een goed nieuw jaar

Voor ik u dat wens, nog snel enkelel supertips voor de overgang van oud naar nieuw:

• draag rood ondergoed, dat brengt geluk
• sta op 1 januari zo vroeg mogelijk op en ga wandelen; het is zowat het enige moment van het jaar dat het overal helemaal stil is (en niemand die moeilijk doet over een hond zonder leiband).

Aan u het genieten.

Wereldkeuken

Zou ik echt de eerste zijn?

Niet slecht, niet slecht.

Glimlach, homo!

Het is het favoriete scheldwoord van sommige bloggers, maar toch ook een bron van enige glimlach. Vandaag kwam ik op ik ben pink.(be) terecht bij deze vrolijke oproep:

"...ik zit in het laatste jaar van Fotografie.
[...]
Ik heb als opdracht gekozen om foto’s te maken van 8 (typische) homo’s. De modellen hoeven daarvoor GEEN HOMO te zijn."

Wat gaan we precies fotograferen? Je ziet wat ie bedoelt, maar het is toch wat ongelukkig/humoristisch uitgedrukt. Vooral omdat

"Verder is het wel nodig dat je jezelf wat make up kan aanbrengen (indien nodig) en je haar wat in een goede plooi kan leggen."

Ik heb geen flauw idee hoe goed de gemiddelde hetero met make-up kan omgaan. [vermoedelijk ben ik gewoon wat achter met mode]

Ik had me bijna opgegeven, totdat ik "indien nodig" zag staan. Zou ik willen weten of het bij mij nodig is? Neen dus.

Voorts een erg leuke blog, en qua lekkers, voor elk wat wils.

Alweer een diep inzicht

Onze kids hadden het helemaal in daarnet, geen dutje willen doen en een zaag spannen van hier tot ginder. En toen schoot mij deze song in het hoofd:

"Zagen zagen, widde widde wagen
Jan kwam thuis om een boterham te vragen
Vader was niet thuis. Moeder was niet thuis
Piep zei de muis in het voorhuis."

Vroeger begreep ik de tekst niet, maar nu snap ik eindelijk waarom die vader en die moeder niet thuis geven: dat gezaag is soms echt niet te harden.

Ik weet het, ik ben nen diepen.

Julien Put

Net gehoord op de radio, Julien Put is gestorven.

Het is altijd raar als er een stuk van je jeugdherinneringen verdwijnt.

Gisterenavond zat hij nog op de radio in "De Stemkroeg". Volgens K. was het laatste nummertje dat hij gespeeld heeft "Enjoy yourself, it's later than you think." (Doris Day).
Wijsheid of ironie, wie ziet het verschil.

Vrouwen (2) !

Nu de papiersnippers terug op de aarde zijn gedwarreld, krijgen we een scherpere blik op de kadootjesoogst her en der. En wat zien wij? Het speelgoed is weer rijk vertegenwoordigd. Ik bedoel natuurlijk niet: bij de kinderen, maar bij de groten.

Ik kijk rond en zie de ene rondlopen met een nieuw fototoestel, de andere met een nieuwe lens, nog anderen... Zelf ga ik het dit jaar houden bij een kwijlbakje (cfr. supra) en een gechromeerd keukentoestel (ieder zijn zwakheden).

De sleutel tot het ideale geeky giftje blijkt nog steeds: koop het zelf, en laat het je geven.

Voor u in een schamper lachen uitbarst en in termen begint te denken van the difference between men and boys is the size and the price of their toys, even wachten. Want als ik in mijn zelfde omgeving rond kijk, dan zie ik mijn schwester bekennen dat ze die Powerbook gekocht heeft omdat een gewone PC zo saai is, of ik hoor mijn collega toegeven dat een auto voor vrouwen uiteraard méér een verlengstuk is van hun persoonlijkheid dan wel een gebruiksvoorwerp. Ondergoed met geheugenmetaal is uit; als het niet hip is én op batterijen werkt, dan hoeft het niet.

