Getallen

Quizvraagje: wat is er bijzonder aan de volgende rij getallen?

0, 12, 29, 39, 72, 91, 146, 157, 160, 161, 166, 191, 207, 214, 258, 290, 316, 354, 372, 394, 396, 431, 459, 467, 480

Antwoord: door twee van elkaar af te trekken kan je alle getallen tussen 0 en 480 maken. De verschillen tussen al deze getallen zijn verschillend. Men noemt dat een Golomb lineaal. Er is geen rij (van 25 getallen) met kleinere getallen (dan 480) waarmee je dat kan doen. [via] en rechtgezet door.

Liefste

Zo gaat dat.

Je legt een klein, blond kereltje zachtjes tussen zijn diertjes neer, je knipt het nachtlampje aan, je fluft de flanellen lakens eventjes en stopt hem zachtjes onder. Dan geef je hem de heerlijkste knuffel en zie je achterin zijn ogen de slaap al aankomen wandelen.

Waarop hij je onwaarschijnlijk diep in de ogen kijkt en zegt:
- "Papa..." (zucht) "...ik vind mama de liefste van de hele wereld."

Ketsjing!

Eerlijkheid, het is me wat.

Kundera

Het is al oud nieuws: Milan Kundera zou op zijn 21 (vandaag is hij 79) een student verraden hebben aan de communisten. Een student die daarna 14 jaar in de cel gezeten heeft. Zegt men, het wordt ook ontkend.

Ik wil hem veroordelen nog vrijpleiten. Het is quasi onmogelijk om de context waarin zoiets kon gebeuren te reconstrueren, laat staan te oordelen.

Maar in zijn boeken zie je, achteraf interpreterend, wel iets van een langgerekte, immer mislukkende poging om in het reine te komen, met iets. Spijt voor het onomkeerbare van, bijvoorbeeld, verraad of overspel. Het past wel in de puzzel.

Normaal

Stel, je kind wordt gepest omdat het - bijvoorbeeld - vis lust.

Uiteraard is die vis maar een aanleiding, een stok om de hond mee te slaan. Dieperliggend betekent het: je kind is anders. Je kan ook naar de kerk gaan, of geen televisie hebben, of... Anders. Dat is anno 2008 heel erg taboe, zo blijkt telkens weer. Hoe meer mensen over individualisme praten, hoe schever ze kijken naar wie zich niet naadloos inpast. Zo zou ik bv. niet graag een meisje van 13 zijn, vandaag, en er correct moeten uitzien.

Zelf wijken wij als gezin niet veel af van de norm, maar toch wel een beetje: een thuiswerkende moeder en kinderen die *nooit* naar de opvang gaan. Een minimale portie Studio 100 - niet dat daar iets mis mee is, maar het pakt ze niet. Ze volgen slechts één of twee activiteiten per week. Dat scheelt toch qua gemeenschappelijke ervaringswereld.

Soms vraag ik me af: zou het niet beter zijn om onze kinderen op te voeden tot conformisten. Om gewoon te zijn, als iedereen. Hetzelfde willen en hetzelfde niet-willen, dat is toch ware vriendschap? Het is een vaardigheid waar ze later, al netwerkend, veel plezier aan zullen beleven.

Het politiek correcte antwoord is: natuurlijk niet! Alles van waarde is weerloos. Elk kind is bijzonder. Kinderen zonder persoonlijkheid zijn saai. Wat je wint aan bijzonderheid weegt later honderd maal op tegen wat je verliest aan het tikje outcast zijn.

Maar is dat wel zo?

Natuurlijk zijn dit soort bedenkingen volledig irrelevant. Je kan je kinderen niet anders maken dan ze uit zichzelf zijn. Maar toch, ik vraag het mij af.

Droom

U kent die droom. Die waarbij je van toilet naar WC rent maar telkens is er wel iets: de deur is stuk, er staat een fanfare achter de boom, een lang rij. Nooit lukt het om een plasje te maken, tot je voldoende wakker bent om het in de real world te doen.

Vannacht had ik die droom.

Vreemd genoeg vond ik (weliswaar in een donker stuk van de Hoge Rielen) de toiletten. Er was niets mee mis, ik kon gewoon gaan. Vreemd.

[noot: Ja, ik heb wat ongerust aan mijn lakens gevoeld bij het ontwaken. Droog, denkt u werkelijk dat ik dit anders zou opschrijven?]

Lezen, schrijven.

Het leuke aan zesjarigen is dat ze leren lezen, schrijven én dat ze het niet erg vinden dat je je flauwe grappen recycleert. Ik vermoed dat dat later anders zal zijn. Tot dan is het de taak van de vader om zijn kinderen lastig te vallen met flauwe mopjes (al meg je niet overdrijven, want dan gaan ze denken dat je het echt meent).

