Hobby

Bij I. zag ik een link naar deze test en daar bleek ik te voldoen aan

Your Brain is 67% Female, 33% Male

Your brain leans female You think with your heart, not your head Sweet and considerate, you are a giver But you're tough enough not to let anyone take advantage of you!

Natuurlijk ben ik trots op mijn vrouwelijke kant, maar het testje leek met toch wel rap ineen geflanst.
Dus vroeg ik me af: waarom maken mensen er geen sport van om te proberen bij dit soort testen 100% te halen? Het competitiebeest in mij steekt de stekels op en kijk:
* na één poging ben ik 87% male
* vééééle pogingen later ben ik eindelijke 100% mannelijk!!
Probeer het maar eens zelf. Tip: volg de onnozele clichés als
"If you have a problem, you tend to

0 Ask for imput / X Solve it yourself"

"If a friend who's gained weight asks you if she's gotten fat, you

X Are completely honest / 0 Would consider sparing her feelings"

en het onnavolgbare (true men eat meat!)
"Even if you aren't one yourself, you can understand how some people can be vegetarians

O True / X False"

Zelf liep ik vast omdat ik deze verkeerd beantwoordde:
"You are better at:

X Understanding what is being explained to you / 0 Explaining things you understand"

Alsof echte mannen luisteren naar goeie raad. Tsssk.
[hier de echte mannuh kwis]

Huisdokter

Ringring.
Ridder: - "Dokter, ik heb eergisteren een tekenbeet opgelopen en nu is er een rode plek en misschien maak ik me wat ongerust."
dokter: - "Ach, vermoedelijk iets allergisch. Trek er met stift een lijntje rond om te zien of ze groter wordt. Smeer er wat gel op."
Ridder: "..."
dokter: "Is dat rode plekje eigenlijk groter dan een stuk van 1 euro?"
Ridder: "Hmmm. Ja, toch wel."Onze huisarts is geen voorstander van medische overconsumptie.

Voor wie ze niet kent: teken zijn ongeveer de meest degoutante beesten ter wereld.

Nog

Ik kan niet tegen het woord nog. En nog wel in combinatie met een vraagteken. Ik bedoel dan, zoals in betekenisloze uitspraken als:
- Spelen de kinderen vandaag nog wel?
- Kennen de mensen vandaag hun buren nog?
- Hebben de mensen nog tijd voor elkaar?
- ....
De varianten zijn eindeloos en immer suggestief. Vroeger, ja wij in onze tijd, wij speelden nog echt. Wake up.
De favoriete vraag van de afgelopen dagen - een doodgeschopte treinbestuurder later - is "Hebben wij mensen nog genoeg burgerzin?" Alleen al het intikken van dit zinnetje jaagt mij op de kast. Vroeger had nl. ook zijn nadelen. Zo kon je als volwassene andermans kinderen probleemloos terecht wijzen (als onderwijsmens heb ik die afwijking vandaag nog), maar de (koran)scholen die de opvoedkundige technieken van vroeger nog toepassen, krijgen wel gevangenisstraffen. Het is ook nooit goed.

Maar over die burgerzin gesproken.
Gisteren renden K. en ik - elk met een volle buggy - naar de bushalte. Ongeveer 50 meter voor de halte - helaas ! - haalt de bus ons in. Te laat! Of toch niet? Vriendelijk stopt de chauffeur middens de steenweg en gebaart ons om ter plekke op te stappen. Voila.

note: natuurlijk is gezaag soms geestig. Gisteren hoorde ik een weet-ik-wat-filosoof op Radio 1 vertellen dat (volgens K. is het trouwens helemaal waar) "het op de bus voornamelijk migranten zijn die spontaan hun plaats afstaan aan een zwangere vrouw. Dat zijn dan de slecht geïntegreerde allochtonen." :-)
Hij zei ook nog wel iets dieps: "als je mensen een uitkering geeft en niet de kans om in ruil iets terug te doen, dan ontwricht je een belangrijk maatschappelijk principe, nl. dat van de reciprociteit. (een mens voelt zich pas nuttig in een relatie als hij iets kan bijdragen)." De rest van zijn interventie was een opeenstapeling van holle clichés en nietszeggende gemeenplaatsen.

