Verhip

Kijk, het is nog '11.

Het huis is stil en ik wacht met Flip op het vuurwerk (lokale festiviteiten door de zieken dan toch afgelast).

Daarom trakteer ik u nog snel op de mooiste glimlach van 2011. Hij is niet - zoals op het eerste gezicht gedacht - gemikt op de kerel met de microfoon, maar op dat rare taaltje dat die Hollanders uitbraken. Moet net een fado zangeres zich daarover verbazen.
In het laatste stukje probeert ze hem fonetisch te volgen in een soort Portugees-met-Ollandse-klanken.

Een minuutje-en-half. Ik word er telkens weer goed gezind van.

De Volendamse connectie is courtesy of de hier rondhuppelende vrouwen.

2012

Het zijn de laatste uren voor het jaar waarop volgens ingewijden de wereld gaat vergaanwe zullen overgaan naar een hoger bewustzijnsniveau.

Bon chance, daar aan de overzijde.

Emmers vol geluk

Met een lichte overdrijving: het blijkt handig om, indien u met zes gezinsleden bent, ook te beschikken over zes emmers.

Voor als de griep toeslaat.

Aan de upside: 48 uur in mijn bed liggen, hoe lang is dat niet geleden.

[belangrijke tip: zorg wel dat de eega genezen is tegen dat het bij u toeslaat, dat scheelt]

Spannend

Mijn computer is kapot. Hij is al een tijdje op de sukkel met zijn lader/batterij. Ik weet niet welke van de twee het is.

Gelukkig staat hij nog onder garantie, en kan ik hem binnen doen.
Jammer genoeg kan ik hem niet missen: het is het centrale apparaat in mijn werkend bestaan. En ik moet de komende dagen examenvragen maken, bijvoorbeeld.

Hoe kan ik hem dan vier weken missen? Soit.

Maar ook: hoe prepareer je een computer wanneer je hem binnen doet?
* bestanden backuppen, uiteraard; maar moet je ze voor de zekerheid ook wissen?
(en heeft dat zin als er kwaaie wil mee gemoeid zou zijn)
* dropbox deïnstalleren en alle bestanden deleten
* browser deïnstalleren en hopen dat alle ingebedde paswoorden (google) mee verdwijnen (welke garantie hebben we?)
* het bestand dat truecrypt mount met persoonlijke gegevens is het makkelijkste te verwijderen (volledig?)

En dan heb je nog outlook. Wat moet je daarmee doen?

Zou ik een keylogger installeren om te kijken wat de apen ermee doen? En hoe ben ik zeker dat een keylogger mij achteraf ook niet logt?

Er zou een tooltje voor moeten bestaan.

Pffft.

Kermis

Wij pleegden tweede kerstdag in de Brabanthal op de winterkermis (helaas zonder fototoestel).

Leuk als steeds, maar dochter en nichtje vonden het soms nogal lang aanschuiven bij de attracties.

Toen ik even meeging, zag ik ook waarom: terwijl ze stonden te tetteren/ladylike rondkijken, schoten de kleine jongens in bosjes langs en onder hun armen hun voorbij.

Terwijl ik hen probeerde uit te leggen hoe ze ervoor konden zorgen dat ze niet meer zo megalomaan voorbijgestoken zouden worden, zag ik in wat verder een kort kopje met mijn ogen heen en weer flitsen.

Toen wist ik het: gemiddeld gesproken wordt ons gezin niet voorbijgestoken als we ergens aanschuiven. Gemiddeld.

Dialoog van de dag

We rijden langs de gevangenis.

Dochter M(9): "Paps, als ik iets wegneem van iemand en ik leg het terug nog voor dat die merkt dat het weg is; is dat dan *stelen* of *lenen*?"

SR: "Oei, dat is wel een filosofische vraag."

M.: "Wat is dat filososofisch?"

SR: "Een filosoof is iemand die door na te denken een antwoord probeert te geven op van die moeilijke vragen. Of op van die vragen waarop niemand het antwoord kent, zoals 'Waarom leven wij?'."

M.: "En, waarom leven wij?"

SR: "Tja, er zijn mensen die denken dat we biologische machines zijn en dat we leven omdat we geboren zijn. Andere denken dat we leven omdat Iemand ons gemaakt heeft. Nog anderen vinden dat we leven om lief te zijn voor elkaar."

M.: "Zeg, zo kan ik het ook, filosoof zijn. Je verzint gewoon een hoop antwoorden. 'We leven om boterhammen te eten.' 'We leven om naar school te gaan.'"

SR: "Zo gemakkelijk is het niet. Want als we zouden leven om naar school te gaan, dan zouden we moeten doodgaan als we 18 jaar zijn, en de school voorbij is."

