Gedichtendag (bis)

Gelukkig snelt the-internet-of-girls ons ter hulp!



Iets waar je wel vaker muziekliefhebbers over hoort klagen. ("tractors, trucks and beer, there's no Country here").

Help!

Het is vandaag gedichtendag en ik heb er geentje klaarliggen om u te vermeien.

Daar gaat mijn dromerig imago van onvolprezen romanticus, het dons nog op de wangen en al bladerend in Lucebert.

Examenstress is de schuldige, sorry.
Dan maar rap zelf iets brouwen.

Tesamen (door de Sponzen Ridder)

 Troost aan allen hier, examen
rijmt wel vaker niet op amen.

Boekhouder

Sommige dingen verwacht je toch niet als je in het onderwijs werkt.

Bijvoorbeeld dat je bij de boekhouder langsgaat terwijl die net varkenssperma aan het bestellen is.

Op naam ("Frank", "Rudy"), gaat dat blijkbaar.

Groothandel, heeft ook wel graan

Hm, heb ik een zieke geest, last van examenstress, of nam de redacteur van de foto's-op-het-middelste-blad een voorafname op de dag van de poëzie?

Of alledrie tegelijk, natuurlijk.

Als u het niet zou zien, het siert u.

ps

Noot: het klopt inderdaad dat die foto's van twee posts geleden redelijk enthousiast geselecteerd waren om het plaatje te doen kloppen.  Wat moet een moe examenmens anders doen?

En dit, wat daarmee?


Met welke politieke strekking komt dat overeen.[het nieuwsblad]
Of dit?

[autokanaal.be]

Maar toch, rook en een beetje vuur, helemaal vanonder in het doosje.

en nu gijlie!

Geheel onverwacht kreeg mijn foon een update, vandaag.

Kan ik dus gewoon, houd u vast, apps afsluiten! Zomaar killen hé, zonder 17 keer 'back' te klikken tot aan het openingsscherm.

En als het mij stoort, dan kan ik gewoon het automatisch roteren van het scherm afzetten!

En dus ook gewoon met bluetooth (als het lukt) voor sommige dingen met mijn computer verbinden.

Windows phone, ze blijven er mee wegkomen.

The Six Pack Leader

Ik zag deze foto van Bart De Wever die voor de tweede keer dit jaar ging ijsberen, en kon niet anders dan  denken:

1. "Wow, die kerel ziet er eigenlijk wel goed uit." (Zeker als je weet van waar hij komt.)
2. "Tiens, hij toont het precies nogal graag."

En dan kan je natuurlijk niet anders dan aan Poetin denken (niet politiek of inhoudelijk, enkel aan de blote borsten):  Waar komt die obsessie van (rechtse) politieke leiders met hun uiterlijk toch vandaan?

Een poging tot pseudo-theorie:

[A] De extreemrechtse xenofoben: die hebben vaak iets dandy-achtigs. Alsof ze zelf worstelen met hun  geaardheid en dat compenseren door hun extreme standpunten. Jorg Haider, bijvoorbeeld, deed zich voor als een rabiate homofoob, maar liet wel een huilende vriend (met gebroken hart) achter op zijn begrafenis.

[B] De rechtse nationalist: de rechtse nationalist daarentegen, die laat zichzelf graag afbeelden als de Gespierde Leider. Alsof het belangrijk is om zelf het archetype te zijn van de Sterke Natie. De man rechts is Heinz Christian Strache, je ziet aan zijn zonnebankbruin dat hij tegelijk in het rijtje van de xenofoben hierboven past. Blijkt nog te kloppen ook.

[C] Linkse dictators: linkse politici laten zich graag afbeelden met versleten kleren. Nog extremer in het spectrum gaan ze altijd voor het arbeidersplunje of een militair uniform, beide symbool van de Staat. Hoe gevaarlijker de dictator, hoe stunteliger (bijna ontwapenend) het lachje. Rechtsonder staat Jaruzelski, de andere herken je wel.