Examens

Natuurlijk is het voor de meesten onder u iets uit een ver verleden, maar ik heb wat tips onder de leden. Ik zat nl. net theorie-vragen Statistiek te verbeteren. In de plaats van geërgerd een oplijsting te maken van alle schreiffouten, kwam ik tot een klein en onvolledig overzicht van de meest gemaakte fouten. Allavooruit.

1. Niets invullen [slimheidsgehalte: 0%; kans op slagen: 0%]
   Niets verbetert zo lekker als een leeg blad. Je bent altijd zeker van een eerlijke score en snél dat dat gaat! Vanuit studentenkant is dat het domste wat je kan doen. Iedereen weet altijd iets. Als je écht niets weet, blijf dan weg. Vorige week had ik een student die 'deel 2' en 'deel 3' van het antwoord op een vraag wel kende, maar niets invulde omdat hij het eerste stuk niet meer wist. Gelukkig voor zulke kwieten is het mondelinge examen uitgevonden. Maar het blijft handenvol punten kosten.
   
2. De vraag herformuleren [slimheidsgehalte: 35%; kans op slagen: 25%]
   Met een beetje geluk is de verbeteraar afgeleid en krijg je voor het slim herformuleren van de vraag toch nog een beloning. Op een vraag als "waarom is het belangrijk om boter in de pan te doen als je pannenkoeken bakt?", klinkt een antwoord als "Het is in de eerste plaats zeer belangrijk om boter in de pan te doen, anders kan je niet goed bakken. De pannenkoeken mislukken dan." een beetje alsof je het kent. En toch is de inhoud ervan nul. Het ene punt dat je hiermee verdient, kan het verschil zijn tussen die 9/20 en 10/20.
   
3. Het circulaire antwoord [slimheid: 10%; kans op slagen 35%]
   Eigenlijk is het een variante op het herformuleren. Zo kreeg is als antwoord op de vul-aan-vraag "Kans is..."
   • de kans op iest [sic], op succes,
   • een percentage die [sic] aangeeft hoe groot de kans is,
   • een soort "geluk",
   • de verwachting dat iets voorvalt,
   • de mogelijkheid dat iets juist is,
   • het percentage dat waar kan zijn.
   De leukste was wel deze. Hij kwam een resultaat uit met nog wat onberekende constanten in. Ik vraag achterdochtig: ".. en hoe ga je de constante verekenen?" Antwoord: "wel... neem C3. Ik zou C3 gelijk stellen aan bijvoorbeeld A en vervolgens A uitrekenen." De student zei het met zoveel overtuiging dat ik er bijna ingetrapt was.
4. De geleerde uithangen [slimheid: 35%; kans op slagen 50%]
   Bijzonder leuk, deze. Bovendien met grote kans op toch wat punten, omdat je de indruk wekt dat je de cursus ernstig hebt gestudeerd. Nadeel is wel dat het een negatief gevoel achter laat bij de verbeteraar indien hij het doorprikt. Bijvoorbeeld:
   • de curve wordt breder als het aantal veiligheidsgraden stijgt,
   • een cumulatief frequentiediagramma bevat ook de empirische distributiefunctie,
     
   • de volgens kansberekende waarschijnlijke gemiddelde zal...
   • indien men een gestratificeerde steekproef toepast!
   Bij mondelinge examens kan ik het dan niet laten om te vragen wàt er nu zo empirisch is aan die functie, of wat juist een veiligheidsgraad is?
   
