Rusland

Herinnert u zich nog de koude oorlog? Wat hadden we toen minzaam medelijden met onze oostblokburen. Geld hadden ze, maar het was niks waard. De winkels waren leeg en omdat de Staat centraal besliste hoeveel exemplaren van welk product gemaakt moesten worden, was er geen enkel verband tussen vraag en aanbod. Wie na 3 jaar wachtlijsten een auto kon kopen, had vermoedelijk zijn connecties gebruikt.

Op citytrip in Praag heb ik het mogen meemaken: schitterende stad, de oude gebouwen intakt (gelukkig geen geld om ze af te breken), geen vervuiling door reclame. Er scheen niemand een stap buiten de deur te zetten zonder grote plastic zak. Bij navraag bleek dat te zijn voor het geval dat er ergens iets te koop zou zijn. Als je met drie mensen voor een uitstalraam per ongeluk in een rijtje ging staan (nadien wat minder per ongeluk), dan kwamen prompt mensen mee aanschuiven. Om nadien te zien waarvoor.

De tijd van medelijden is voorbij. Hun geld is nu wel iets waard, maar ze hebben niet meer zoveel. De winkels liggen vol, en het concept nouveau riche is alom.

Vandaag is het oostblok hier. En dan bedoel ik niet onder de vorm van Poolse kuisvrouwen of klusjesmannen. Neen, het oostblok is echt hier.

We willen graag onze veranda vernieuwen. Na twee maanden vragen en smeken aan de bouwsector of het niet te veel last is of er iemand alstublieft eens zou willen kijken of hij eventueel bereid zou zijn om mijn geld aan te nemen, is het resultaat nil.
De man die een maand geleden een offerte ging opmaken blijkt gewoon in vakantie tot na het bouwverlof. Sorry meneer.
De andere meneer die een maand geleden binnen twee weken een offerte ging binnengooien heeft na 3 telefoons en 1 bezoekje nog niks laten horen. Zou hij overleden zijn?
De derde meneer die drie weken geleden volgende week een prijs ging maken is, Marx mag weten waar.

De dakwerker die vier maand geleden drie maand geleden twee maand geleden vorige maand zeker volgend weekend ging langskomen, heeft zelfs geen tijd om bij zijn overwerkte boekhouder langs te gaan om te vragen hoeveel hij nu precies in het zwart kan doen.

Zelfs de architectenman heeft het zo druk dat ik zelf de meeste vraagstukken al aan het oplossen ben.

Als er iemand anders mijn geld wilt, kom maar langs. Gratis en voor niks. Als het je niet derangeert.