Sjo

Er wordt te weinige gepraat over politiek.

Bert Anciaux ligt nogal onder vuur, de laatste week. In De Standaard heet het zelfs dat "men" hem "beu" is "in de politiek".

Zelden werd een politicus zo hevig uitgespuwd door de politieke kaste, als Bert Anciaux deze week overkwam. Van politieke supernova is hij verworden tot witte dwerg, stelt WOUTER VERSCHELDEN vast.

Nauw nauw.

Even recaputuleren. Anciaux is een speciaal geval, met zijn eigen achterban. Toen hij nog wat jonger was, zei men lachend: chiro meisjes. Hij maakt er een punt van om tegelijk consequent tegendraads uit de hoek te komen, én toch in stilte als minister een heel pragmatische agenda uit te voeren.

Na het imploderen van Spirit, kan hij niet anders dan naar de SP.A gaan. Logisch, want de facto zit hij daar al een aantal jaren in, deelt dezelfde lijsten bij verkiezingen, regeert samen. Hij kan de SP.A een aantal extra stemmen opleveren, stemmen van niet-klassieke socialisten.

Om die stemmen van Spirit te kunnen meenemen naar de socialisten, kan hij natuurlijk niet zomaar lid worden van die partij. Neen, er moet iets zijn dan hem *anders* maakt. Vandaar de naamsverandering van die partij, bij gebrek aan kartellust.

Helaas wordt Anciaux (ten onrechte, denk ik, hij heeft meer politieke achtergrond) een beetje beschouwd als de De-Decker-van-links. Veel succes oogsten met een emotioneel discours, u begrijpt, en dan nog succesvol zijn. Net zoals de CD&V De Decker niet lustte, wilde de klassiek-rode SP.A achterban Anciaux niet.

(Maar in de SP.A heeft de basis minder te zeggen dan in de CD&V, vandaar dat Anciaux er wel nog zit, en De Decker intussen zijn eigen partij heeft.)

Bert Anciaux is niet dom, en daarom moet hij gedacht hebben: "Ik zal eens tonen dat ik wél in de SP.A hoor, namelijk in het meer Groene stuk." Het deel dat na de mislukte fusie met Groen! op apegapen ligt. En dus schreef hij welgemeend op zijn blog:

"Hier gaat het over 15 slachtoffers waarvan 14 kindjes. Het shockeert ons allemaal. Ik moest ook denken aan de honderden dode kinderen in de Gazastrook, ook bewust door een agressor omgebracht en zonder dat die agressor opgepakt werd."

Natuurlijk wist hij dat daar gedoe van kon komen - misschien niet zoveel. Maar hij wist ook dat hij op om het even welk Vlaams partijbureau zichzelf heel eenvoudig kan verdedigen:

"Kijk me recht in de ogen en zeg dat ik ongelijk heb. Dan zal ik me publiekelijk excuseren." (zelfverzonnen citaat)

Hij heeft gelijk, en het frustreert de anderen dat hij het aan durft om zich niet te conformeren met de zwijgende meerderheid.

Kijk maar naar de persberichten van Groen! van januari die niet veel verder komen dan een abstracte parlementaire resolutie, of het standpunt van SP.A-rood. Deze laatsten schrijven

"Zou Mevrouw Livni niet eens een paar dagen in het concentratiekamp dat Gaza is met de mensen gaan praten? Dat is realistischer dan een bezoek aan Auschwitz."

Beeld je in dat Bert Anciaux - 'te weinig' socialist - dat geschreven had.

Ook ik vond Bertje deze week zeer geloofwaardig.