Persoonlijke ruimte

[hieronder stond eerst "enorme negerin", maar dat is erg onbeleefd]

Sneeuwvrijdag.

Ik zit in een overvolle treincoupé bil aan bil.  Warm, ja, maar recht in de personal space van de dame ernaast. Niet te negeren, dus wisselen we enkele woorden: hoe de weermannen de sneeuw met 15cm overdreven, spijtig genoeg, omdat ze de vorige keer zoveel kritiek kregen.

Zo leer je elkaar een beetje kennen, dan word je een beetje vrienden. Vrienden mogen in die persoonlijke ruimte een zone dichter naderen, zonder dat het geneert. Het helpt.

In Zaventem stapt een hele garde reizigers uit, dus slip ik snel naar de bank aan de overkant van het gangpad, vriendelijk moemelend: "Gelukkig dat er zoveel mensen op vakantie gaan!".

Waarop een grote zwarte dame zich gezellig neerploft op mijn oude plaatsje, koffer naast de knie. Van mijn bankgenote blijft niet meer dan een oog over dat een tikje wanhopig lijkt te zeggen: "Ik vind dat precies eerder van niet."