2006

Zij zijn begonnen!

Zelf ben ik veel ambitieuzer. De mijne zijn nl. een heel stuk lastiger om uit te voeren:
* minder koffie
* vroeger slapen
* meer lezen
* meer telefoneren

Ben benieuwd.

Vrouwen!

Pffft.

Is het nu zo moeilijk om na het plassen even de bril omhoog te zetten? Hoeveel moeite kan dat nu zijn.

Misselijk

Er moet een cliché bestaan over hoe het triviale en het levensbelangrijke elkaar raken.

Het is vermoedelijk oud nieuws, maar ik werd letterlijk misselijk toen ik dit las: de laatste blogpost van een kerel (19) die beschrijft hoe het ex-lief van zijn zus bij hem binnenkomt en dat hij zich er niet prettig bij voelt. Even later wordt ie vermoord.
Ik kan daar echt niet tegen. Doet me denken aan die film van Oliver Stone waarin ie de "Time" opnames van zijn dood verwerkte.

Laat het nep-bloed lustig van het scherm spatten, maar zodra het echt is dan krijg ik het al moeilijk bij een gebroken vingernagel.
Alweer een reden waarom ik de wereld niet zal redden.

Kerstfeestje

Anekdote: er zijn aan 'mijn' kant zes kleinkinderen die elk een meter en peter hebben rondlopen. We verbazen ons er vaak over hoe het toch kan dat het metekindje van mijn zus (een beetje een speciale) zo hard lijkt op haar meter (ook een beetje een speciale).

Uiterlijk een beetje, maar vooral van karakter.

Daarnaast het feit dat ze beide Apples koele computers vinden.

Bij de andere kinderen is dat ook wel (ja en die zijn ook speciaal), maar niet zo uitgesproken als bij die twee.

Kopiride

Een geestige kerstkaart toegekregen:
Het zal wel voldoende onscherp zijn om onder het citeerrecht vallen, veronderstel ik.

Gooi eens wat pluis in de strijd

De strijd loopt uit de hand. Nu gooit een zekere Michel V. uit G. enkele onschuldig ogende kinderen op het slagveld.

Foto's van bedelende mensjes of diertjes ertegenaan gooien? Dat zouden wij nooit doen. Ten andere, ze liggen nog in hun bed.

Tiens, toch niet allemaal :-)

(het drieduizend.be logo staat er niet op, omdat ik het niet vond)

Niet vergeten te stemmen!

[Update: vrijdagavond, niks op de buis:

Vreemd wat het brein van een mens doet als je twee foto's over elkaar legt.]

Drieduizend

Ja ja, u wist het al. De Standaard verkiest ook (onder ander) zijn blog-van-het-jaar.

Eerst hier registreren, en dan hier stemmen. Op drieduizend, natuurlijk.

Dank, Michel, voor de links.

[update: we liggen precies wel wat achter:
]

Pixel Shmixel

Eén van de dingen die ik graag doe, is reviews lezen van (digitale) fototoestellen. De gouden tip hier is: koop er nooit eentje, dan kan je altijd dromen van het ultieme. Zolang je er geen hebt, heb je ze allemaal. Zodra je er een hebt, is de rondkijklol er wel wat af.

Klik om te vergroten
En dus val ik mensen nu lastig met (ongevraagd) advies over hun nakende aankoop. [mensen willen immers nooit advies; ze willen horen dat hun goesting een goeie koop is]

Zoals:

• steek bij een compacte camera nooit geld in méér dan drie megapixels
  
• steek vooral geld in een goeie lens
• steek het graag ook in een grotere beeldsensor

Natuurlijk volg ik mijn eigen advies niet en heb ik via een echte impulsaankoop het enige fototoestel gekocht waarvan ik nooit één review gelezen heb. En ik heb geleerd: Samsung verkoopt leuk speelgoed (640x480 mpeg4 video! verschillende zelfontspanner modi!), maar een echt fotobedrijf is het toch niet.

