Back to the 80s

Zaterdag de avond doorgebracht in het meer-dan-uitstekende gezelschap van Joe Jackson.

Deze Joe:

 

Niet de enge vader van die Michael.

Ik had niet verwacht dat het zo afwisselend ging zijn.

Ook niet verwacht dat er op de wereld zoveel mensen bestaan die jong waren in de jaren 70-80.  

Zij het met meer haar, toen, repliceerde mijn buurman glimmend.

Maar ook wel: heerlijk ouderwets. Geen pauze. Een optreden waarbij je *niet* voortdurend zit te kijken op een zee van smartfeuns die filmpjes tapen die nooit nog iemand bekijkt.  Gewoon in het moment zijn.

Tegen het poëtische aan, zelfs: op een bepaald moment stak iemand zijn aansteker in de lucht.  Een klein, geel vlammetje dat blij flakkerde.

Waarop de genaamde Jackson een Bowie-cover inzette. Punkshalve, daar in den Trix, want ook dat was ROFL in de jaren 70.