Televisie

Het is weer zomergasten. Drie uur lang babbelen met één persoon, Nederland op zijn best.

Vandaag socioloog Willem Schinkel, een mens die met vuur kan spreken over zijn eigen ideeen. Soms wat te zweverig naar mijn goesting (bedolven onder mooie volzinnen), vaak er stevig op.

Zoals zijn vaststelling dat we tegenwoordig geen consensus (meer) hebben over waar we met de wereld naar toe moeten. Er is geen gedeelde utopie, zeg maar, zoals die in het katholieke/socialistische/mei'68-erige Vlaanderen wel was.

Maar er is eigenlijk wel een gedeelde distopie, een consensus over alles wat er mis is met de wereld van vandaag.

En dan kijk ik naar populisten zowel links als rechts, maar ook naar de manier waarop we via documentaires bv. ons China laten afschilderen, of het milieuprobleem, dan denk ik: shit, hij heeft gelijk.

Niet dat je meteen iets kan doen met die vaststelling, maar dat geeft niet.