5. Het brutale antwoord [slimheid: 20%; kans op slagen 10%]
   Soms kan je hier ook het gezagsargument gebruiken.
   
   • "Waarom zeg je dat (a-b)²=a²-b²?" ... "omdat dat zo in uwe cursus staat!"
   • (antwoord) "ja, zie formularium."
   Helaas is in situaties van overduidelijk machtsonevenwicht - net als wanneer je bij een politieagent onder een bekeuring probeert weg te kruipen - brutaliteit zelden een verstandige strategie.
6. Een andere vraag beantwoorden [slimheid 80%; kans op slagen 60%]
   Als je het juiste antwoord op een vraag dan toch niet kent, probeer dan het juiste antwoord te geven op een andere vraag. Als je het bewijs van stelling A niet kent, geef dan dat van stelling B. Wees er wel redelijk open in (anders denkt de verbeteraar dat jij denkt dat het bewijs van stelling B bij A hoort en dat klinkt als slecht van buiten blokken). De boodschap die je hier geeft is: "Ik ken toevallig het antwoord op deze vraag niet, maar ik ken het geheel wel." En bij een verstandige prof/docent/leerkracht is dat de essentie van een examen: checken of je de leerstof kent.
7. De dyslecticus uithangen
   Dat is nu de reden waarom wij zoveel vakantie nodig hebben. Om te bekomen. [noot: van echte dyslectische studenten worden we op de hoogte gebracht]
   • de sprijding is groot,
   • de verwachtte waarde,
   • de stijle flanken van de curve
   • s² wordt gedeelt door n
   • etc etc etc

En nu ga ik punten intikken.

Sex met blote mannen

Kijk, ik ben een generatie of 3 geleden opgevoed. Dus praat ik niet over sex. Quasi nooit. Op een weblog zou dat nog gemakkelijker gaan, omdat woorden daar niet luidop klinken, maar toch.

Af en toe dwingt de realiteit mij desondanks, bijvoorbeeld als je situaties beleeft die enkel in een film thuis horen.

. Zonet aan de kassa van de Nopri stond ik achter een vrouw die twaalf van de beste kocht. Helaas, er stond geen prijs op de verpakking. De kassierster zocht en zocht, ook in het rek, maar geen prijs was te vinden. Dus moest ze noodgedwongen met de microfoon om prijs-info vragen. En nog eens.
Ondertussen keek de rest van de rij haar nieuwsgierig aan (zou ze er beschaamd staan? neen, zelfverzekerd glimlachend; wie is die gelukkige kerel die zijn eigen materiaal niet moet kopen? hij stond er niet bij; al kan het natuurlijk ook dit seizoen zijn? ...)
Ik dacht dat dat soort scènes enkel in puberkomedies voorkomen, maar zoals wij weten is de realiteit altijd een stapje leuker.

Kroatië-Australië

Kroaten met beperkte zelfbeheersing. Een scheidsrechter die de trappers verliest. Een speler die 3 keer geel krijgt in één wedstrijd. Boeiende televisie. Hiddink rulez!

Misverstand

Teveel mensen denken dat je je werk (en je leven) niet ernstig kan uitvoeren als je het niet permanent super serieus neemt. Dat is uiteraard een misverstand. Mensen die zichzelf te ernstig nemen, missen vaak de pointe van de zaak.

Leuk daarom te lezen dat dhr. Koekiemoon wel eens O.B.B. woorden in ernstige teksten verwerkt.

Zelf probeer ik consequent om bij elke presentatie die ik geef, toevallig een foto van een bepaald personnage uit ons gezin te smokkelen. Natuurlijk lukt dat niet altijd, hoewel.

Bij collega V. (of was het Ph.?) in de onderzoeksgroep had men de gewoonte om iemand die een doctoraat ging verdedigen enkele random woorden op te solferen. Die moest hij of zij dan in zijn verdediging verwerken (bv. "kampeerwagen" in een verdediging over cryptografie enzo). Met ongetwijfeld traktaties tot gevolg bij het slagen en mislukken.

Op hetzelfde werk bestond er bovendien een eigen guerilla, met vooral een slechte webpagina (we spreken 1998) vol flauwiteiten. Leuk toch, toen.

Want timing blijft natuurlijk alles.

