Busongeval
Ik sta normaal gezien nogal sceptisch tegenover elke vorm van collectief gedrag. De Huckelbuck, witte marsen, rouwregisters, dan wil ik me zo diep mogelijk wegstoppen.
Dus toen we rond elven in de Nopri stonden, en het meisje van de kassa de muziek een minuutje uitdraaide, zette ik me inwendig goed schrap.
Maar het had wel iets, een hele winkel die 60 seconden stilvalt bij de gedachte dat je de echt belangrijke dingen niet in de winkel kan krijgen. Geen geluid en geen beweging. Een gevoel van verbondenheid. Bijzonder.
2 Comments:
Alleen daarvan al moet ik janken - dan heb ik nog niet aan die achtentwintig gedacht.
Nu ja, hoe relatief. Thuis wacht iedereen nog op mij.
Ik heb daarnaast de indruk: hoe minder jong, hoe meliger ik word.
Een reactie posten
<< Home