Onderbewustzijn

Vandaag zag ik mezelf, buitenzintuiglijk zwevend tegen het plafond van de receptiezaal, in een soort van In De Gloria moment.

We stonden te babbelen met iemand waarvoor iedereen altijd overdreven veel ontzag heeft, mezelf in kluis, maar die dat (omwille van een anekdote die wat moeilijker op het internet te vertellen is), wat mij betreft niet zo hard verdient.  In het kort samengevat: iemand met Grote Verdienste Voor De Mensheid, die ik als werknemer - vanop de eerste rij - jaren geleden net iets teveel een Self Centerde Opportunist zag wezen. Maar omwille van het ontzag van al die anderen, denkt een mens dan natuurlijk dat het aan zijn eigen ligt.

Dus toen hij vandaag een nogal cassante begroeting uit zijn mouw schudde, hoorde ik mezelf ongewoon frank de bal terugkaatsen.  Met voor het eerst in 15 jaar een stilte als antwoord. Recht in de roos.

Waarop ik een Frank Focketyn dansje moest onderdrukken.  Zo van een personage dat tien jaar lang zit te kauwen op de ideale repliek in een discussie van 10 jaar geleden.

Een mens is een onnozel wezen.

En toch deed het deugd.