M.: "Dat is waar. Pffft. Toch wel vermoeiend en ingewikkeld, filosoof zijn. Dan ben ik liever *fantasoof*!"

SR: "Wat is een fantasoof?"

M.: "Dat is iemand die antwoorden op die vragen verzint met fantasie! Bijvoorbeeld: 'We leven om op de regenboog te dansen.' Voila."

[Ethymologische bedenking: eigenlijk is dat eerder een filofanta, denk ik.]

Wijsheid

SR: "Jongens, ruimen jullie de tafel eens af."
J.: (zucht) "Waarom moeten wij altijd afruimen?"
SR: "Omdat jullie kinderen zijn. Dat is de reden waarom grote mensen kinderen kopen, om nooit meer van hun leven te moeten afruimen."
J. "Oh, dat wist ik niet." (ruimt af)

Niet dat hij zulke dingen nog gelooft.

Falalalala

Gisteren stopte ik op weg naar huis bij een paar winkels. Cadeautjes.

Zag ik een uitstalraam van een juwelier dat er wel heel slordig bij lag. Op het moment dat ik bedacht dat dat uitstalraam nogal slordig was, werd ik omsingeld door een man/vrouw of zeven van het interventieteam van de Mechelse politie. Opduikend vanuit het niets, auto's en zwaailichten in de aanslag.

Een achtste stapte de winkel binnen en kwam buiten met een oude man. Grauw gezicht, krijtwit, op knalrode lippen na en een helrode vloeistof in zijn haar.

Het duurde efkes eer mijn frank viel dat het bloed was.

Dat men dingen steelt, totdaaraantoe, maar de combinatie met geweld, daar mogen ze wat mij betreft toch erg streng op zijn. Hoe lang duurt het eer die man nog eens op zijn gemak is als de deurbel van zijn winkel rinkelt?

Zelden is mijn shoppinglust sneller verdampt.

Kerst

Het is tegen de verwachting in dan toch niet goed afgelopen.

Het hoofd lichtjes zijdelings gekanteld

Toen ik vandaag zoonlief van zijn jeugdbewegingsding ging ophalen, waren hij en zijn vriend in cirkeltjes achter een stel meisjes aan het rennen. Of omgekeerd, da's niet zo duidelijk als je met cirkels te doen hebt.

Gelukkig moet ik mij als vader nog niet te veel zorgen maken, want dat vriendje is het echte snoepje van de klas.

Toen we de trap naar de auto afliepen, riep iemand ons nog even na: "Hey!"

Er stond een meisje naar ons (niet mij) te kijken. Met zo een blik die ik al de hele avond vruchteloos probeer na te doen. "Hey."

Toch maar eens die sloten op de deur beginnen te vernieuwen.

Mode

Is het u ook al opgevallen?

Ineens loopt de wereld vol met meisjes in een redelijk kort rokje, met daaronder een donkere kousenbroek en bottekes.

Nu zal je geen halve man horen klagen over modetrends waarin het woord "kort" een belangrijke rol speelt, maar toch vraag ik mij dat al af sinds ik een klein (schild)knaapje was: hoe weten die meisjes dat toch, dat ze dat tegelijk moeten aandoen?

Is er een soort geheim genootschap, een druk bemande telefooncentrale, of is dat een fluistermeeting tijdens die turnlessen wanneer ze zogezegd niet mee kunnen gaan zwemmen?

Het vrouwelijke mysterie, dat gaat mij toch een reïncarnatie kosten om het door te krijgen.

[update: is er ergens een loket waar wij tips of desiderata mogen indienen ten aanzien van de modetrends in de lente?]

Gelijk in de Flair

Tegenwoordig kan je nog al eens presentaties van congressen op het internet bekijken. Vaak zijn dat zeer goeie sprekers, opvallende figuren of mensen met een interessante boodschap.

Ik was op het Wijde Web naar wat dingen van het congres van de Stichting Marketing aan het gluren (jammer dat je geen slides te zien krijgt), en dan kan je natuurlijk niet aan de presentatie van Jef Colruyt voorbij.

Ik laat u zelf beslissen in welk vakje zijn talk thuishoort, eloquent/opvallend/interessant, maar het viel me op dat hij enkele keren iets over "enneagrammen" zei.

Dat blijkt een soort persoonlijkheidsclassificeringssysteem te zijn waarmee je de wereld kan opdelen in negen archetypen. Een mens van mijn persoonlijkheidstype kan natuurlijk niet weerstaan aan het onmiddellijk invullen van het begeleidende testje [snel! klik! hier! al zullen er ook wel andere te vinden zijn]. Het staat kniediep in de New Age, maar in de juiste context geplaatst kan dat geen kwaad. Horoscoperig is het niet, de types hebben niet veel overlap en ze combineren ook nog eens goeie en slechte eigenschappen.