[D] De vrije markt: en dan zijn er natuurlijk Google en Facebook.

Spreekwoord

Ik ben op zoek naar een spreekwoord.

Het zou ongeveer het volgende moeten zeggen: "Als je ziet dat iemand in de sh*t zit en je springt er snel in om hem er uit te helpen, dan zal je achteraf het verwijt krijgen dat er sh*t aan je kleren hangt."

Of dat je stinkt of zoiets.

Het kan toch niet zijn dat ik de eerste ben die dat voor heeft.

Leesbaar

Wat een geluk dat onze jongens zoveel leesbaarder schrijven dan wijzelf.

Hashtag! Examensafnemeniseenvormvandatamining.

Stil protest

Ik ging gisterenavond rond om alle lichten uit te doen, en zag ineens dit hangen:

Elk gezin heeft zijn Tahrirplein.

Superioriteitsdenken

Al luisterend naar Hautekiet leerde ik dat, blijkbaar, onderstaande foto op "de sociale media" rond zou gaan met als onderschrift "A little Congolese girl in a human zoo in an exhibition in Brussels, Belgium, 1958. The people are feeding her things just as if she was in a petting zoo."

Verontwaardiging! Schuldgevoelens! Niet te geloven dat dat nog maar 50 jaar geleden was!

Mijn €0.01:
- Het tentoonstellen van zwarte "inboorlingen" tijdens Expo 58 gaf ons een gevoel van superioriteit ten opzichte van de Afrikanen toen.
- Het verontwaardigd rondsturen van dat fotootje vandaag geeft ons een gevoel van superioriteit ten opzichte van de Belgen toen.

Dat is even weinig nederig, en ik zie alvast niet veel minder neerbuigendheid, gesteld dat dat een woord zou zijn.

De maatschappelijke functie is in beide gevallen dezelfde: mensen sussen door ze de gedachte in te lepelen dat ze het beter hebben én dat ze beter zijn dan gemiddeld. Op die manier vermijd je dat ze hun eigen positie in vraag gaan stellen: ze hebben iets te verliezen.

Een betere reactie op zulke foto zou zijn om mezelf af te vragen welke negers ik vandaag gevoederd heb, en hoe ik daar vanaf morgen mee kan stoppen.  Maar dat is natuurlijk zoveel moeilijker dan een Facebook-like, want dan gaat het over het kritisch kijken voorbij de eigen evidenties.

Noem mij dan maar een Marxist, ik weet toch dat ik gelijk heb. Hah!

Examentijd

Het is weer van dattum... examens.

Deze examenperiode experimenteer ik met het elektronisch invullen van mijn puntenlijst (de lijst met deelpunten en opmerkingen en inzichten). Daar zitten nogal wat nadelen aan, het is niet makkelijk om papier te verbeteren, maar toch wilde ik het proberen.

Het valt daarbij op dat een student (in het algemeen wij allemaal) ondertussen zo geconditioneerd is op schermen en schermpjes, dat hij schaamteloos zit mee te lezen terwijl ik zijn evaluatie intik.

In het begin vond ik dat onwaarschijnlijk onbeleefd, maar na een tijdje begon ik te beseffen: het is sterker dan hunzelf.

Een scherm betekent: kijken.

(daarom doe ik het nu blind, met een papier over het scherm gedrapeerd)

Patisserie is niet voor monotheïsten

Een bedenking om de dag mee te starten.

Je hoort van die TV-koks en andere slimme mensen altijd zeggen dat het "bij patisserie vooral belangrijk is om de ingrediënten nauwkeurig af te wegen"! Bij spaghetti kan dat blijkbaar minder kwaad.

Dat heb ik bij die soesjes van vorige week dan ook trouw gedaan.

Nadien zag ik op het internet en in kookboeken wel drie verschillende recepten voor soezendeeg, telkens met (ongeveer) dezelfde ingrediënten, in afwijkende verhoudingen.

Hm.



