En dan valt plots die frank

Weet je nog, toen je nog wat jonger was misschien, toen je vriend of je vriendin een verkeerde keuze maakte, zo eentje die achteraf veel zeer zou doen, en je het lef had om ze dat nog te vertellen ook? Zo van "Jaja, natuurlijk volg ik je, maar ik zou het zelf niet doen."?

En weet je nog dat je toen de vingers kruiste om vooral eens géén gelijk te krijgen? Dat je het natuurlijk wel kreeg, de buitenstaanders blik is zoveel scherper?

Helemaal told you so-ish, en niet eens het genot van dat te kunnen zeggen.

Zit ik hier vanavond in mijn zetel, told you so te denken, van mezelf over mezelf. Helemaal vierkant. Tedoeme.