Zomaar een dag

De meeste dagen gaan gewoon voorbij, in relatieve, kabbelende rust.
Soms zijn er dan ineens dagen, waarop er erg veel lijkt te gebeuren, en dan meestal tegelijkertijd.

Zo bleek gisteren dat

• Bart Van den Bossche overleden is.  Geen monument, maar toch een deel van ons gemeenschappelijk verleden.  We zijn hem ooit eens op de luchthaven tegengekomen zelfs en hij leek zelfs authentiek gecharmeerd toen onze kleine J. hem ging vragen of hij die van dat vrolijke liedje was.
  Beeld je in dat je de kinderen naar school wilt voeren en ineens de badkamer niet meer uit geraakt.
• Jaap de Witte moet stoppen met gitaar spelen omdat een of andere systeemziekte zijn pezen  kapot maakt. Geen monument, maar toch een steunpilaar onder de Volendamse muziekscene.
  Beeld je in dat gitaar spelen je hele leven bepaalt en vervolgens een stoeme aandoening je net dat afneemt.
• Den Amedee  in Leuven de deuren gaat sluiten. Misschien geen monument, zoals Lucas Van Langendock dat wel was, maar toch een plaats waarzonder ik niet zou zijn wie ik nu ben.
  Ongeacht het antwoord op de vraag of dat nu een goeie zaak is of een slechte :-)