[Alsof er meerdere Bijbels zijn, met elk hun absolute waarheid.]

Die trouwe hondenogen

De volgende keer dat hij mij nog eens aankijkt met van die onschuldige puppy-oogjes, ga ik hem toch niet meer geloven.


*wie?* *ik?*

Niet voor te lachen

[wie langs komt voor de goeie moppen, sla de post maar efkes over]
Je kan van de Fransen veel zeggen, maar niet dat ze het debat niet durven aangaan.

 Bijvoorbeeld in die affaire rond de Franse komiek Dieudonné. Die wordt beschuldigd van antisemitisme, vindt de omgekeerde Hitlergroet uit (de "quenelle"). Buiten Frankrijk leren we het gebaar kennen als de voetballer Nicolas Anelka hem na een doelpunt regelmatig bovenhaalt:

Hij heeft ook een liedje, "Shoah-nanas", met een dansende Jood in concentratiekamp-outfit. Inderdaad, het stadium van de subtiliteit is al efkes gepasseerd:

Het escaleert dermate dat Dieudonné zelfs zijn shows verboden ziet, of toch gecanceld.

De discussie gaat schijnbaar over vrije meningsuiting en Holocaust, maar in feite gaat het over de vraag (frustratie) dat de Mohammed-cartoons wel mochten, en dit niet. Ik vermoed (dus) over de frustraties van Moslims in de grote Franse steden, gericht op een publiek van steeds meer extreem-rechtse allochtonen. Wat een cynische paradox.

Het bos door de bomen zien is niet makkelijk, daarvoor loopt de discussie al te lang. Hij is zeker anti-zionistisch, maar is dat hier hetzelfde als anti-semitisch? Als je naar zijn shows kijkt via youtube, dan kom je het ook niet te weten: de shows gaan enkel nog over zichzelf, en het geval Dieudonné.

Terzijde, in mijn ogen geldt hier dezelfde simpele waarheid als over die cartoons: die waren niet grappig, dus bij publicatie enkel kwetsend, dus beter niet te publiceren. Hij is ook niet grappig, idem.

En de Holocaust, is en blijft in  Europa toch iets hors categorie. Voor wie geïnteresseerd is, hier een (wat gekleurde) documentaire over het geval Dieudonné:
Stukjes als dit in De Morgen proberen het kader te scheppen.
Dat het niet over grappige humor gaat, hier een nogal gecontesteerde sketch op FR3 (geeuw).
 Of zijn nieuwjaarswensen (geeuw):
 

En dan, bijvoorbeeld, de kop-in-kas reactie van een Nicolas Bedos (wow):


Bestond er in ons land maar een vergelijkbare debatcultuur.

Maar zonder moeite te doen, gaat het toch niet vanzelf goed komen met de wereld.

Boekenliefhebbers

Nuttig, nuttig. Waarom moet het altijd nuttig zijn? Hier kan ik uren naar kijken. Of toch minutenlang.

Dagelijkse dinges

Het is de schuld van Jeroen Meus en zijn bruine kameraad!
In de vakantie had ik dat proefabonnement op Stievie genomen, en van het een kwam het ander.

Veel werk, maar in tijden van instant-gratification is dat een belangrijk onderdeel van de fun.
Een half bord was alles wat er nog over was tegen dat ik ze allemaal gevuld had gekregen.

Winter

Zo lijkt het toch nog een beetje winter:

Het luxueuze gevoel van tijdverspilling terwijl je zit te snijden. Heerlijk!

Guess de game

Tiens, welk spelletje zou hier kunnen gespeeld zijn?

Het level raden is misschien net iets moeilijker.

Besje

Ik zit in de Lunchgarden een uurtje mails te beantwoorden, in afwachting van de volgende vergadering.

Aan de overkant zit een oud besje achter een lompe laptop, zodat ik denk: "Slim, als je geen geld hebt voor internet om dan hier een beetje te komen surfen". Gratis wifi enzo.

