Zagen (bis)

Vandaag moest ik de hele dag zagen. Dat ging zo.

In een wolk van roekeloze we-hebben-toch-al-alles anti materialistische inspiratie, hebben ze aan mijn kant van de familie beslist om dit jaar géén cadeautjes te kopen.  Al dat gedoe, elk jaar weer, niet voor ons.

Maar om toch iets verrassends te doen, kregen we de opdracht om een lotje-trek-persoon-mens cadeautje te maken. Inderdaad. De Bongo-bon naar de hel teruggedreven. Waar het voorheen volstond om de erfzonde af te kopen met een aai over de bankkaart, komen we er nu niet zo goedkoop vanaf.  Uurlonen tellen niet, vooral niet in de vakantie.

Leuk idee, voor alle studeerders, die na de vakantie aan de examenslag moeten beginnen. Zij vinden immers *alles* interessanter dan studeren. Dus verwacht ik mij aan niets minder dan een replica van de Taj Mahal, met een kopnaald uit een blok brandhout gekrabd.  Of het eerste boek van Harry Potter, met zelfgeknipte krantenlettertjes op een set van placemats gekleefd. Inclusief miniaturen.

Met minder zal ik ontgoocheld zijn.

Zelf heb ik een halve dag zitten zagen. Zagen om te proberen, eerst, lijmen, prutsen, en dan voor te goei.  Een halve dag zagen aan iets wat er uit ziet alsof het op een minuut of vijf bij elkaar gehakt is.

Een fijne kerst nog, daar aan de andere kant van den draad.

[waarop de sponzen eega iets in de achtergrond roept als: "en doe nu niet alsof ge het niet plezant vindt, gij mislukt slachtoffer"]