Sponzen Ridder

dit is steeds meer een blog, dan wel een homepage

vrijdag, maart 16, 2012

Busongeval

Ik sta normaal gezien nogal sceptisch tegenover elke vorm van collectief gedrag. De Huckelbuck, witte marsen, rouwregisters, dan wil ik me zo diep mogelijk wegstoppen.

Dus toen we rond elven in de Nopri stonden, en het meisje van de kassa de muziek een minuutje uitdraaide, zette ik me inwendig goed schrap.

Maar het had wel iets, een hele winkel die 60 seconden stilvalt bij de gedachte dat je de echt belangrijke dingen niet in de winkel kan krijgen. Geen geluid en geen beweging. Een gevoel van verbondenheid. Bijzonder.


2 Comments:

At 9:03 p.m., Anonymous Maartje said...

Alleen daarvan al moet ik janken - dan heb ik nog niet aan die achtentwintig gedacht.

Nu ja, hoe relatief. Thuis wacht iedereen nog op mij.

 
At 10:33 a.m., Blogger Sponzen ridder said...

Ik heb daarnaast de indruk: hoe minder jong, hoe meliger ik word.

 

Een reactie posten

<< Home