Zo vraag ik trouw elke dag: "Welk woordje heb je vandaag geleerd?", want dat gaat woord per woord. Gisteren, bijvoorbeeld "poes". P-oe-s.

Nog vaker gaat het dialoogje als volgt:
SR -"En, welk woord heb je vandaag geleerd?"
M -"Geen."
SR -"g-ee-n?"
M -"Neen! We hebben nul woorden geleerd!"
SR -"n-u-l?"
M -"Neen! Niks!"
SR -"n-i-k-s?"
M -"Neen!"
SR -"n-ee-n?"
enzovoort. De voorspelbaarheid maakt het "leuk". (l-eu-k) Blijkbaar. (te moeilijk).

Benieuwd hoeveel varianten van 'niets' ze op den duur zal kennen.

Damn.

Ik ken iemand, een volwassen mens, met een verleden, die onvindbaar is op Google. Niets, nada, nothing te vinden. Onbestaande. Een uniek persoon, in Belgie, zou ik denken.

Tot ik vandaag zijn naam nog eens intikte en er een bestandje vanop de website van onze school op nummer één verscheen.

Tedoeme.

note: ik kan u zijn naam hier niet geven, want het is hier het internet zelf. Maar bij de koffie zal ik hem u influisteren.

note (bis): er loopt er nog ene rond met zoveel beroemde naamgenoten dat hij moeilijk terug te vinden is; maar dat is natuurlijk niet hetzelfde

Kredietcrisis voor beginners

Ik weet niet veel over economie, maar volgens mij lijkt de kredietcrisis hierop. Met prentjes!

Maak kennis met - zoals in het liedje - Jan, Piet, Joris en Korneel. Jan en Piet hebben elk 100 euro, Joris heeft een bank en Korneel een stapeltje geld.
Jan en Piet starten een eigen bedrijfje op en kopen elk 100 aandelen aan 1 euro per stuk. Korneel speelt op veilig en brengt zijn geld naar de bank.
Economisch gesproken creeert de bank hiermee 6000 euro: Korneel heeft geld nog steeds op de bank staan, en de bank kan het zelf een tweede keer beleggen. De extra €6000 blijven bestaan zo lang Korneel zijn bankrekening niet leeg maakt.
Daarna verkoopt Jan een aandeel aan Piet en Piet eentje aan Jan. Voor één euro.Dan doen ze hetzelfde voor twee euro. En voor drie. Voor vier. Langzaam stijgt de waarde van hun aandelen, maar omdat ze er evenveel kopen als verkopen, hebben ze steeds evenveel geld.Na 50 transacties zijn hun 200 aandelen elk 50 euro waard. €10000 in het totaal!
Als nu de beurs zou crashen, dan maakt dat weinig uit. De 10000 euro zijn eigenlijk fictief geld dat Jan en Piet nooit hebben gehad. Ze zouden geld "verliezen" dat ze nooit hebben gehad.
Maar de beurs crasht niet en Joris ziet vanuit zijn bank die aandelen vlot in waarde stijgen. Daarom koopt hij er snel 100 van in, voor 5000 euro totaal.Door die aankoop maakt de bank van 5000 fictieve aandelen-euro's in één klap echte euro's. Want de bank koopt die aandelen met het échte geld van Korneel.
Jan en Piet spelen ondertussen hun kopen/verkopen-spelletje (aan €51, €52, ...) nog verder tot ze al hun aandelen aan elkaar hebben verkocht.De laatste transactie gebeurde aan €100 per aandeel, zodat hun 100 resterende aandelen opnieuw €10000 waard zijn.
Ook de aandelen van de bank zijn €10000 waard, een mooie winst van 5000 euro. Joris trakteert zijn CEO op een bonus van 1000 euro. Een reisje naar Wall Street.
Als nu de beurs crasht, dan is er nog steeds niets aan de hand. Jan en Piet hebben nog altijd méér dan toen ze begonnen, Korneel heeft nog steeds 6000 euro op de bank. De bank schrijft een verlies van €9900 in de boeken. Ach, dan maar dit jaar misschien geen bonus nemen.Korneel leest op het internet over dat verlies en snelt in paniek naar zijn bank om zijn geld af te halen.
De bank heeft dat geld niet en dreigt failliet te gaan.Korneel ziet zijn geld in rook opgaan. Hij is niet blij.De overheid komt gelukkig aanzetten met een kapitaalsverhoging. Met dat geld kan de bank Korneel terugbetalen. Ze houdt zelf niets over.
In ruil hiervoor neemt de overheid de bank over.
Netto gezien heeft de overheid van de bank de 100 aandelen overgekocht aan ongeveer dezelfde prijs waaraan de bank deze van Jan en Piet kocht. Hiervoor moet de overheid 6000 euro lenen of drukken.

