Bekentenis
De Sponzen Eega is wat betreft muzikale smaak een naturist. Ze schaamt zich niet om te tonen wat ze graag hoort. Dat heeft ons eerder al op politiek correcte en minder correcte optredens gebracht.


Rimpelrock is naast een slim idee, een gat in de markt, veel Limburgs wij-gevoel en sociaal engagement (live streaming in 12 rusthuizen, een afzonderlijke 80+ zone, instructies voor je hoorapparaat, we verzinnen het niet) een festival dat mij nogal aan het Dranouter van 20 jaar geleden deed denken. Behalve dan de gemengde douches. En ook wel de folk, wat misschien iets jammerder is dan het eerste, gezien de doelgroep. Beide festivals hadden dit jaar dezelfde headliner, vreemd genoeg. Veel onbezorgde ambiance bovenop, om nog eens een zin zonder werkwoord te gebruiken.

Na ons optreden zijn we nog een uurtje voor het podium blijven rondhangen, om dan op het terrein wat te gaan rondstruinen. Om een uur of drie was het wel geweest voor de kleinsten. Maar na zulke lange tijd was het erg fijn om nog eens op festivalgras rond te lopen.
En kijk, sommigen van ons haalden zelfs de fotozuil van het festival!
Indien u volgend jaar zelf wilt gaan, dan wil ik u graag nog even waarschuwen voor mogelijke gevaren: zo vond kind J. "die zanger van Laat Dat Gras Maar Groeien erg leuk. Hebben we daar al een CDtje van, papa?".
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home