wat je niet verwacht. Als dat iets goeds is, dan ben je blij. Als dat iets slechts is, dan is het even schrikken.

Laat ons zeggen dat het spreekwoord "zachte heelmeesters maken stinkende wonden" voor mij een nieuwe betekenis heeft gekregen.


Van een overbodige blogpost gesproken.

Ereader

Na een weekend ereaden op een Sony PRS-600.

doelgroep: In feite kan een ereader niets wat uw laptop ook niet kan. Dus moet hij zich sterk maken in alles wat een laptop niet is: klein, licht, robuust, snel in opstart, ultra lange batterijduur. Een ereader van 3kg of eentje met een scherm zo groot als een A4 blad heeft geen toekomst (tenzij het een flexibel scherm is). Net zoals eentje die youtube filmpjes kan afspelen, maar wel in het stopcontact moet.
Lezen van elektronische inkt is wel even wennen: je mist het gevoel om pagina's om te slaan, je kan niet meer inschatten hoe ver het nog is tot aan het einde van het volgende hoofdstuk, ... Maar blijkbaar went dat wel, na een tijdje.

kwaliteit: Een ereader kan je best vergelijken met een pocketboekje, waarop hij in oorsprong ook geïnspireerd is. Het scherm is 12 bij 9 cm groot (6 inch) en heeft een resolutie van ongeveer 170dpi. Dat is vergelijkbaar met de kwaliteit van drukwerk op het recyclagepapier van het pocketje. De tekst is niet echt zwart-op-wit, maar eerder donkergrijs-op-lichtgrijs. Bij een boekje is dat zwart-op-geel, met een contrast dat toch wel hoger is. Maar dat kan je compenseren door de tekst in een groter font te lezen, of in landscape formaat.

bedoeling: Het doel van een ereader is simpel: lezen. Lezen van tekst. Niet van figuren of tabellen, maar van tekst. Dat merk je in een aantal belangrijke keuzes.
Zo past de ereader bij het vergroten van het lettertype de omloop automatisch aan. Ook bij een pdf bestand (dat door de auteur eigenlijk strikt vormgegeven is) verdeelt hij de tekst zo dat je niet links-rechts moet scrollen om het einde van elke regel te kunnen zien. Enkel wanneer de pagina in haar volledigheid wordt weergegeven, volgt de opmaak op het scherm die van de pdf.
Dat heeft tot gevolg dat je bij het vergroten (een A4 vol formules is op een scherm van 12x9cm niet te lezen) moeilijk figuren of tabellen kan bekijken, omdat de ereader de opmaak niet kan laten kloppen. Ook de wiskundige formules uit mijn Latex cursus gaan bij het inzoomen volledig de mist in. Echt inzoomen kan wel, maar dat leest niet handig, omwille van het heen en weer scrollen.

wat je leest: De ereader ondersteunt heel wat formaten, maar de belangrijkste zijn mijns inziens:

• epub: Epub is de - voorlopig definitieve - open standaard voor elektronische boeken. Qua structuur is het eigenlijk een zip-bestand met daarin een aantal mappen: eentje met xml-bestanden met meta-data, een map met html bestanden met inhoud, een image-map. De html (eigenlijk xhtml 1.1, geloof ik) kan je best vergelijken met HTML3.2; de opmaak uit de tijd net voor de stylesheets. Ideaal om leesboeken in te stockeren en te kopen. Dat het een open standaard is, is voor mij zeer belangrijk.

• pdf: Pdf is vooral geschikt om eigen materiaal te lezen op een ereader. Je kan wel teksten omzetten naar epub (zie het internet), maar pdf is net zo handig. Als je, zoals ik, pdf's wilt bekijken en corrigeren die een niet-vergrootbare opmaak hebben, dan kan je best je teksten speciaal voor je ereader opnieuw omzetten. Zet de pagina instellingen op: 10-12punts font, géén marges (!!), géén kop-en-voetteksten, een sans-serif lettertype en 12x9cm groot. Dan lukt het perfect. Bij pdf kan je het lettertype wel kiezen, in tegenstelling tot bij epub - de Sony heeft maar één intern font.

• rtf: Rtf is een tamelijk universeel lees/schrijfbaar formaat voor office bestanden. Omdat de opmaak in rtf redelijk beperkt is, is het zeer geschikt voor ereaders. Nog niet geprobeerd.

