Sponzen Ridder

dit is steeds meer een blog, dan wel een homepage

zondag, maart 13, 2016

Bevrozen



En dus keken we, drie jaar na datum, naar Frozen.

Dat is die film waar al die kleine meisjes de jurk van willen, en waarvan men zei dat het Disney sinds "De Leeuwenkoning" in het algemeen terug op de animatiekaart had gezet;  op de sprookjeskaart in het bijzonder.

Kaskraker ook, met $1,275*10^9 opbrengst aan de kassa (en een veelvoud in merchandising).

Bron van motivational posters, met diepzinnige uitspraken als "the cold never bothered me anyway", citaten uit het-liedje-dat-je-niet-uit-je-hoofd-krijgt-zelfs-als-je-heel-hard-blijft-proberen.

Ik had er eigenlijk wel hoge verwachtingen van, want dat sprookje van de Sneeuwkoningin is best ok.  En zoveel schattige meisjes kunnen toch niet verkeerd zijn?!

Helaas, toch wel.

Mooi beelden, daar niet van, maar niet top.  Prinsessen die sexyer zijn dan ik persoonlijk als rolmodel zou aanbevelen (gelukkig worden de boeken van Where is Wally tijdig verboden!).

Maar in vergelijking met bv. Inside Out  is het verhaaltje zo dun dat ik me erover verbaasde dat onze apen het zo goed konden volgen en zelfs begrepen.  Moest er een verhaallijn in zitten, dan zou ze nog langs alle kanten kunnen rammelen, maar zelfs dat doet het niet. En die Anna, dat is toch gewoon een doorslagje van Julie Andrews uit The Sound of Music?

Enfin:

  • Héél mooie decors.
  • Prachtig wapperende haren en kleren op elegante meisjesfiguren.
  • Redelijke jongens figuren.
  • Gemakkelijk sidekicks, van het type waar dat kleine broertjes schattig vinden.


Hm. Als je het zo opsomt, is het dan weer wel een goeie film, in de zin van "vooropgestelde (financiële) doelen bereikt".  Net zoals een CD vandaag de goedkope soundtrack bij een concerttournee is geworden.

Of misschien behoor ik gewoon niet tot de doelgroep.