Het dingetje flitst - zoals de meeste die je vandaag koopt -aan 5 megapixels en ik vraag me daarbij af of dat wel nodig is. Want - volgens mij - is de lichtopbrengst van je beeldsensor toch begrensd door zijn oppervlakte. En als je die dan in 5M stukjes kapt, of in 3M, dan ga je niet zoveel meer info verzamelen. Dus trek ik koppig foto's op 3MP, alsof de 5MP niet bestaan.

Is dat verstandig? Oordeel zelf. De foto's aan het begin van dit tekstje werden binnen getrokken, met flits (69iso/1/30sec). Hieronder zie je een detail

Rangschik ze eens snel allevier op kwaliteit?

"Hah!", zal je zeggen, "dat is omdat het een foto is in omstandigheden met te weinig licht" [dat is de plaats waar ik mijn foto's wil trekken, btw, schaarsverlichte feestjes!]. Dus hieronder eentje in volle buitenzon (iso200/1/500sec)

met alweer een detail:

Zie je een verschil? Ik nauwelijks.
De linkse foto is de 5MP (bovenaan origineel, onderaan herschaald tot 3MP), de rechtse foto is de 3MP (bovenaan uitgerokken, onderaan origineel).

De 3MP foto ziet er voor mij zelfs beter uit. Natuurlijk zal dat te maken hebben met de jpeg-compressie én met het feit dat mijn speelgoedje geen RAW-modus heeft. Maar als het géén raw heeft, dan wil ik ook geen 5MP.

Ik heb gezegd.

Kerstvakantie idee: hetzelfde herhalen met een EOS 300D.

Tattoo

Met al die nuttige dingen op het internet, en al die efficiënte RSS feeds, vergeet ik soms wat echt leuk is aan het web: gewoon surfen. Kris kras lukraak random proberen om even uit die zakdoek te geraken waar ik meestal op blijf (er is een immense voorraad aan franstalige, spaanse sites die ik nooit zal lezen!). En dan kom je op heerlijk nutteloze dingen uit.

Zoals een meisje dat misschien spijt heeft van haar tattoo. Lees vooral de commentaren.

Of sex natuurlijk, waaruit blijkt dat alles alweer blijkt te bestaan. (tip voor je neefje onder de kerstboom: het "ultiem japanse" videogame, waarbij je leven wint door foto's te trekken onder de rokken van je tegenstandster. De bijbehorende demovideo zegt het helemaal.)

Je verliest enorm veel tijd met dat soort nutteloos gesurf. Maar die tijd verlies je natuurlijk ook met het lezen van blogs.

O ja, vergeten. Wat Vista betreft, kunnen we gerust zijn:

Oef!!

Kort bericht

Gratis is leuk.

http://www.sponzenridder.be

Ze zullen er van uitgaan dat je na een jaar je url niet meer kan missen?

SAM

De Heer is genadig. Net schreef ik nog dat ik mijn vooroordeel tegen SAM zou laten varen als ze die ergerlijke witte balk op hun site zouden ditchen en kijk, ik was blijkbaar niet de enige.
Vandaag is ie weg. Zou deze jongen er voor iets tussen zitten?

Hun site is nu eindelijk leesbaar!

[update: op sommige stukken van de site staat ie nog]

Wel vodden

Iemand moet gedacht hebben, geef die jongen zijn eigen vodcast, dat maakt het gure weer alvast een beetje goed.

Bloempjes die water krijgen

Is het zinvol om in een blog naar een andere blog te verwijzen, tenzij je getrouwd bent en je blogpost gebruikt in de plaats van email? Voor één keer dan maar, omdat de parallel met onze ziekenboeg te groot is.

Te veel aandacht voor een zieke broer, is toch wel zwaar om dragen. De oplossing? Alléén in bad mogen. Den ouwe helemaal voor mij alleen! De wereld ziet er snel weer beter uit.

Het wordt tijd dat de kleine Zelie haar eigen blog begint (kwestie van ons haar kant van de medaille te tonen!).

