Stoer

Ik was niet het kind dat gretig stoere klap verkocht. Stoere praat, dat is eigenlijk niet meer dan luid praten over dingen waar je niks vanaf weet.

Tegenwoordig, om de conversatie fris te houden, ontglipt er me wel eens een stoere bijzin. Om mezelf of de gesprekspartner efkes te provoceren, het gebeurt vanzelf. En dan gebeurt natuurlijk het omgekeerde:

Vorige week waren we aan het praten over de autistische neiging om steeds naar hetzelfde warenhuis te gaan. Zo erg dat we ons zelfs onzedig voelen als we eens de Lidl binnenstappen, het gelaat diep verborgen in de kraag van onze jas.

SR: -"...en dan herkend worden. Dat is zo gênant als wanneer je een oude schoolkameraad tegenkomt in een bordeel. Je weet niet of je hem moet groeten."
X: -"Jah, inderdaad! Ik heb dat eens voorgehad."

(enkele zinnen verder)

X: -"Oei, dat klonk daarnet precies anders dan wat ik wilde zeggen."

Klopt.


Noot: het was het vertraagde antwoord op iets net te voren, maar dat had u zelf ook al wel door...