Loslaten

De Ridder had een plan.  Een plan buiten de comfortzone - ook mentaal. 

Wij wonen aan een Finse piste, alwaar er elke dag een onophoudelijke stroom gefluoresceerden hun toertjes draaien.  Onnozel, doch intrigerend.

Op een of andere manier zijn onnozele zaken behoorlijk onweerstaanbaar, en dus zag u weldra (eerst ongemerkt en in het donker) een Ridder in maliënkolder door de Kesselse velden hossen. 

En van dat hossen kwam het plan om eens iets te doen, een marathon. Of een halve. In twee uur.

Om een halve marathon in twee uur te lopen, als starter, moet je een maand of drie-vier tevoren met een schema beginnen; dat schema doet je drie-vier keer per week oefenen.  Met een vermoeiende tweede zittijd en een stapel examencommissies in de achtergrond zat dat er niet in, en dus moest ik het twee-uur-plan loslaten.

Dan maar proberen om aan 10 per uur uit te lopen  (6:00), voor een halve bejaarde als ik ook al flink.  Dat moet lukken met twee-drie keer per week te hossen en vooral niet te snel te willen gaan, maar eerder afstand te winnen.  Op goeie dagen bleef de twee uur (5:42 ofzoiets) nog in het achterhoofd zitten, maar uiteindelijk kon ik me erbij neerleggen.

Komt het begin van het nieuwe schooljaar er aan, met kinderen die overal in het land in klassen samenstromen en bacillen beginnen uit te wisselen.  Die bacillen nestelen zich vervolgen in darmen en spieren en benen van hun ouders, net een weekje voor het event.

Dus begon ik ook dat 10km/h plan langzaam los te laten.  Gewoon gezellig het lijf met endorfines laten vollopen, niet op de hartslagmeter kijken en afwachten wat er gebeurt.  Het plan werd steeds minder een plan, en steeds meer een gezellig dagje Brussel.  Loslaten.

Een stijve enkel bevestigde dat vernieuwde plan, tot ik vorige woensdagavond mijn laatste loopje ging plaatsen. 

Om een lang verhaal lang te houden:  vanochtend zijn 6000 mensen blij de halve marathon van Brussel gaan lopen, terwijl uw Ridder in de zetel lag met een zakje ijs op de enkel.  Want het internet beweert dat je daarmee de ontsteking sneller laat genezen.

Het leven is een langgerekte les in loslaten zegt men, maar het is lang geleden dat het mij nog eens zoveel moeite heeft gekost.