Het internet brengt mensen bij elkaar

Een week of twee geleden, op een donkere, druilerige parking langs de autostrade.

Een rijzige man staat naast zijn auto en kijkt voor zich uit. Het regent zachtjes. Hij is niet alleen, in een paar andere wagens zitten mannen bij het licht van het leeslampje te wachten.

Ik draai de auto de parking op, onzeker. Eén woord schiet mij bij deze scene door mijn hoofd: parkings*x. Ik heb nog maar zelden afgesproken met volstrekt vreemden, en nu sta ik hier klaar om in het donker geld te staan ruilen voor gerief. Soms moet een mens zijn fantasie toch wat blussen.

Ik gok en spreek hem aan: "Heb ik met u hier afgesproken?".
"Ik denk het wel", antwoordt hij en neemt het gerief uit zijn zak.
-"Ronny? Aangenaam, ik ben de SR."
"Neen", zegt hij, "eigenlijk heet ik Karel. Maar op het internet dek ik me altijd in, voor het geval dat je onbetrouwbare mensen tegenkomt."

Intussen verlaten de andere twee auto's de parking; carpoolers met de avondshift, hoop ik.

We blijven nog een half uur napraten, daar op die parking. Het blijkt een zeer sympathieke mens te zijn, met verrassende hobby's en een avontuurlijke kijk op het leven. In een heel andere wereld dan de mijne. Op het internet kom je mensen tegen die je anders nooit zou ontmoeten. Daar kan geen parkingavontuur tegenop.

[noot: een tweedehandse smartphone, een gokje dat goed is uitgedraaid]