Tao

In de Zhuangzi, of hoe je een Chinees woord in het Nederlands schrijft, een van de basiswerken uit de Tao staat een fijn verhaal.

Het gaat over een boom die zijn soortgenoten ziet omgehakt worden wegens hun mooi rechte stam en puike hout, andere verouderen vroegtijdig omdat ze zo gul heerlijke vruchten dragen die veelvuldig geplukt worden.

Om zijn eigen bestaan te vrijwaren, probeert de boom daarom zo nutteloos mogelijk te zijn. Zijn stam en takken kronkelen in onbruikbare bochten, zijn vruchten zijn klein en zuur. Hij is zo nutteloos dat niemand er nog naar omkijkt. Iedereen loopt er in een boog omheen en hij wordt nooit omgehakt.

Moet ik mij zorgen maken als ik zonder haperen een rijtje mensen/vrienden kan opnoemen die het verhaal van die boom als een soort levensideaal zouden zien?