Bloot

In de meeste talen bestaan er twee woorden voor. Naked of nude, naakt of bloot.

Ik verkies bloot. En daarmee bedoel ik niet de term, maar het esthetische concept; in films, op foto's, in teksten. Niet het opgepoetste, het opgepompte, maar het eerlijke, het vel. Ik dacht altijd dat niet al te veel mensen het met mij eens zijn; bloot is namelijk zelden mooi. De mens is au fond een (zoog)dier, en daar wensen we niet aan herinnerd te worden. Het is een van de taken van de kunst om de afstand tussen ons en het dier te vergroten.

Kerels als Spencer Tunick, met zijn kudde-foto's, verkleinen die marge echter keer op keer. De bescheidenheid van dat oogpunt spreekt mij wel aan.

Vandaag las ik in de krant dat ik dan toch niet de enige ben. Bart Moeyaert heeft met fotografe Elisabeth Broeckaert een boek gemaakt met verzamelde gedichten erin, getiteld "Vlees is het mooiste". En als die mensen dat zeggen, dan moet het wel waar zijn.

In dezelfde lijn bulkt het internet van links naar een Cosmopolitan inititatief met de optimistische titel "De dag van het decolleté". En laat nu net dat het favoriete plaatsje zijn van onze Momis op het lichaam van elke vrouw op wiens arm hij zich kan wringen. U bent gewaarschuwd.

noot: wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat de meeste mannen eerder vallen op het plaatsje drie vingers boven de decolleté, in tegenstelling tot wat vrouwen denken. Maar dit geheel terzijde.

Internet

Ik ben net terug van 5 dagen zonder internet.
Nergens naartoe geweest, gewoon 5 dagen zonder.

En ik heb het niet gemist.

Het was rustig, stil. Ik kon slapen, kijken en praten.

Eigenlijk ben ik het internet een beetje beu. U niet, beste lezer, maar het internet op zich. De lichtheid ervan.
Het internet lijkt soms een permanente heruitzending van zichzelf.

Eskimodinges

Deze post bevat eigenlijk geen informatie, enkel een link naar een link van een link.

© copyright Julia Fullerton-Batten; Teenage Stories

[via-via]

Dialoog van de dag

Echt of virtueel, de werelden lopen naar elkaar toe.

Zo ging ik vorig weekend de kids bij mijn ouders oppikken na een middagje spelen.
Natuurlijk moest ik nog even wachten, want ze waren aan het kijken naar Roodkapje, (verteld door Jan Decleir).

Bij het in de auto inladen vraagt J. daarna aan zijn grootvader:
- "Peter, waarom heb jij een bril?"
- "Hah, dat is om beter te kunnen kijken."
- "Peter, waarom heb jij zoiets in je oren?"
- "Uh, om beter te kunnen horen."
geen van beide bewust van hun eigen humor.

Noot: sjans dat hij geen vals gebit heeft, met scherpe tanden.

Soms

Soms zit er een laagje schimmel op een potje rijstpap. Niet altijd.

Soms zit het in een luchtbel onderin.

En dan merk je het pas wanneer je (in het halfdonker voor de buis) zit, zo tegen het einde van de kuip.

Goedemorgen.

Modern

Gisteren, in de pauze tijdens de les.

- "Meneer, mag ik even een vraag stellen?" (bladert in de cursus)
- "Natuurlijk"
- (bladert) "Wacht eventjes..."
Waarop de student beleefd één van zijn iPod oortjes uit zijn oor haalt.
- "Hierzo, kan het dat... ?"

Poes

Vreemd. Volgens De Morgen lijkt Margriet Hermans steeds meer op een poes.

Ik moest me inhouden om geen extra snorharen bij te tekenen, maar eigenlijk is het zelfs niet nodig.

Of is het eerder een leeuw?

Jonge ouders

Met al die jonge bloggende ouders is hier alvast een gouden tip: de bullet proof baby!

Handige tools om uw baby snel en veilig op te voeden in een gevaarlijke samenleving.

Op dit moment zijn alle producten helaas out-of-stock, wat tot onze opluchting het hoax alarm doet afgaan. Deze link helpt ook wel.

Meligaard!

Tante had nog zo gewaarschuwd.

(c)Greg Miller - zonder expliciete toestemming
Greg Miller, het is geen Jimmy Kets, maar het kijken waard. Doet iets raars met zijn scherptediepte.