• mp3: ik weet niet of ik dat ga gebruiken

toeters en bellen: De Sony ereader heeft, bijvoorbeeld in vergelijking met de Kindle, niet heel veel toeters, of bellen. Even kijken:

• touchscreen: ik heb hem gekocht omwille van de touchscreen. Je kan stukken tekst highlighten, je kan met een stylus bovenop een tekst schrijven (ook met een onscreen toetsenbordje) of tekenen en je kan bladwijzers maken. Mijn bedoeling is om de ereader net daarvoor te gebruiken en dus was die touchscreen een condition sine qua non. MAAR. Een touchscreen zorgt voor een extra laag bovenop het scherm, zodat het contrast (de leesbaarheid) flink vermindert én het scherm bij directe lichtinval - bijvoorbeeld zonlicht - meer reflecteert. Tot nog toe heb ik er niet al te veel last van gehad, maar als je een ereader zoekt om enkel te lezen, kies er dan zeker een zonder touch. Trap niet in de val van de cool. Kindle heeft het niet, maar heeft een toetsenbordje.

• wireless connectiviteit: heeft de Kinldle wel, maar deze niet. Het enige waarvoor ik het zou missen is om draadloos (bluetooth?) en automatisch 's morgens wat te kunnen uploaden, bv de krant of een blogroll. Maar daarvoor bestaat er nog geen software. Wireless Lan voor intensief gebruik is nutteloos: surfen doe je op een netbook, niet op een ebook. Draadloos netwerk slikt alleen batterijtijd.

• geheugen/uitbreiding: 512MB in het doosje, SD slot langszij. Kindle heeft 2Gb aan boord, maar geen uitbreidingsmogelijkheden.

• software: de bijbehorende software werkt goed, maar een tikje omslachtig. Je kopieert een boek niet naar je ereader, maar wel naar een virtuele bibliotheek die je vervolgens kan synchroniseren met je reader. De SD kaart heb ik nog niet geprobeerd. De software bevat zelf een virtuele ereader, zodat je je annotaties handig op PC kan verwerken of je boeken ook op het computerscherm kan lezen.

• esthetiek:Mooi, heel mooi, al had ik graag een programmeerbare sneltoets of twee gehad. Ergonomie is ok. De Kinde is functioneel lelijk, maar heeft wel die toetsen.

• gebruiksgemak: Het is alsnog een toestel voor early adopters. De technologie is nog niet perfect en daar mag je je niet aan storen. Ik kan een hele boel kleine verbeteringen verzinnen die bijvoorbeeld het aantal keer klikken per actie kunnen verminderen. Op de snelheid valt niets aan te merken, pagina's omslaan gaat snel, schrijven ook.

• het einde van het papieren boek? Neen. Een papieren boek vandaag gaat niet meer om tekst. 90% van de boeken zijn reisgidsen, kookboeken of andere producten die steunen op mooie foto's en illustraties. Ook op een strand zal je mij makkelijker een pocketje van 7 euro zien lezen dan zand te riskeren in mijn ereader die er een veelvoud van kost. Elektronische boeken kan je moeilijker uitlenen. Ereaders lijken mij nuttig om: manuals te lezen, whitepapers, datasheets, verslagen, juridische teksten, ingescande boeken uit historische archieven, de bibliografie van je volgende boek. Zelfs van een krant weet ik niet of je ze vandaag nog zonder foto's verkocht krijgt.

PRS-600

We leven in het tijdperk van de instant gratification, van de click-and-buy, van het onmiddellijk en pijnloos verdwijnen van een getal op je VISA staat waarna minder dan 24 uur later een pakje in de brievenbus valt.Een tijdperk waarin de uitdaging een beetje verloren lijkt gegaan. En dus kom je onherroepelijk terecht bij items die schitterend door hun onbereikbaarheid. Dingen die je in Belgie nog niet kan krijgen. Blinkende items, aangeleverd door bedrijven die geen elektronica buiten Nederland/Engeland/Amerika shippen. Balen.

Gelukkig zijn er mensen die half in Nederland wonen en die na vijf vreselijk lange dagen wachten een pakje kunnen meebrengen. Uitgesteld genot is groter genot, maar in de 21ste eeuw lijkt die kleine week wel tegen het Tantrische aan te schurken.

Toch heb ik het niet raprap opgengescheurd, maar geduldig genietend het kartonnen omhulsel uitgekleed. De macho in mij kan dat met een hand; mijn andere helft iets minder vlot. Maar dat terzijde.
Een ereader, van Sony.

In tegenstelling tot Amazon doet Sony geen moeite om zijn ereader te verkopen als een ecologisch product. Het is een stijlvol, blinkend apparaat dat past in een heerlijk geurend lederen etui.

