Bonjour

Ik ga al eens een stukje lopen. Deels ter bestrijding van de voortschrijdende jaren, deels als stuk van een Plan.

De computer zei: "Ga maar lopen, Ridderke, maar niet te ver. Dat is niet goed voor uw benen, vandaag."

En dus leek het een goed plan om eerst dochterlief in Bierbeek af te zetten bij het trampolinespringen en er dan een half uurtje te joggen.  Er zijn aan den Borre enkele mooie routes uitgezet in het Mollendaalbos, wat (zo bleek) een oud (dus mooi) bos is.  De pijltjes zijn duidelijk, dus gsm of gps hoef je niet mee te sleuren.

Toen miste ik een pijltje en liep verloren.  Geen probleem, zal je denken, dan loop je toch gewoon eventjes terug?

Me no think so.  Deze Ridder is namelijk een Echte Man, en dat loopt *nooit* terug, laat staan dat het aan - godbetert - voorbijgangers de weg zou vragen.  Zelf. De. Weg. Terug. Vinden.  Helaas zat de zon (mijn traditionele gids) achter de wolken.

Nog een half uur later besloot ik bij nader inzien om dan toch maar de weg te vragen: geen bos in Vlaanderen is zo groot dat je niet na een poosje rechtdoor-hollen een weg/kaart/huis tegenkomt.  Zo geschiedde.

Groot bos.  Na een, toch best lang, stukje kwam ik aan bij een mooie boerderij, gelegen op een schitterende heuvel. Ik ontweek een reusachtige hond, en sprak de eerst daaraanwezige boer aan: "Dag meneer, ik heb een vraagje."

"Euh, désolé, mais mon néerlandais n'est pas tres bon."

Dan weet je dat je écht verloren gelopen bent.