Smara

Op een hele donkere nacht, in een verlaten huis, enkel het lichtje van de dampkap schijnt uit de keuken. Een kop met iets heets er in.

(maar dan de kamervullendere versie op cd)
Niemand hoeft te weten of ik dat af en toe nog eens doe.

Noot: smaken verschillen, ongetwijfeld.

Nobele Gore

Wat moet een mens daar nu van denken.

Het klinkt een beetje als het geven van de Gouden Schoen aan een belofte, in de hoop dat ie het vaderlandse voetbal zal redden?

(anderzijds, de link tussen milieu en vrede is het beklemtonen waard; noemde Bonhoeffer dat destijds niet het 'conciliair proces' ?)

Sarah

Er is niet naast te kijken: morgen krijg je de nieuwe CD van Sarah Bettens bij De Morgen (Shine). Hoewel ik - smaken verschillen - haar eigenlijk meer bewonder voor haar wilskracht dan voor haar solomuziek, gaat het toch moeilijk zijn om te weerstaan aan de aankoop van het Gratis Item.

"We" zeggen al langer dat de muziekindustrie wat creatiever moet omgaan met het download verschijnsel, en de verstandigen onder hen - zoals Sarah Bettens - beginnen dat nu door te hebben.

De nieuwe CD van Radiohead kan je zomaar downloaden van het internet, en zelf kiezen hoeveel je betaalt. Dat zou wel eens kunnen meevallen voor die jongens.

Madonna dumpte haar platenfirma in ruil voor een contract met een concertpromotor. Helemaal spot-on, dunkt mij, want een CD is vandaag niet meer dan de aankondiging van een concerttour.

Als we veronderstellen dat een artiest niet meer dan 3 euro verdient aan een verkochte CD, dan zou een verkoop van 10000 CDs evenveel opbrengen dan wanneer de krant haar 25cent van de verkoopprijs (€1.5) zou doorstorten. Als die CDs nog eens terecht komen in een gezin waarvan zelfs maar een fractie beslist om eens naar een optreden te trekken, of om oudere CDs te gaan kopen...

Hans Van Themsche

Pchiew! Pchiew! De kinderen lopen door het huis. Ik schiet u dood! Ik schiet u dood!
Mama zegt: 'Dat vind ik geen leuk spelletje, van dat doodschieten.'
'OK! Dan schieten we de Momis wel dood.' Pchiew!

Vorige week, picknicken in het bos met de klas. Zegt de ene zwarte kroezelkleuter tegen de andere:
- 'Wij hebben een grote hond.'
- 'Bijt die dan niet?'
- 'Neen, die bijt alleen de witten.'

Vorige zondag, voetbalplein. Plaatselijke ploeg speelt tegen een onbekend (blijkt: Leuvens) migrantenteam.
- 'Van waar zijn die gasten tegen wie jullie spelen?'
- 'Pfft. Van Marokko zeker?'

Het is comfortabeler als mensen levenslang krijgen voor dingen die minder herkenbaar zijn. Eén of andere afwijking bijvoorbeeld, ver ver weg.

Zwijgt en eet

M. (5 ondertussen), op een missie.

- 'Weet je waarom ik groter ben dan J. en T.?'
- 'Omdat ik eerst geboren ben. Jah.'
(neemt een hapje)
- 'Weet je waarom ze bij L. en P. maar twee kindjes hebben en wij drie?'
- 'Omdat ze daar geen derde baby meer hebben gemaakt. Tja.'
(L. en P. zijn geadopteerd, maar soit)
- '... ' (fronst de wenkbrauwen)
- 'Hoe doe je dat eigenlijk, geen kindjes maken?'

Op de vraag hoe je het wél doet, ben ik stilaan voorbereid, maar kids vinden toch nog altijd een onverwachtere invalshoek. Die zwijgt-en-eet-voeds van vroeger was toch wel handig gevonden.

Dialoog van de dag

J. ging met de klas naar Het Bos. Kabouters zoeken.

SR: 'Enne, heb je veel kabouters gezien?'
J.: 'Neen, eigenlijk niet. Ze waren allemaal dood.'
SR: (verbaasde blik bij zoveel gruwelijke didactie van de juf)
J.: '... of hout aan het hakken, dat weet ik niet meer precies.'

