President

In de politiek gebeurt het dat een citaat je blijft achtervolgen. Dingen die eerst goed leken te werken, komen soms als een boomerang weer terug.

Er is het 'Met Kris was het perfect' van Dirk Van Mechelen, of het 'Wie gelooft die mensen nog' waarmee men Leterme probeerde te met-eigen-wapens-verslaan.

Maar als het echt zo is dat Herman Van Rompuy 'president' van Europa wordt, dan gaat de wisselbeker voor enkele jaren naar de beklagenswaardige Guy Verhofstadt. Die probeerde bij de verkiezingen van 2004 de CD&V af te houden door ze als machtsbelust-oppositioneel-gefrustreerd af te schilderen:

"Ik weet niet goed of ik gedroomd heb, dan wel of het echt was. Maar een klein, mager mannetje was al bezig de maten van mijn bureau op de Zestien op te meten. Hij draaide zich om, het was Herman Van Rompuy." (G.V)

Van een zesde zintuig gesproken.

En neen, ik zou niet graag de deur zijn die onze ex-premier heeft dicht geklopt toen hij het nieuws over Van Rompuys kansen vernam. Of de stoel die hij omver sjotte. Te gedreven voor een Europese topfunctie, puh.