In de vorm van een negen (en iets van een vijf), zo blijkt het spons rond deze billen te spannen. Meer buikmens dan ik losweg zou toegeven. En verbazingwekkend spot-on, toch wel.

Al vraag ik me af of ik niet depressief moet worden van het feit dat een eenvoudig computertestje zo efficiënt mijn karaktertrekken kan achterhalen. Want ik had mezelf allicht toch wat unieker ingeschat dan simpelweg één-van-negen...

[update: met deze test krijg ik een spinneweb waarin de negen verliest van de vijf; die laatste klopt beter met het blog-gedoe]

Mia

In de reeks "kom eens toe op een feestje wanneer iedereen al weer naar huis is":

SR -"Kijk, wat een leuk clipje. En naar het schijnt is het zelfs ene van hier."
Zij -"Ge bedoelt dat liedje dat hier precies al een half jaar op nummer één staat?"

Toonde de RSS reader maar video, dan had ik het wél geweten.

Pers

De Ridder preekt.

Wanneer is iets nieuws?

Vorige week verdween er aan de Kulak een student. Zijn verdwijning beheerste dagenlang het nieuws - in de schaduw van het formatieberaad.

Ongeveer op dezelfde dag verdween op onze school een student, weliswaar een vage afscheidsbrief achterlatend in zijn auto. Een hele dag kamde de politie de buurt uit, de kelders, velden en beken, met honden en laag vliegende helikopter (vooral die laatste was een griezelige ervaring). En kijk, weinig tot geen coverage in de pers.

Als ik dit zo opschrijf, dan lijkt het alsof ik jaloers ben dat "onze" student niet de aandacht krijgt van die West-Vlaamse Waldo, maar dat is het niet. Eigenlijk is het zelfs omgekeerd, ik zou als ouder niet doorgelicht willen worden door een passerende mediakaravaan. Ik zou willen dat ze mijn kind vinden.

Maar wat ik wel fascinerend vind is: hoe zit dat proces in elkaar waardoor iets ineens belangrijk nieuws wordt, en het andere niet. Het is een antwoord waarop vele caritatieve instanties ook graag het woord zouden kennen; de ene hongersnood is sexy, de andere niet. De ene natuurramp gaat door ons hart, de andere niet.

Het gaat zelfs verder: er wordt een steunfonds opgericht voor Waldo. Neen, niet voor, rond. Enfin, naar aanleiding van. Euh, ter gelegenheid van. Zonder te weten waarvoor dat geld zal moeten dienen (mijn tip: geef het aan deze mensen).

Alsof dat evident is, of zelfs nodig. Alsof een actie alleen maar waardevol is als ze vertaald kan worden in geld. Alsof we de verantwoordelijkheid in de eenzaamheid of zelfmoordgedachten van onze omgeving zouden kunnen afkopen.

Daar word ik dan weer een beetje droevig van.

Brand liever een kaars voor Waldo, en trek uw ogen open. Hoop dat den onzen gezond en wel in Holland zit.

Misschien dat de mensen hun gerecupereerde Pukkelpop ticketten kunnen doorstorten.

Bericht na de feiten

Volgens de overlevering is "traagheid" (Acedia) een van de zeven hoofdzonden. Zelf heb ik dat altijd meer als een deugd gezien.

Tot vorige zaterdag, het moment waarop het Universum mij even op mijn plaats heeft gezet.

Ik stond namelijk (op de namiddag van de avond waarop in de meeste gezinnen de goede Sint langskomt) in een vestiging van een speelgoedketen. "Fun" heten die dingen, of "Happy Land". Terwijl ik door de gangen, galmend van de 24/7 Studio100 muziek, struinde, zoekend naar het onvindbare, links en rechts wat ouders wegduwend, bliksemend boze blikken ontwijkend, kwam spontaan het volgende inzicht tot mij:
(1) degene die zulke winkel "Fun" of "Happy" heeft genoemd, moet iemand zijn met wel heel zwarte humor;
(2) een vertoornde God straft mensen voor hun Traagheid; genadeloos

Als ik ooit een speelgoedketen open, dan noem ik hem "The Stress Box", ofzo. Enkel open voor last-minute shoppers.

Al reageerde een collega laconiek dat hij die naam al had gereserveerd voor zijn keten van Zweedse zelfbouwmeubeltjes.

6 december

Half zes in de ochtend, 6 december.

Een ridder staat met kleine oogjes wat verdwaasd naar een bruisende living te staren.

Volgend jaar vraagt hij een thermos koffie aan de goede Sint.