Indien ze het leent bij een andere bank, dan creeert die hiervoor opnieuw 6000 euro, net zoals toen de bank van Joris het geld van Korneel herbelegde... Als de overheid het geld drukt, dan ontstaat er zonder twijfel inflatie - omdat er meer geld in omloop is - tenzij Korneel dat papieren geld in zijn kluisje verstopt. Want dan wordt het papieren geld weer een fictieve schim in een kluis.

Echt geld, fictief geld, soms goed, soms slecht.
Vreemde wereld, die economie.

Dialoog van de dag

Vertelt mijn nicht over haar zoontje van zes die buiten aan het spelen is met een vriendinnetje. Helemaal alleen onder hun tweetjes.

Ineens komt het vriendinnetje huilend binnengelopen, veel misbaar makend.

Een beetje ongerust gaat nicht kijken of er iets ergs aan de hand is:
- "Wel A., wat is er gebeurd?"
- "Wel, euh, um."
- "Ja?"
- ... "Ze werd geduwd."

Het had onze M. kunnen zijn.

Wetenschapsfeest

Dit weekend was het weer Wetenschapsfeest, het moment waarop mensen die weten dat wetenschap leuk is, dat ook willen tonen aan "de jeugd".

Want wetenschap, dat kan je niet leuk maken, dat is leuk. Of niet. Een beetje zoals mosselen lekker zijn. Of niet. Zeiden we al eerder.

Het was leuk, al had er meer volk mogen zijn. We stonden er met de school met een fijne stand, maar er was (zie de vorige zin) wel tijd om even rond te lopen. Mijn impressie:
* De hogescholen/universiteiten maken van dat feest véél te veel een lelijke reclameshow voor hun instelling. Alsof 10-jarigen daar geinteresseerd in zouden zijn. Bweikes!

Sommige scholen hebben ook niet goed nagedacht bij de opmaak van hun slogans.
* Van bweik gesproken, de klassiekers konden uiteraard niet ontbreken.

Mental note: insecten=mjam-mjam; kwal=eurghhhllbwlkpft-pft-pft.
* De jeugd werd uiteraard uitgebreid warm gemaakt voor de wetenschap, met wisselend succes, trouwens.

Er was nogal veel herhaling te zien, alsof de inspiratie dit jaar wat minder was. Of mensen gewoon graag met herbruikbare opstellingen werken. In ieder geval, *ik* kan geen zonnecel meer zien.
* Recreationele geneeskunde, is natuurlijk ook wetenschap.
* De eenvoudigste proefjes zijn vaak de leukste. Om te doen, maar ook om naar te kijken (de foto met een hele groep mensen die naar hun driehoekje stonden te turen is eilaas mislukt).
Enfin, het was goed dat het was en het was goed zoals het was.

O ja, dit is het meisje uit de volgende post.

Advies

Ik ben geen voorstander van enkel maar linkjes stoppen in blogs, maar de KredietCrisis doet mij nood-breekt-wetten.

De slogan "History Suggests: ‘Don’t Take Doctor’s Advice’" (meer foto's alhier) kunnen we dan ook naadloos hertalen naar:

History Suggests: Don't take anyone's advice.

Inmiddels kan ik u, geheel losstaand van bovenvermelde slogan, zeker de Fortis aandelen aanraden, deze zijn zéér koopwaardig!

Meetkundig spelletje

Nog eentje om te zien hoe goed je meetkundig bent.

Mét Gauss-curve en al.

Peilingen

De wiskundemeisjes verwijzen, als vele anderen, door naar een post van Terry Tao over verkiezingspolls.

Daarin probeert hij uit te leggen waarom je met 1000 respondenten even accuraat het stemgedrag van 1 miljoen Brusselaars te voorspellen, dan dat van 200 miljoen Amerikanen. Elk van mijn studenten kan u voorrekenen dat om een ja-neen-vraag te pollen met een betrouwbaarheid van 95%, het volstaat om ongeveer 10000/p² mensen te bevragen, indien de verwachte uitslag ongeveer 50-50 is. p is dan de foutenmarge die je wilt, in procenten. Zo kan je het percentage kiezers van Obama (of McCain) voorspellen met een foutenmarge van 3% indien je 10000/3²=1111 mensen bevraagt. De formule van Terry Tao is wat eleganter: hij berekent de betrouwbaarheid van een poll met een foutenmarge van r gelijk aan 1-1/(4r²n).
In theorie tenminste, want je maakt daarbij nogal wat boude veronderstellingen, waaronder: de bevraging gebeurt random, iedereen antwoordt eerlijk, de groep kiezers is homogeen - bijvoorbeeld geografisch (of je moet je random bevraging verhoudingsgewijze gaan spreiden over de verschillende gebieden). Niet makkelijk.

