Sinterklaas bestaat!

We hadden dit jaar afgesproken dat de Sint ons huisje voorbij zou gaan. Onze 'zus' was er nog niet aan toe en zat nog in de eerste Sinterklaasfase. Dat is als ze niet weten dat ie bestaat.
Daarna komt de fase dat ze weten dat hij bestaat; daarna dat ze weten dat hij niet bestaat.
En dan dat ze weten dat het beter zo zijn als ie wel zou bestaan.

Nog een hele weg af te leggen dus.

Maar op school kwam ie natuurlijk wel langs (bij ons ook, ondergetekende heeft zich verstopt met de deur op slot, cos I hate it). En nadien zinderde ons hele huis van de GoedHeilige man. Niks geen middageten (chocola!), niks geen middagdut (kan niet slapen!), niks geen stilte (zingen!). In de ogen een nooit-eerder-gezien-glans. Wonderlijk hoe hij aanslaat. Het moet toch iets zijn dat op diepe instinkten appeleert.

Hoewel, de Sint zelf is niet zo populair hier thuis, de grote held is Zwarte Piet. Want die heeft de leukste muts.

Uiteindelijk bleek hij ook thuis langs te zijn geweest, en wel met de post. Dat wordt hard slapen vannacht. Als het lukt, tenminste.

[terwijl ik dit schrijf zie ik bij de Keuringsdienst van Waarde een kerel hangar binnenstappen waar 250.000 legkippen in étagebatterijen zitten; ik ben erg blij dat ik geen kip ben]

Uitsmijter:
Een tijdje geleden zag ik dit ergens liggen:
Zeg nu nog dat we geen fijne job hebben.