James Blunt

Iedereen die dacht dat James Blunt zo hard zaagt dat hij mensen in een diepe slaap zingt, heeft het mis. Hij zingt je uit de coma.

"Een Brits meisje van vijf is ontwaakt uit een coma nadat ze haar favoriete nummer van James Blunt op de ziekenhuisradio had gehoord."

Waar gaat dat naar toe met de wereld...

Smakelijk

Hoewel mensen als i. gespecialiseerder zijn in receptuur, gooi ik hier mijn steentje op de hoop.

Vorige zondag deden we het verjaardagsfeestje voor ons kereltje en na het succes van de vorige keer, dachten we gourmet, maar dan met taart.

Eerlijk gezegd had ik een beetje schrik dat de volwassenen de lol er niet van zouden inzien, maar dat viel erg goed mee. Gooi er wat veelkleurig snoep tegenaan en elke grote mens gaat uit de bol.
De ingredienten zijn:

• een taartbodem (een droge cake) of twee
  
• smarties
• felgekleurde suikerbollekes
• hagelslag
• chocolade
• spekken
• slagroom
  
• exkuus-fruit (aardbeien of perziken of . . . ; voor mensen die het niet aankunnen)
  
• . . .

Het exkuus-fruit is meegenomen voor mensen die niet graag suikerzoet lusten.
Met deze ingrediënten bij de hand, gaat het recept eenvoudig verder als volgt: iemand snijdt de taart in stukken en roept "start!".

Bijzonder leuk én lekker. De gezonde versie staat op foto (de dag erna gemaakt, tijdens het feest moesten we de kids wel wat aan de lijn houden).

Auwch

4 minuten. Michael Owen gaat door zijn knie. Bij elke herhaling kijk ik harder weg. Dit is echt niet gezond auwauwauw.

6 minuten. Zou de beebie er al zijn? Klik klik klik klik. Mijn gok is donderdagnacht. Klik klik klik.

Wereldbeker

Net ontdekt. De wereldbeker is erg leuk als je op BBC kijkt.

"The French have blown it, and not for the first time!"

"Yes, bot the Koreans had a lot of lock in tho box tooh."

Enzovoort.

Examens

Ook hier, maar dan aan de andere kant van de tafel. Evenveel werk, minder stress.

Examens kunnen een leuke tijd zijn, waarin je verplicht ben te genieten van de kleinere genoegens.
Zoals van mensen die goed ter tale zijn.

Collega J., bijvoorbeeld, die eergisteren gezellig een school-pizza zat te smullen:
Sponzen (die geen eten bij had, maar iets anders had gekocht): "Verdorie, pizza. En hij ziet er nog lekker uit."
J. (die altijd vrolijk is): "Dat klopt, hij is zeer voedzaam."

Of den Dag Allemaal (die destijds niet durfde zeggen dat Gert Verhulst vreemd ging met de 'rosse van K3', maar meldde dat "men in artistieke milieus anders met elkaar omgaat"). Deze week wist het tijdschrift ons te melden dat de winnares van Big Brother voorheen "gerante in een eroszaak" was.

Het meisje zelf noemde vervolgens de naam, zoals anderen dat normaal met hun Hotel op Cuba doen - kwestie van een stuk van de reiskosten terug te krijgen. In haar geval een visje?

Taal is een krachtig wapen.

O ja, toen ik dinsdag thuis kwam met de nieuwe used-car, kwamen de overburen net toe met hun nieuwe auto. Dezelfde, in dezelfde kleur. Het lijkt hier wel een showroom :-)

Vrouwen&Humor

Natuurlijk zijn vrouwen even grappig als mannen.

(niet allemaal, natuurlijk)

Voetbal

Ik hou van de wereldbeker. 't Is simpel.

Het is nu kwart voor negen, 28 graden. Links van mij een pintje, voor mij draadloos internet, boven mij blauwe lucht en van onderen de tuinzetel van de bomma. Er is niks op de buis, want: overal wereldbeker.

Heerlijk.