Wanneer je het opstart, staan je alvast (de eerste bladzijden van) een zestal klassiekers in de belangrijkste Europese talen te wachten. Vreemd genoeg staat de handleiding van het apparaat zelf er nog niet bij. Die kan je wel terugvinden in een - voor de ereader zelf - verborgen partitie op het interne flashgeheugen waar ook de bijbehorende software staat. Voor de liefhebbers onder u, hier het enige boek dat ik als eerste leesboek kon selecteren:
Hoewel het ongeoefende oog zou kunnen besluiten dat het hier om een stuk speelgoed gaat, ziet iedereen die mijn serieuze inborst kent onmiddellijk dat het uiteraard om een ernstige, louter professionele aankoop gaat. Hum.

Straksjes meer.

Whereabouts

In navolging van deze jonge vader.

Ik zit in de kantine van het station in Mechelen. De trein naar SKW is namelijk afgeschaft.

Gelukkig is er internet om mijn whereabouts door te geven (in tegenstelling tot in de armlastige hotels waar onze tennissers moeten verblijven).

Ergernis van de dag

Van de eeuw, eigenlijk.

Mensen die "m'n" schrijven in de plaats van "mijn".

M'n haren vallen uit van ergernis, als ik dat nog eens in een mail moet lezen.

Ik vraag me trouwens af of het wel een correcte afko is, in het Nederlands.

Van Rompuy

Het ligt stil.

Er mag niet te veel tijd zitten tussen je kandidatuur en je aanstelling. Elke dag uitstel vanaf vandaag betekent dat zijn kansen krimpen om President Van Europa te worden.

Mijn geld staat stilaan op die Letse ex-president Vaira Vike-Freiberga. Begin al maar te oefenen op de naam.

Lotjetrek

Hah,

De wiskundemeisjes hebben een oplossing voor het lotjetrekprobleem.

Samenzweringstheorie

Serieus. Soms verzin ik samenzweringstheoriën. Zoals.

Vorig jaar, in 2008 stortte het banksysteem ineen. Reden: banken hadden geld geleend aan mensen die dat niet kunnen terugbetalen, en vervolgens die niet bestaande terugbetalingen doorverkocht aan God en klein Peerke.

Paniek. Men slaagde erin om de maatschappij (al dan niet terecht) te overtuigen dat het ineenklappen van het banksysteem meteen de hele economie zou meetrekken. En dus staken de diverse overheden en de nationale banken hééél veel geld in de banken. Eigenlijk betaalden die overheden gewoon de leningen terug, onrechtstreeks. Zonder dat die mensen hun huis mochten houden, trouwens, die waren, ter openbare verkoping, toch voor de banken.

Centrale banken kunnen dat gemakkelijk doen, geld in het systeem pompen. Omdat die centrale banken geld kunnen maken (drukken). Maar ze doen dat niet straffeloos: volgens de klassieke economische theorieën is de reactie op het bijdrukken van geld altijd inflatie. Logisch eigenlijk: de totale hoeveelheid bezit blijft gelijk, terwijl er méér geld tegenover staat. En dus wordt het geld minder waard, want dat is wat inflatie betekent.

Inflatie is goed voor mensen (en overheden) met schulden. Want ze moeten minder terugbetalen. Inflatie is slecht voor mensen met veel geld. Want dat wordt minder waard. Mensen met veel geld hebben het voor het zeggen in de wereld. Het afgelopen jaar was er, ondanks de economische logica, geen inflatie. [dat kwam omdat de centrale banken de rente kunstmatig laag hielden; daarmee veroorzaken ze volgens mij een soort inflatiebubble, maar daar ben ik niet zeker van]

Herlees de vorige paragraaf, vervang het punt achter het woordje "wereld" door het woordje "dus" en je hebt een samenzweringstheorie.

Want er is iets vreemds gebeurd met die bankencrisis, dat bleek ook uit het Fortisdebacle: de banken hebben de grote financiële spelers misleid. Ik wil niet beweren dat ze in andere omstandigheden de kapitaalkrachtigeren der aarde expliciet waarschuwen, maar hier hebben door het zwijgen van de banken erg veel mensen erg veel verloren. Bij Fortis bijvoorbeeld, omdat ze ter goeder trouw meegingen in de laatste kapitaalsverhoging, op een moment dat M. Lippens vermoedelijk al wist dat het kalf verdronken was [Of herinnert u zich niet dat de grootbanken plots 4% rente op hun spaarboekjes begonnen te bieden? De enige ingreep om te vermijden dat mensen geld zouden afhalen en voor liquiditeitsproblemen zorgen? Toevalig.].

