Wat zegt die Ozark Henry verstandige dingen.
Ze vragen hem (rethorisch) hoe hij staat tegenover illegale downloads.
Hij zegt iets als: "Ach, ik kan me er wel iets bij inbeelden, uiteindelijk nam ik vroeger ook cassetejes op van de radio om nadien toch te kopen wat bleef hangen." [...] "Waar ik meer aan denk te verliezen is de slechte manier waarop de muziekindustrie erop gereageerd heeft en er mee voor gezorgd heeft dat een CD een voorwerp is dat geen waarde meer heeft."
Men schat dat per verkochte CD er negen gedownload worden. De vraag is natuurlijk hoeveel van die negen er zouden verkocht zijn zonder illegale download. En hoeveel mensen naar optredens zouden gaan, zonder illegale downloads.
Ozark Henry zegt dat zijn thuis-opname studio met professioneel materiaal minder dan 10000 euro kost. De meneer van de platenfirma zegt dat het opnemen van één CD in een studie hun 50000-100000 euro kost. Van overhead gesproken.
Daardoor investeren platenfirma's jammer genoeg niet meer in jong talent. Dat jonge talent krijgt het daardoor harder, maar zal bij succes veel meer geld verdienen; in slechte dagen dan weer veel minder dan vroeger. Vrijheid versus droog brood.
Voor wie van getallen houdt: van een CD in de winkel van een euro of 20, is ongeveer een euro voor de uitvoerders en een voor de auteurs. Het zijn dus vooral de winkeliers die omzet en inkomsten verliezen aan het copiëren, eerder dan de muzikanten. En de nog steeds onwaarschijnlijk kortzichtige platenfirma's. Zie ook het iTunes verhaal.
Hetzelfde lijkt intussen te gebeuren met bioscoopfilms: de grote firma's brengen hun films
zelfs niet meer uit in de bioscopen, vermoedelijk om nadien te kunnen klagen dat er niemand meer komt kijken?
Misschien heeft de Vlaamse rockmuziek ook een
tax shelter nodig, net zoals de filmmakers.