Susan Boyle eet asperges

Ik weet niet of het om te lachen is of om te wenen.

Toen Susan Boyle klein was, was het een stoem mens. Braindamaged vast, door zuurstofgebrek bij de geboorte, wie weet.

Nu ze (veel) geld heeft, schrijft de dokter een briefje: asperger. En wat is ze er  blij mee.

Doe Maar had er al een liedje over(*).

In 1984 begot.

(*) waarmee ik zeker niet bedoel dat ze geen asperger heeft, of dat ASS een containerbegrip is, uitgevonden door hongerige psychiaters, voor gedrag dat vroeger gewoon als afwijkend werd beschouwd; het ware fijn geweest dat ze die diagnose ook al had gekregen toen ze nog een anoniem besje was