Sam ?

Kijk, ik geef het toe: in het begin was ik erg sceptisch over SAM. Het leek mij allemaal een beetje geforceerd. Die ergerlijke Fata Morgana nog eens opnieuw uitmelken. Ik wist zelfs niet dat het een tv-programma is.

Maar nu trek ik mijn woorden terug. Ze ondersteunen deze week de actie "Te gek", waarmee men tracht het taboe rond psychische problemen en behandelingen wat te doorbreken. Met getuigenissen van Bekende Vlamingen, waarvan ik Stefaan Maene erg sterk vond. En als ze mij dan op mijn trein met rust laten, dan zal ik ze niet uitschelden.

Nu nog die vreselijke witte balk onderaan hun webpagina wegkrijgen.

Clickx blog van het jaar

De wereldkeuken heeft gewonnen!

Terecht, want hij trekt zulke foto's.

[en zo zie je hem zelf eindelijk ook eens op foto; kwestie van hem in het park te herkennen]

Mechelen

[terwijl ik dit intik zie ik op tv een kerel uitleggen dat je in Frankrijk verschillende chateaunamen per kasteel mag gebruiken; dezelfde wijn heet dus anders als ie naar een ander land gaat; de etiketten worden er net voor de verzending opgeplakt, afhankelijk van de markt]

Vandaag in Mechelen naar een studiedag geweest. Erg leuk, omdat hij al om half vier gedaan was en er dus nog een uurtje kerstshoppen vanaf kon. Niks gevonden, helaas.

Wel ontdekt dat het leuk is om met een fototoestel in je zak rond te lopen wanneer je in een vreemde stad zit. Overal zie je leuke scenes, mensen en dingen. Bijvoorbeeld een dierenwinkel waarin alle puppies (ontsnapt?) vrij rondhossen.

Ook ontdekt dat ik te verlegen (te laf?) ben om die foto's vervolgens te trekken. Zelfs bijna te verlegen om dode voorwerpen te fotograferen.

Toch drie keer gelukt.

De eerste zag ik 's morgens op de Zandpoortvest. Daar is een protestantse kerk die nogal ironisch een affiche parodieert over al die winkels die op zondag open zijn:

De tweede is het Maria beeld in het "uitstalraam" van het Schepenhuis-museum aan de kathedraal. Mooie reflectie van de winkelpoppen aan de overkant. (diepzinnig! de religie van het consumentisme!)

Mooie reflectie.
De laatste toont de enige bewegende dingen die ik nog durf te vragen of ze op mijn blogje willen...

Geen vodden

Ik heb zonet mijn eerste vodcast achter de rug. Niet zelf uitgezonden, maar bekeken.

Geestig om een dagdagelijkse collega plots op het internet terug te vinden als ernstige geïnterviewde expert!

Goed gedaan, maar de toegevoegde waarde ten opzichte van een podcast is niet gigantisch.
Het is leuk om een bewegend beeld te zien van de geïnterviewde, maar al snel (gelukkig?) ga ik over tot het luisteren naar het interview terwijl ik verder surf.
Echt interessant wordt het als je probeert te kijken naar alles wat niet met het interview te maken heeft:

Benieuwd hoe het allemaal verder gaat.

Oma's

Authentiek gesprekje, 's middags aan de schoolpoort, tussen twee oma's.

- "Hallo daar, hoe gaat het ermee?"
- "Niet zo goed, ik zou eigenlijk een nieuwe heup moeten laten steken maar het komt er niet van."
- "Allez alles, ge moet daar geen schrik van hebben. Mijne man heeft vorig jaar [...]"
- "Dat bedoel ik niet. De kleine hier zit elke dag vanaf 6 bij ons en ze komen hem pas om 8 halen 's avonds. En ik kan hem toch niet in de steek laten? Er is niemand anders die hem kan opvangen."

