Zin. Goesting.

De Sponzen Ridder doceert.

Vrijdagmiddag, dan praat een mens bij de koffie al eens over gewichtige zaken. Zoals de zin van het leven.

Op het eerste gezicht is het antwoord eenvoudig: puur biologisch gesproken, is de zin van het leven gelijk aan voortplanting. Wij planten ons immers niet voort met het doel te overleven. Neen, we overleven als soort omdat we ons voortplanten. Dat geldt voor mensen, dieren, planten, maar ook voor bv. godsdiensten. De religies die vandaag succesvol zijn, richten zich voornamelijk op werving/bekering en op het verbieden van zaken die de procreatie tegengaan. Christendom en Islam zijn notoir gekend om elkaar rond die onderwerpen plots toch te vinden.

Helaas ken ik nogal veel mensen die om redenen van gezondheid, geaardheid of slechte timing zich vermoedelijk niet zullen voortplanten. Toch beleven die mensen in mijn ogen een zinvol bestaan - zeker in vergelijking met dat van mij. Daarbij komen nog alle vrouwen van boven de 40 die ik ongaarne over de kling zou jagen, enkel en alleen omdat hun zingeving minder goed werkt.

Je zou kunnen stellen dat men 21ste eeuwse voortplanting abstracter mag interpreteren, en dat je jezelf ook kan verderzetten in creaties als kunst, literatuur, realisaties... In onze sponzen oren klinkt deze visie echter nogal sterk als een excuus, een troostend leugentje om bestwil. En veel te, hoe zal ik zeggen, nuttig.

Er moet dus méér zijn in het leven. Logische gevolgtrekking leert ons daarom dat zingeving in een mensenleven misschien wel datgene is wat het dichtste staat bij voortplanting: sex. Taalkundig spreken we niet voor niets in termen van "ik heb zin in... etc.". De godsdiensten geven ons wat dat betreft alvast gelijk, want hun core business is net de vraag naar zingeving. Men kan moeilijk ontkennen dat de gemiddelde religie in sex niet haar grootste concurrent ziet. Het wordt met alle middelen bestreden, wat die godsdiensten overigens in een zeer dubbelzinnige positie plaatst: voortplanting is nodig, maar sex is slecht. Bijvoorbeeld, op de walletjes in Amsterdam vind je twee soorten gebouwen: kerkhuizen en bordelen. Beide strijden ze om uw zin.


Het Christendom verlost zich uit dit spagaat door te stellen dat het enkel onbeschermd en binnen het huwelijk mag - binnen een context van voortplanting dus. In eenzelfde karikatuur lost de Islam het probleem subtiel op door te stellen dat overspelige sex enkel mag uitgeoefend worden door mannen. Rabiate vrijzinnigen hebben geen sex, dus die zitten daar niet zo mee.

S*x als zin van het leven.

Hierboven zagen we dat kunst en literatuur misschien grote concurrenten zijn in de grote zingevingsstrijd. Het is mooi om zien dat de kunsten daarin een omgekeerde strategie volgen als de religies. If you can't beat them, join them. En dus gaat succesvolle kunst vaak over... erotiek. Q.E.D.

Allemaal samen: wat hebben we geleerd vandaag?

Wanneer je de volgende keer over de Mechelse steenweg rijdt, en alle lichten branden, gedenk dan dat je je begeeft op gewijde grond. Links, rechts, overal zijn mensen bezig met zingeving. Betaald, dat is waar, maar in een diensteneconomie zijn we daaraan gewend. Mannen - geboren filosofen - denken zoveel keer per dag aan de zin van het leven. Het plaatst de dingen in een veel eenvoudiger perspectief. Videotheken herdopen hun grootste afdeling tot levensbeschouwelijk onderricht. Geen nieuwsgierige puber wordt nog blind van het creëren van een eigen ethisch referentiekader.

Voor wie zich in het vorige niet helemaal kan vinden, bedenk dat het misschien niet correct is. Vermoedelijk ligt de echte zin van het leven wel in datgene wat in het leven het dichtste ligt bij sex. En dat is chocolade.