Samenzweringstheorie

Serieus. Soms verzin ik samenzweringstheoriën. Zoals.

Vorig jaar, in 2008 stortte het banksysteem ineen. Reden: banken hadden geld geleend aan mensen die dat niet kunnen terugbetalen, en vervolgens die niet bestaande terugbetalingen doorverkocht aan God en klein Peerke.

Paniek. Men slaagde erin om de maatschappij (al dan niet terecht) te overtuigen dat het ineenklappen van het banksysteem meteen de hele economie zou meetrekken. En dus staken de diverse overheden en de nationale banken hééél veel geld in de banken. Eigenlijk betaalden die overheden gewoon de leningen terug, onrechtstreeks. Zonder dat die mensen hun huis mochten houden, trouwens, die waren, ter openbare verkoping, toch voor de banken.

Centrale banken kunnen dat gemakkelijk doen, geld in het systeem pompen. Omdat die centrale banken geld kunnen maken (drukken). Maar ze doen dat niet straffeloos: volgens de klassieke economische theorieën is de reactie op het bijdrukken van geld altijd inflatie. Logisch eigenlijk: de totale hoeveelheid bezit blijft gelijk, terwijl er méér geld tegenover staat. En dus wordt het geld minder waard, want dat is wat inflatie betekent.

Inflatie is goed voor mensen (en overheden) met schulden. Want ze moeten minder terugbetalen. Inflatie is slecht voor mensen met veel geld. Want dat wordt minder waard. Mensen met veel geld hebben het voor het zeggen in de wereld. Het afgelopen jaar was er, ondanks de economische logica, geen inflatie. [dat kwam omdat de centrale banken de rente kunstmatig laag hielden; daarmee veroorzaken ze volgens mij een soort inflatiebubble, maar daar ben ik niet zeker van]

Herlees de vorige paragraaf, vervang het punt achter het woordje "wereld" door het woordje "dus" en je hebt een samenzweringstheorie.

Want er is iets vreemds gebeurd met die bankencrisis, dat bleek ook uit het Fortisdebacle: de banken hebben de grote financiële spelers misleid. Ik wil niet beweren dat ze in andere omstandigheden de kapitaalkrachtigeren der aarde expliciet waarschuwen, maar hier hebben door het zwijgen van de banken erg veel mensen erg veel verloren. Bij Fortis bijvoorbeeld, omdat ze ter goeder trouw meegingen in de laatste kapitaalsverhoging, op een moment dat M. Lippens vermoedelijk al wist dat het kalf verdronken was [Of herinnert u zich niet dat de grootbanken plots 4% rente op hun spaarboekjes begonnen te bieden? De enige ingreep om te vermijden dat mensen geld zouden afhalen en voor liquiditeitsproblemen zorgen? Toevalig.].

En dus heeft men - in een stilzwijgende entente - aan 's werelds grootkapitaal de tijd gegeven om te recupereren en langzaamaan toch het kapitaal uit de financiële markte te halen. Om het eerst in inflatiebestendige producten (zoals goud) veilig onder te brengen. Daarna kan de rente langzaam stijgen en de inflatie toeslaan.

Tenzij de overheden hun geld alsnog uit het systeem kunnen trekken zonder zelf te veel te verliezen.

[noot: samenzweringstheoriën moet men nooit serieus nemen; tenzij ze waar zijn]