Elke dag van zes tot acht??!! Soms vraag je je af of je meer medelijden moet hebben met de ouders van tegenwoordig, dan met hun kleine kinderen.

Het lijkt er bovendien op dat het vraagstuk van die dienstencheques voor kinderopvang én van het brugpensioen in één klap op te lossen valt :-|

Windows et al.

Wat hier van te denken:
Wij hebben op het werk een onderwijscontract met Microsoft waardoor we via een goedkope omweg aan Windowslicenties komen. Dat betekent dus dat we computers kopen zonder OEM besturingssysteem. Lees: zonder Windows.

Jarenlang is het heel moeilijk geweest om pc's zonder Windows vast te krijgen, maar de laatste jaren kan je zelfs bij grotere bedrijven computers met een soort DOS/Linux kopen. Waarop wij dan geheel legaal XP ofzo zetten.

Wij hebben op het werk een contract met HP om computers te kopen, aan een eerder scherpe prijs. Maar wat blijkt nu: als je een HP computer wilt bestellen zonder Windows erop, dan weigert de sympathieke e-commerce software om een DVD speler in je pc toe te laten. Dus het is ofwél een overbodige XP licentie dokken, ofwél geen DVD speler. Rare jongens, die computerverkopers.

[terwijl ik dit schrijf zie ik iemand zichzelf benoemen als 'beroepsallochtoon'; mooie taal toch, die Nederlanders]

Praat

Moest praat per kilo verkocht kunnen worden,
dan waren wij alvast binnen. Als je een driejarige hebt rondlopen, dan wordt er wel eens wat praat geproduceerd in huis. Saai voor buitenstaanders, leuk voor wie ze kent:

• (na het eten van één speculoosje) "ik vind dat één is géén"
• (ze wil haar eigen chocoladekorrels op een boterham strooien; papa zegt "daar moet ik eerst toch eens over nadenken") "ik heb nagedacht. ik wil ze er graag zelf op doen"
• (papa heeft nog 30 seconden om zijn trein te halen en merkt dat de veters uit zijn schoen zijn gehaald, hij mompelt in zichzelf, eerder rethorisch, "wie heeft dat weeral gedaan?") "ikkeeee! ik ben toch een kleine kapoen hé"
• (broer grijpt naar een lepel platte kaas) "ik ga deze kleine hier was kaas geven"
• (hond wordt ongeduldig) "ik denk dat dieje witte graag wilt gaan wandelen"
  

en mijn favoriete van de dag:

• "papa moet daar zitten en de krant lezen, ik wil héélemaal alleen kuisen."

Een mens kan toch niet alleen kinderen kopen om te laten afwassen...

Sinterklaas bestaat!

We hadden dit jaar afgesproken dat de Sint ons huisje voorbij zou gaan. Onze 'zus' was er nog niet aan toe en zat nog in de eerste Sinterklaasfase. Dat is als ze niet weten dat ie bestaat.
Daarna komt de fase dat ze weten dat hij bestaat; daarna dat ze weten dat hij niet bestaat.
En dan dat ze weten dat het beter zo zijn als ie wel zou bestaan.

Nog een hele weg af te leggen dus.

Maar op school kwam ie natuurlijk wel langs (bij ons ook, ondergetekende heeft zich verstopt met de deur op slot, cos I hate it). En nadien zinderde ons hele huis van de GoedHeilige man. Niks geen middageten (chocola!), niks geen middagdut (kan niet slapen!), niks geen stilte (zingen!). In de ogen een nooit-eerder-gezien-glans. Wonderlijk hoe hij aanslaat. Het moet toch iets zijn dat op diepe instinkten appeleert.

Hoewel, de Sint zelf is niet zo populair hier thuis, de grote held is Zwarte Piet. Want die heeft de leukste muts.

Uiteindelijk bleek hij ook thuis langs te zijn geweest, en wel met de post. Dat wordt hard slapen vannacht. Als het lukt, tenminste.

