Herzele
Gisteren was ik met twee van onze kerels in Herzele, in een zeer intelligent gebouwd cultureel centrum.
We gingen kijken naar het verjaardagsoptreden van deze meneer (voor de ene kerel) met als speciale gast deze meneren (voor de ander). Het was erg leuk én goed.
Als academicus kan ik u de volgende resultaten van mijn experimenteel onderzoek mededelen:
- rond 1991 moet de laatste persoon met een gevoel voor humor Herzele verlaten hebben;
- in Herzele verlaten de bejaarden de zaal nog tijdens de bisnummers van hun idool om zeker een stoel te hebben in de cafetaria;
- mattentaarten (de verjaardagstaart) moet je écht eten in de streek van de mattentaarten; overheerlijk.
2 Comments:
Ik protesteer met klem tegen uw valselijke aantijgingen betreffende de totale afwezigheid van enig persoon met humor op grondgebied Herzele. Mag ik u in dat verband wijzen op mijn permanente residentie aldaar, weliswaar in de deelgemeente Woubrechtegem, en bovendien als West-Vlaams immigrant. Het feit dat ik nu al jarenlang uw blog volg kan gelden als bewijs van mijn sterk ontwikkeld gevoel voor humor.
Edoch dien ik bij deze tevens vast te stellen dat uit de keuze van uw referentiegroep (in casu het voltallig woonzorgcentrumpubliek van Herzele en omstreken) een totaal on-accademische aanpak uwer wetenschappelijk onderzoek blijkt. Al wie ook nog maar een gram aan humorgehalte overhoudt zal zich immers ver van dergelijke evenementen houden. Deze onzorgvuldigheid en de lichtzinnigheid waarmee u hieruit conclusies trekt laten het ergste vermoeden wat betreft uw professionele activiteiten! Ha!!
Tiens, mag ik u als eerste generatie migrant wel in mijn steekproef opnemen?
Maar nu je het zegt, volgens mijn volstrekt wetenschappelijk onderzoek (ik werk hier dus wel aan de Meest Excellente Universiteti van deze kant van de oceaan hé) heeft de gemiddelde Herzelenaar een paarse permanent en haar zondagse kleren aan.
Een reactie posten
<< Home