[nvdr. niet dat ik niet graag voetbal zie, maar Mexico-Iran, dat haalt het toch niet van een terrasje]
[nvdr². rechts ziet u wat onbetaalde rekeningen]

Verkocht

We zijn weer een ervaring rijker.
In de garage hadden ze mij laten aanvoelen dat ze er hun kinderen geen eten meer zouden kunnen geven als ze méér dan zoveel euro voor onze Twingo moesten geven. Dus spraken we af dat ik hem gedurende een week of drie zelf zou proberen te verkopen. Dat ging als volgt.
Woensdagnacht zet ik hem op autozone.be en autoscoot.be, want daar kost 1 zoekertje met foto's niks. Voor een prijs die mij redelijk leek (zoek de bluts op de foto). Veertien uur later is hij al verkocht. Op enkele uren tijd krijgen we telefoon in de drie belangrijkste talen uit autoland - Antwerps, BrusselsVlaamsFrans en Buitelands. De Brusselaars komen direct kijken op voorwaarde dat ze hem meteen mogen meepakken.
Een half uur na het telefoontje arriveren twee kerels. Eentje met een scheef oog en een struise helper die niet mag spreken. Sjacheraars intrigeren mij mateloos, maar misschien zijn het gewone, eerlijke garagisten. Vervolgens gebeurt iets spectaculairs. In volle concentratie loopt het Oog rond de auto, trekt de deuren en de koffer open en wijst dertig seconden later genadeloos alle verborgen gebreken aan. Inclusief een inwendige bluts in de achterstijl die ik zelf nog niet gezien had. Ook zijn kinderen dreigen te verhongeren indien ik niet iets van de prijs doe. Ik geef toe en voor ik het weet trekt hij een stapel bankbiljetten, zijn de papieren overgedragen en is onze Rooie nog slechts een stofwolk aan het einde van de straat.

Ik blijf achter met een dubbel gevoel. Verkocht op een halve dag, hebben ze mij dan in de zak gezet? Of moet ik me net schuldig voelen omdat ik niet vertelde dat hij links van voren hersteld is na een parkingbluts? Als de helper naar mijn garage belt, dan zullen ze hem dat vertellen.

Rooie, het ga je goed.

vi rulez

Ik heb van Michel een eigen blogpost gekregen! Als D-blogger toch wel leuk.

Met de eretitel van Google-fanboy zit ik nu wel wat ongemakkelijk, want het is meer mijn afwijking om op de komen voor diegenen die ik onheus behandeld voel, die mij hem een "liefste uit Redmond" deed toedichten. Oog om oog, heet dat zeker :-)

Het leuke aan het internet is dat je kan communiceren met een hele nieuwe wereld van (gelijk)gestemde mensen. Mensen die ik anders zelfs niet zou (durven) aanspreken. Mensen die elkaar niet kennen. Na een tijdje, als je op een ernstiger niveau zou willen praten, wordt dat toch een beperkende factor. Je kan bv. geen subtiele argumenten gebruiken, lichaamstaal en intonatie bestaan niet en emoticons zijn te ruw. /:-$ En vooral: als ik het gevoel hebt om mijn gesprekspartner niet te "kennen", dan voelt het aan zoals een mop te vertellen in een vreemde taal.

Bijvoorbeeld: wie dit Riddertje kent, wéét hoe de zin "Als D-blogger toch wel leuk." begrepen moet worden:

ernstig, ironisch, cynisch, humoristisch, therapeutisch, ...

Alle anderen kiezen hun eigen interpretatie, los van wat het werkelijk is.
Blogribben, drieduizend drinks en andere gelegenheden zijn daarom nuttig in het virtuele universum. Graag nog voor de nieuwe beebie er is.

In het andere geval, een korte samenvatting van mezelf (een geek code heb ik nooit opgesteld): vi boven emacs, Debian boven Redhat, Opera boven Firefox boven IE, pdf boven doc, ijs boven taart, spaghetti boven pizza, Canon ipv Nikon, mail boven chat, RMS boven Paul Allen, slapen boven atletiek, tai-chi boven joga, Frans boven Duits, ...