[terwijl ik dit schrijf zie ik bij de Keuringsdienst van Waarde een kerel hangar binnenstappen waar 250.000 legkippen in étagebatterijen zitten; ik ben erg blij dat ik geen kip ben]

Uitsmijter:
Een tijdje geleden zag ik dit ergens liggen:
Zeg nu nog dat we geen fijne job hebben.

Alles bestaat

De belangrijkste vuistregel op het internet is: alles bestaat, maar je moet het enkel weten te vinden.

En dus ook een heel erg japans vechtspel waarbij je niet alleen je tegenstander moet vermorzelen, maar daarbij nog eens zoveel mogelijk foto's onder haar rok trekken.

Als dat geen tip voor de feesten is. (bij de link zit een demo-video)

WeblogWeb

Er gaan altijd veel leuke links rond. Zo was ik lustig aan het commentaar geven op Pietels terechte verontwaardiging over SUVs, als er iemand met het weetje af komt dat er in Belgie ongeveer 150000km weg liggen. Hoe weet je dat? Van de CIA natuurlijk.

Want om de beste plaatsen te kiezen voor hun geheime tussenlandingen, verzamelen ze wat informatie in een World Fact Book. Zo leren we dat het antwoord op de vraag "hoe groot is België?" luidt:
"about the size of Maryland"

Nuttig ook:
Disputes - international: none
Illicit drugs: growing producer of synthetic drugs; transit point for US-bound ecstasy; source of precursor chemicals for South American cocaine processors; transshipment point for cocaine, heroin, hashish, and marijuana entering Western Europe; despite a strengthening of legislation, the country remains vulnerable to money laundering related to narcotics, automobiles, alcohol, and tobacc


Eigenlijk hoort dit soort informatie thuis op Furl, maar als je *alles* moet lezen?!

Neveneffecten

Vrijdag naar de "Neveneffecten" gekeken. Het is een van die programma's waar je toch blijft aan plakken, hoewel het niet echt goed is. Al was het beter dan de eerste uitgemolken aflevering.

Je zag kerels met beugels en Gentse accenten voortdurend goudvissen martelen (laten ontploffen, laten stikken, nog eens laten stikken, ...). En dan vraag je je onmiddellijk af: zou het echt zijn? Want sinds het internet geloof ik bijna nooit meer direct de dingen waarvan je een foto te zien krijgt.



gaat misschien nog, maar dit is meer dan amateuristisch (maar te laat om een betere te zoeken).



En toch, als het waar is dat ze al die vissen om zeep geholpen hebben, waarom hoor je er dan zo weinig over? Gaia gewijze, dan...

Ziek (slot?)

Baby, 18 maanden, ligt op schoot, te lijden.
Geluid van een explosie.

- "Baby, ben je kaka aan het doen?"
- "Jaaeuuh..."
- "En, lukt het?"
- "Neeuuuhhhh..."

Je had er moeten bij zijn.

Kots.

Overgeven, braken, een nauseëus gevoel, dat zegt niet wat het is. Kots.

Vorige week katapulteerde de maag van de kleinste vier dagen lang alles onmiddellijk terug in ons gezicht. En nu hij beter is, dacht zijn zus gisteren: "Hoe ver zou *ik* geraken?"
Net niet over de mama, zo bleek. Ook niet over de papa, de zetel, noch de trap.

Wonderlijk hoe snel een mens zich schikt in stank en viezigheid. Waar je bij de eerste vlek nog snelsnel een nieuwe broek aantrekt, ga je al snel over naar "ik veeg het wel af".
Nog dezelfde avond komt de fase "och, het is niet tot op mijn vel, en de handdoek licht buiten bereik" (brokken zijn tegen dan al lang niet meer aan de orde).
Een dagje later wordt dat "Ach, mijn been zal wel drogen. Ik kruip straks wel in bad.". Enzovoort.

niemand ontsnapt

De fase waarbij je het *handig* begint te vinden dat je broek vanzelf blijft rechtstaan - erg makkelijk bij het instappen! - heb ik alsnog niet bereikt.