Nog moeilijker zijn de vereisten dat
* de vraag moet een eenvoudige ja-neen vraag zijn: bij presidentsverkiezingen kom je daar eigenlijk zelfs niet mee weg, aangezien mensen ook kunnen kiezen om niet te gaan stemmen, of op Ralph Nadar;
* iedereen moet antwoorden: omwille van de homogeniteit.

Bij gewone verkiezingen, waarbij je moet kiezen tussen meerdere opties, waarbij er politiek correcte antwoorden bestaan, waarbij men telefonisch pollt in de groep van mensen die tussen 6 en 7 's avonds hun telefoon opnemen, zijn de uitslagen van de peilingen volledig onbetrouwbaar. En zelfs als ze betrouwbaar zouden zijn, dan is een foutenmarge van 3% op de verkiezingsuitslag van bv. de NVA redelijk zinloos: je voorspelt dan dat de NVA 6% plus-of-min 3% zal halen. Die voorspelling kan ik ook, gratis en voor niks, vanuit mijn bad, maken.

Maar zelfs bij de Amerikaanse verkiezingen toonde De Standaard vandaag een grafiekje waaruit blijkt dat er niet erg veel lijn in zit. En toch blijven we peilingen houden, lezen en geloven.
De mens smeekt om bedrogen te worden, dat is de openingszin in het Grote OplichtersHandboek.

Vreemd

Er zijn nu al twee mensen (die in de USA hebben gewoond) die beweren dat Obama, gesteld dat hij verkozen wordt, het einde van zijn ambtstermijn niet zal halen.

Dolle schutter gewijze, bedoelen ze.

Toch kan ik dat moeilijk geloven.

Smetty

...heeft een zeer straf/intrigerend postje vandaag. Over een verdwenen pakje.

A-tist

Het internet is alweer onze vriend: test de autist in jezelf.

Op de site van de NYTimes krijg je in een flits een prentje te zien met een aantal blauwe en gele stippen.

Daarna moet je zeggen of er méér blauwe, dan wel gele stippen waren.

Een score van 75% schijnt normaal te zijn. Uiteraard zouden we dit hier niet vermelden als we zelf niet tussen de 90% en de 100% zaten. Zo zijn bloggers nu eenmaal.

Complimenten zijn altijd wat dubbel. [via]

Kredietcrisis (bis)

We kunnen al een tijdje economisch moeilijk op tegen de Aziatische tijgers. Dat heeft te maken met hun lagen lonen, maar ook met het feit dat hun regeringen de economie aansturen. Via de staatsbanken geven ze ruime kredieten aan bedrijven die in het begin verlieslatend zijn, maar die tijdens die periode wel een dominante positie op de wereldmarkt veroveren. Waarna ze op eigen benen kunnen staan.

Een eenvoudig voorbeeld is China, waar men (blijkbaar) nog altijd in tankstations de benzine verkoopt aan een prijs die een stuk lager ligt dan de kostprijs. Of hoe dacht u dat Chinese bedrijven hier kleren kunnen leveren aan prijzen die lager liggen dan de materiaalprijs?

Het is een strategie die hen geen windeieren legt.

Hier komt een theorietje.

De Westerse bedrijfsleiders zien dat, met lede ogen, aan. In een vreemde, kromme kapitalistische gedachte willen ze misschien wel terug naar de tijd met staatsbanken. Dat was ergens wel een tijd dat de *bedrijven* nog winst maakten met het geld dat ze van banken leenden, eerder dan de banken zelf - zoals de laatste tijd.

En plots zien we overal de overheden wel héél erg enthousiast banken nationaliseren. Zo enthousiast dat het bijna verdacht wordt. Ze hebben er de kredietcrisis niet voor verzonnen, maar het komt misschien niet zo heel slecht uit.

Niet dat ik persé tegen genationaliseerde banken ben, dat is nog iets anders.

Kredietcrisis

Jimmy Kets maakt foto's op de beleggersbijeenkomst in Kinepolis.Ik blijf fan, maar dat wist u al.

Excuus van de dag

Ik kom beneden. Kind J. zit speelgoed op te ruimten, M. ligt onderuit in de zetel.

M.: "Jah, we spelen schooltje."
M.: "J. heeft een taakje gekregen. Zijn taakje is opruimen. En mijn taakje is, euh, om in de zetel te liggen."

Les excuses sont faites pour s'en servir.

Diepe gedachten

In deze tijden van neo-socialisme maken mensen soms diepe bedenkingen,

Is capitalism really that great, if it leads to beer-filled USB flash drives with "optional customizable floating objects" inside?

Schokkend ook op hoeveel pagina's zulke quote schaamteloos gecopieerd wordt.

Keinuttig

Voor als we nog eens ontvoerd worden door aliens!
"How to confuse an android."

Mr. Spock doet het natuurlijk, hum, erotischer.
Voor de rest hebben die gasten vooral veel plezier gehad
["Never argue with mr. Spock."].