Flatulentie

Als puber vonden we het erg grappig om geleerde woorden te kennen voor gewone, liefst ordinaire zaken. Het gebied tussen navel en knie stond wat dat betreft garant voor zeker succes. Flatulentie. Vandaag kost het mij, tot de jaren van verstand gekomen, iets meer drank om er de humor van in te zien, wat nog maar eens illustreert dat groeien mensen saaier maakt.

Of opeengepakt in een overvolle treincoupe, zoals vanochtend, is het ook niet alles.

Het begon nochtans goed: voor mij een erg mooie blondine, daarnaast een stijlvolle zakenvrouw, links een meisje met zachte blik en aan de andere kant een bende frisse hippe chicka's. Allemaal jong en mooi en dan die Ridder.

Als product van een jongensinternaat hebben meisjes voor mij lang iets van een mysterie gehad. Ze mochten dan wel eten, maar net zoals de koning of de paus bezoeken ze geen toiletten, verkopen ze geen vuile praat, zijn ze allemaal onbezoedeld. In tegenstelling tot de paus of de koning zweten noch stinken ze nooit - gesteld dat je dicht genoeg zou durven naderen om het te beproeven.

Na 6 jaar kot in Leuven - als enige haan in een olijk kiekeskot - weet ik ondertussen beter. Meisjeskoten zijn meestal smeriger dan die van jongens, er slingeren dingen rond die de tegenstanders van de evolutietheorie eigenhandig de mond kunnen snoeren. Gemengde koten zijn meestal properder, zoals het onze, niet in het minst omdat ondergetekende wekelijks de toiletten onder handen nam.

Terzijde: ik hoor hetzelfde van mensen die in klerenwinkels werken. Mannen proberen (al kunnen ze het niet) om beleefd de gepaste kledingstukken terug opgeplooid op de rekken te leggen. Verkoopsters staan daarom liever in de mannenafdeling dan bij de vrouwen, waar de gepaste kleren nonchalant op een hoop worden gesmeten.

Terug naar de trein. Net voorbij Hambos werd de geur ondraaglijk. Ik spiedde rond om te kijken of ik de schuldige kon betrappen. Hoe meer ik rondkeek, hoe meer ik in de blikken van de meisjes beschuldiging zag. Hoe meer ik probeerde terug te kijken met een blik van "ik was het niet!", hoe beschuldigender de andere zijde.

Daarom stel ik het hier even voor het hele internet op scherp: uw vooroordelen kloppen niet. Ik ben onschuldig. Het was het meisje met het boek.