Als hij ooit op uw assisenproces wilt getuigen, wees bij deze gewaarschuwd.

Nacht

Tegenwoordig is het weer donker als ik 's ochtends met de hond een ommetje maak door het park. Heerlijk.

De lichten branden wel op het grote pad, maar op de kleinere wegeltjes niet.
Ik heb weinig schrik in het donker. Meer nog, ik loop heel graag rond in het donker - alleen uiteraard. Op de een of andere manier vind ik dat gezellig.

Toen ik een jaar of 14-15 was, heb ik dat namelijk beslist. Op een avond, op kamp, tijdens een nachtspel, in een donker bos. Ik vroeg me ineens af waarvan ik precies schrik had. Uiteindelijk is er weinig verschil tussen een bos bij nacht en eentje waar je overdag je ogen sluit.

Behalve de Eenzame Moordenaar, de bandiet die u bij de eerste ontmoeting de schedel klieft. Die waart enkel 's nachts rond.

En dus dacht ik bij mezelf: als ik me nu eens voorneem om zélf de eerstvolgende vreemde die ik tegenkom, de schedel te klieven. Dan ben ikzelf de bandiet van dienst en - zeg nu zelf - hoe groot is de kans dat in één en hetzelfde bos twee bandieten rondsluipen?

Geen speld tussen te krijgen.

Tussen haakjes: (Ik heb het klief-voornemen nooit uitgevoerd en was me toen al bewust van de absurditeit van de redenering. Maar het werkte. Sindsdien laat ik altijd mijn pillamp uit. Dat is nl. het échte geheim - zonder pillamp heb je 360° zicht en staan je andere zintuigen scherper. Mét een zaklamp zie je enkel een kleine kring voor je voeten, maar de schaduwen blijven even dreigend).

En zeggen dat de heer Dutroux toen al bestond.

Nuttig

We lachen wel eens met de Amerikanen en hun rare regels en kinderachtige wetten.

Maar toen kocht ik een lichtgevende puzzel, van 1000 stukken, als cadeau.
Inderdaad. Een puzzel is géén speelgoed, en dat van die 1000 stukken, daar kunt ge ons geen proces over aandoen.

Asperger

Hier moeten we dringend eens over bloggen.

Leerplicht

Leerplicht verlagen tot 5 jaar?

Pfft, ik weet niet of dat persé een goed idee is. En is dat trouwens geen regionale materie?

Maar dat wist u al

Ontluisterend (1).
Ontluisterend (2).
Ontluisterend (3).

Naieve onnozelaar.
Ik voel mij een naieve onnozelaar.
Ik ben een naieve onnozelaar.

Vrouwelijk schoon

Kijk eens aan. Via de sateliet kan je dankzij Ché nu ook zien of er zich geen Ché-girl in je buurt bevindt.

Bleek er vanochtend eentje in ons park te staan, op het grote grasveld:
Omdat de Sponzen Ridder uiteraard zoveel tijd te veel heeft dat hij graag aan schaarsgeklede vrouwen emails stuurt, togen we daar razendsnel naar toe.

We hebben wat gepraat over het weer, vooral dat het een nogal frisse ochtend was.

Maar toen moesten we spijtig genoeg onze boterhammen gaan smeren...
[via ferket]

Brood

Ik ben niet de mens van snelle replieken. Als ik in een discussie zit, of in de rats, dan weet ik nooit wat zeggen. Ik ben het type dat pas 's avonds op de perfecte, citeerbare soundbites komt. Schitterende, gevatte en witsige antwoorden. Wanneer het te laat is. In bad.

Heel af en toe, niet vaak, wordt ik wel eens betrapt in een hachelijke situatie. Zoals vorige week.

Op dinsdag zijn de bakkers hier toe en zo zat ik op een avond met mijn arm gewurmd in een broodautomaat. Toen ik mijn romp verder draaide om schouderdiep tot bij mijn brood te kunnen reiken, keek ik in de vragende ogen van een man die intussen geduldig zijn beurt afwachtte. En wat zegt een Ridder, ad rem als hij is, op zulk moment?

- "Oei, ik ben hier geen brood aan het stelen hoor!"

Geloofwaardig.

Er was wel een uitleg voor.

Ella

Zie je wel(la)! De SR kan je niet zomaar om de tuin leiden. Fijn nieuws.

Een meisje met een uitstekende keuze qua ouders.
[het liedje]