Waarop ze haar gsm pakt en met haar broker begint te overleggen hoeveel aandelen van Delhaize ze nog gaan bijkopen.

Geestig.

Pijn

Er zijn van die discussies waarin niemand er in slaagt om in te zien dat ze het bij het verkeerde eind hebben. Als een stroom spookrijders op een autostrade.

Zo zaten we gisteren te discussiëren over schoolkeuzes voor kinderen en de folklore van het kamperen-voor-de-(elite)-school.

Waarop ik me nog eens afvroeg waarom niemand met een concurrerende wachtrij begint. Toch veel makkelijker om eerste te staan in uw eigen rij, dan tiende in de rij van een ander. En je zou dan mensen uit de andere rij kunnen lokken door voordelen aan te bieden. Zoals: naar de winkel mogen gaan. Of: thuis mogen gaan slapen. Of: gewoon uw naam op een papier schrijven en pas terug komen op de inschrijvingsdag. Of: mij een mailtje sturen dat je (virtueel) staat aan te schuiven.

Maar dat schijnt dus niet te mogen, wegens niet genoeg afzien. Enkel door af te zien verwerf je rechten, zo blijkt.

Dus stelde ik voor om niet te gaan kamperen, maar in ruil met een hamer op mijn duim te kloppen.  En dan wel eerst af te spreken hoe hard je moet kloppen om even hard af te zien als iemand die een week zit te kamperen oor plaats 5 (enfin, de schoonvader moet dat natuurlijk doen, want die is op brugpensioen). Naarmate je harder klopt, klim je op in de wachtrij.

Toen bedacht iemand dat die medekampeerders niet zouden willen dat hun kind met een van de onzen in de klas zou zitten.

Maan

Op een warme zomeravond in januari, bij een heldere hemel, dacht ik: "Had ik niet ergens een 300mm lens - met kapotte autofocus - meegegritst uit een pandjeshuis?".

Blijkt dat het toch niet zo simpel is, om de maan te fotograferen. Vooral het scherpstellen is lastig.

Maar het kind in mij wordt er helemaal blij van. Dat je dus gewoon de bergen kan zien, in 3D!

Isabelle

Het goede nieuws van de dag: ons Isabelle is schuldenvrij!

Het weze haar eindelijk gegund.

(ze wordt ook schoner met het ouder worden, vinden wij, maar dat schijnt geen relevante opmerking te zijn)

Als ik eens een post pakte

Hoera voor jullie! Hoera voor het nieuwe jaar.  Doe dat goed!

De huisartsenwachtdienst in het Leuvense is vernieuwd, en djiezes, wat is dat een verbetering!
Tot vorig jaar zaten ze in de dungeons van de Dijlemolens somber te wezen. De keren dat wij daar waren kregen we een ongeïnteresseerde dokter voorgeschoteld die het concept "patient" als een noodzakelijk, maar vervelend kwaad leek te percipiëren.  Nadien zijn we hem opnieuw tegengekomen als norse verzekerings'expert', dus dat klopte wel.

Het vernieuwde concept zit in de Justus Lipsiusstraat, in een open ruimte mét onhaal en drie enthousiaste jonge dokters van wacht.  Wachtdienstartsen zijn vaak huisdokters wiens praktijk nog niet overvol zit, en die dus geen jaren ervaring hebben, maar dat hoeft hun competentie niet in de weg te staan (en hun ego is niet te groot om je in geval van twijfel door te verwijzen, of onderling te overleggen).

Een aanrader dus, in zekere zin (de url kon wel origineler).

Hoe wij dat weten?

Tja, op het moment dat ondergetekende het Gebraad-Voor-19-Man-min-de-Vegetariër begon klaar te maken, besloot ons jongste schildknaapje om efkes door zijn lip te gaan.  Niks ergs (achteraf), veel bloed (op het moment zelf) en een draadje (auwch).  Veel emotie ook, en daar word je moe van.

Het volk kreeg zijn eten anderhalf uur later, met als belangrijkste gevolg: niks over voor morgen.