Speelgoed

Dit is mijn 1000ste post. Nooit gedacht.

Gisteren, tijdens de laatste dag van de solden, was ik in Antwerpen, en ik dacht: "Laat ik eens, nu de solden bijna op zijn en iedereen thuis zit, eens op de Meir wandelen. Dat is al jaren geleden."

Famous last words. Niet alleen kan ik niet meer ongestoord in den Inno in mijn onderbroek van het paskot naar het broekenrek huppelen - werkelijk *overal* kom je studenten tegen! - er was gewoon geen lucht. Zoveel volk. Ik heb het gehaald tot in de Saturn, alwaar ik hyperventilerend ben weggevlucht. Als een boerke van den buiten.

Aan het station is er een soort tweedehandswinkel, alwaar ik voor een onbegrijpelijk lage prijs een 75-300 lens heb gekocht. Een lens waar je eigenlijk niets mee kan doen, behalve vogels kieken.

Voordat ik het wist had ik een roodborstje vast. Ik wist niet eens dat er in onze tuin zaten.

(ondertussen weet ik waarom de lens zo weinig kostte: de autofocus motor heeft soms wat manuele hulp nodig en er zit een krasje op en het rammelt als je hard schudt, maar dat kan de pret niet drukken)

Iets waar ik - eigenlijk - niets mee kan doen, maar toch zoveel plezier aan beleef; ik begin de materiaalgeeks te begrijpen.