En dus heeft men - in een stilzwijgende entente - aan 's werelds grootkapitaal de tijd gegeven om te recupereren en langzaamaan toch het kapitaal uit de financiële markte te halen. Om het eerst in inflatiebestendige producten (zoals goud) veilig onder te brengen. Daarna kan de rente langzaam stijgen en de inflatie toeslaan.

Tenzij de overheden hun geld alsnog uit het systeem kunnen trekken zonder zelf te veel te verliezen.

[noot: samenzweringstheoriën moet men nooit serieus nemen; tenzij ze waar zijn]

Internet

Dringend toe te voegen aan uw Twitter lijst: de Big Ben. Recht uit EngelandHoe weet een mens anders hoe laat het is in Londen?

Alreeds 7179 volgers. Het internet, bron van nuttige dingen.

Dialoog van de dag

M. (7) zit naar Nijntje te kijken.

M. -"Seg, de papa van Nijntje die rijdt zomaar met zijn auto door het bos!"
SR. -"Inderdaad, nu je het zegt."
M. (na korte denkpauze) -"Ach ja, maar die mag dat natuurlijk, want hij is een konijn."

Email

Email is een moeilijk communicatiemedium. Omdat er geen intonatie, beklemtoning of lichaamstaal aan te pas komt, overkomt het iedereen minstens één keer in zijn leven om een zinloze ruzie te maken rond een email-misverstand.

Vervelend is ook de gewoonte van mensen om ongevraagd anderen in Cc: te zetten. Het is voor die anderen namelijk onmogelijk om te weten wat dat betekent:
* soms is het gewoon ter info
* soms is het als terechtwijzing (X schrijft naar Y dat Z te laat is, en zet Z in cc:)
* soms als steek onder water
* soms uit paraplugedrag

De meeste mensen raken geïrriteerd als ze in carbon copy een email te lezen krijgen die over zichzelf gaat. Mensen worden graag rechtstreeks aangesproken, dat onrechtstreekse gedoe ligt te dicht bij "Passive aggressive" gedrag (mijn buur beweert dat dat een typisch vrouwelijk wapen is, maar dat ga ik hier niet herhalen).

Net zag ik voorbij schieten:
- X schrijft naar Y dat Z niet in orde is met iets; Z staat in Cc:
- Z antwoordt naar X dat hij het nochtans had gemeld aan Y. Met Y in Cc:, uiteraard.
Resultaat: iedereen knorrig.

President

In de politiek gebeurt het dat een citaat je blijft achtervolgen. Dingen die eerst goed leken te werken, komen soms als een boomerang weer terug.

Er is het 'Met Kris was het perfect' van Dirk Van Mechelen, of het 'Wie gelooft die mensen nog' waarmee men Leterme probeerde te met-eigen-wapens-verslaan.

Maar als het echt zo is dat Herman Van Rompuy 'president' van Europa wordt, dan gaat de wisselbeker voor enkele jaren naar de beklagenswaardige Guy Verhofstadt. Die probeerde bij de verkiezingen van 2004 de CD&V af te houden door ze als machtsbelust-oppositioneel-gefrustreerd af te schilderen:

"Ik weet niet goed of ik gedroomd heb, dan wel of het echt was. Maar een klein, mager mannetje was al bezig de maten van mijn bureau op de Zestien op te meten. Hij draaide zich om, het was Herman Van Rompuy." (G.V)

Van een zesde zintuig gesproken.

En neen, ik zou niet graag de deur zijn die onze ex-premier heeft dicht geklopt toen hij het nieuws over Van Rompuys kansen vernam. Of de stoel die hij omver sjotte. Te gedreven voor een Europese topfunctie, puh.

Holloween

Frappant.

Vorig jaar telden we in het totaal qua nieuwjaarszangers en driekoningen een drietal groepjes. Allemaal migrantenkinderen uit de buurt die dat kereltje in die kribbe misschien niet goed zagen zitten, maar het concept "gratis snoep" des te meer.

Zelf geboren in een stad van koekenzingers, begreep ik niet goed waar al die Vlaamse kinderen gebleven zijn, ondertussen.

Vorig weekend bleek: die gaan rond met halloween. Gras. Groener. Overkant.

Benieuw wanneer de Amerikaanse kinderen rond gaan.

Dialoog van de dag

Een zevenjarige versus een van vijf.

M. -"Wacht, ik zal dat doen."
J. -"Dat kan je niet, dat kan alleen de Sterkste Mens van de wereld."
M. -"Ah, maar dat ben ik!"
J. -"Neuh. Kan je dan een huis opheffen?"
M. -"Jep. Kijk maar."
J. -"Dat is geen huis, maar een knikker."
M. -"Oei, ik ben zo sterk dat ik het verschil niet merkte."

Vrouwen.