Superioriteitsdenken

Al luisterend naar Hautekiet leerde ik dat, blijkbaar, onderstaande foto op "de sociale media" rond zou gaan met als onderschrift "A little Congolese girl in a human zoo in an exhibition in Brussels, Belgium, 1958. The people are feeding her things just as if she was in a petting zoo."

Verontwaardiging! Schuldgevoelens! Niet te geloven dat dat nog maar 50 jaar geleden was!

Mijn €0.01:
- Het tentoonstellen van zwarte "inboorlingen" tijdens Expo 58 gaf ons een gevoel van superioriteit ten opzichte van de Afrikanen toen.
- Het verontwaardigd rondsturen van dat fotootje vandaag geeft ons een gevoel van superioriteit ten opzichte van de Belgen toen.

Dat is even weinig nederig, en ik zie alvast niet veel minder neerbuigendheid, gesteld dat dat een woord zou zijn.

De maatschappelijke functie is in beide gevallen dezelfde: mensen sussen door ze de gedachte in te lepelen dat ze het beter hebben én dat ze beter zijn dan gemiddeld. Op die manier vermijd je dat ze hun eigen positie in vraag gaan stellen: ze hebben iets te verliezen.

Een betere reactie op zulke foto zou zijn om mezelf af te vragen welke negers ik vandaag gevoederd heb, en hoe ik daar vanaf morgen mee kan stoppen.  Maar dat is natuurlijk zoveel moeilijker dan een Facebook-like, want dan gaat het over het kritisch kijken voorbij de eigen evidenties.

Noem mij dan maar een Marxist, ik weet toch dat ik gelijk heb. Hah!