Auto's verkopen

(For sale)
In het reeksje van goede raad blijkt het een goed idee om naar vrienden en bekenden te luisteren. Een kleine bloemlezing.

• J. zegt: "Koopt nooit een nieuwe. Het moment dat je de garage uit bolt, is ie al een kwart minder waard." Zegt de vriendelijke verkoper van 2de handsen quasi exact hetzelfde: "We trekken voor een occasie de btw er af en rekenen een waardevermindering per jaar".
• M. zegt: "Ik koop geen auto meer zonder airo." En we zullen hem deze zomer, badend in het zweet, vermoedelijk gelijk moeten geven.
• B. zegt: "Vergelijk tussen garages hoeveel ze voor uw oude auto geven. Dan zie je meteen hoe graag ze u een nieuwe verkopen." Blijkt helemaal te kloppen. Er lijkt een verschil van 10% tussen garages te bestaan.
  
• Djivy zegt (ongeveer): "Vraag concrete offertes (geen 'prijzen'), vergelijk ze en speel ze eventueel uit."
• G. zegt: "Met een groter gezin en een klein budget moet je toch zo een camionetteke kopen (Berlingo/Kangoo/Partner...)". Don't mess met een kleuterjuf, zo blijkt.

Voor de verandering heb ik zowaar naar al deze mensen geluisterd én voor het eerst in mijn leven durven pingelen. De echte bodemprijs hebben we niet gekregen (ik maar amateur zijn), maar ik ben erg fier dat het toch een vijfhonderd euri scheelt. Moest ik kleintje zijn, ik maakte er prompt een stripje over (al rijdt die met de trein).

Ik doe er op de valreep nog eentje bij: verwacht ook weer niet te veel, iedereen moet zijn boterham verdienen. Voila.

Paardenmolen

Terwijl ik dit tik, bonkt de kermis achter het huis vrolijk door. Vermits we de Levensles van de dag opgevolgd hebben, "Als het feestje je stoort, ga dan meedoen.", is het zelfs draaglijk.
Natuurlijk hebben we op de paardenmolen rondgehangen en daar is gelukkig de tijd een klein beetje blijven stilstaan.
Dus blijven de ongeschreven regels:

• een molen kan niet zonder flosj (waar leer je als kind anders dat het leven onrechtvaardig is?)
• een molen zonder bus is geen echte molen. In de bus ben je flosj-wise kansloos maar je vliegt er niet zo makkelijk uit.

Voor wie zich niet meer herinnert hoe het was in die bus, volgt hier 20 seconden update:
De lange versie is helaas verloren gegaan.

Zagen

Vanochtend was het toch even schrikken. Onze waterrekening gaat boven de €250,00 en dat voor maar 10 maanden! Zeg nu nooit meer dat kraantjeswater gratis is.

Toen ik net alleen samen ging wonen, ben ik enkele keren geschrokken van al die verborgen kosten die je thuis (bij mammie) niet hoeft te dragen en waarvan je niet eens wist dat ze bestonden.

Er zijn uiteraard altijd handige freaks die Javascriptjes schrijven om dingen na te rekenen. Zoals dit.

Vandermullen

Als huisdokter gaan wij naar een goeie groepspraktijk in de buurt van de Naamsestraat. Dat de 'baas' van de praktijk een bijzonder arts is, wisten we al, maar toen we gisteren er met een dubbele oorontsteking zaten bleek dat ook bekende mensen hem opzoeken.

Daarom de tip van de dag: hoe herken je een Bekende (Vlaming) in het wild?
Simpel, eigenlijk. Als je hem of haar herkent en toch nog twijfelt, dan zijn de mensen die angstvallig alle oogcontact vermijden de bekenden. Vermoedelijk omdat ze anders miljoenen keren aangesproken worden.

En zo zat Jan, zo mogen we hem ondertussen toch wel noemen, in een volle wachtzaal hard zijn best om verzonken te zijn in een boekje. Of toch te doen alsof.