1 september

Vermoedelijk is het genetisch, aanleg voor melancholie, en een mens wenst het zijn kinderen niet toe.

Het blijkt onvermijdelijk.

Vanochtend, op deze late zomerdag, wilden de kids in het park niet stoppen met spelen. Wanneer je op de laatste dag van de vakantie naar huis gaat, dan beslis je officieel dat die vakantie voorbij is. Dat wilden ze niet.
En dus werd het middag. En namiddag.
Nog één keer. Nog éventjes.

Morgen wordt de grootste terug de kleinste, maar in ruil zal ze leren lezen en schrijven. De middelste wordt van kleinste de middelste en de kleinste blijft de kleinste.

Nog eventjes.