Tinternet

Voor de mensen die vergeten zouden zijn waarom het internet ook alweer uitgevonden werd.
Hiervoor:

Scene van de dag

Een docent (zeer willekeurig) stapt zijn bureau uit en klopt in een compleet verlaten gang op de deur van de buren. Geen reactie, niemand daar, deur op slot.

Waarop hij - geheel in jaren '50 Hollywood stijl - het gezicht als van een afgewezen minnaar trekt, en wanhopig op de gesloten deur bonzend zucht: "Neeeeeeeeeeeeiiii...".

Om dan te merken dat er in het erkertje achter hem een student staat te wachten.

Goeie nachtrust, het is iets.

De markten

Ben ik de enige die moeite heeft met de rol die tegenwoordig aan "de markten" wordt toebedeeld?
Los van het feit dat we ons bestuur in handen geven van een groep niet-verkozen speculanten, wat qua democratisch gehalte kan tellen; los van dat feit is het vreemd dat men een wereld die enkel op ultra korte termijn denkt, laat beslissen wat een land op lange termijn gaat doen.

Het oude idee dat de beurs als "perfecte beurs" automatisch alle informatie in zijn koersen opneemt, en dus uit zichzelf naar de lange termijn kijkt, is door alle economen tijdens de vorige kredietcrisis naar fabeltjesland verwezen.

Natuurlijk weten de mensen aan het beleid dat ook. Maar ofwel is het dat beleidsmakers het risico niet willen lopen om door de media op korte termijn afgefakkeld te worden, ofwel kan je er stillekes van uitgaan dat het aanhouden van de crisis met méér te maken heeft dan enkel het economische.

Er zijn altijd mensen die iets te verliezen hebben bij het oplossen van een crisis. Zo lenen financiële instellingen uiteraard liever geld uit aan 6% dan aan 4%, ongeacht de solvabiliteit van een land. Zo zijn geinformatiseerde beurstraders vooral blij met een beurs die gemiddeld niet stijgt, maar wel grote bokkesprongen maakt ("volatiliteit"), omdat ze daar veel meer geld kunnen aan verdienen. Zo zien politiek rechtsere denkers in de crisis een fantastische hefboom om een aantal dingen gedaan te krijgen (denk de index, de besparingen op o.a. cultuur in Nederland, ...), in een Europa dat toch redelijk wat linkse regeringen telt. Vooral deze lijken mij niet gehaast.

Vermoedelijk zijn het net die mensen die dicht zitten bij de adviseurs van bv. de ECB en die ervoor zorgen dat deze koppig haar job blijft niet doen. Want de oplossing is niet zo moeilijk: verbied het shorten op overheidspapier (of dingen die daarop lijken) + laat de ECB nieuw geld in het systeem brengen (en aanvaard de onvermijdelijke inflatie, i.p.v. ze telkens weer uit te stellen).

Waarmee je mij niet hoort zeggen dat onze financiële huishouding niet op orde gebracht moet worden. Ik geloof dat we als gemeenschap enthousiast het geld van de generatie voor ons aan het opsouperen zijn, zowel collectief als individueel. En voor dat dat geld op is, moet er toch iets gebeuren, want anders lenen we ons nadien als de eerste de beste Cofidis/CitiBank/... klant in de miserie.

It's a classic

Die middag op de trap:
student: -"Meneer, hebben wij morgen wiskunde?"
SR: -"Neen, dat was vorige week."
student: -"Ah, ik vond het al raar omdat we morgennamiddag dan vrij hebben."
SR: -"Geen probleem, als jullie graag willen kan ik een extra les geven?"
student (verontrust): -"Neen, neen, dat is niet nodig."
SR (trekt zijn meest onschuldige gezicht): -"Je bedoelt dat je géén wiskunde *wilt*?! Is het soms niet...?"
student: -"Neen. Ja! Ik bedoel ja. Neen! Euh, hadden we geen labo nu?"
[verdwijnt snel]

Modern

Ik was eventjes voor!

Gisteren zocht ik een adres op met Google, en tot mijn verbazing stond de Streetview in Belgie aan. Blijkbaar is het pas vandaag officieel, dus was ik toch heel efkes modern.

Onze auto staat er op! En onze school! En wij ook, terwijl we een duistere kroeg betreden! En achter de haag liggen te zonnenbaden! En aan de Lido staan over te geven!

Of neen, het is precies iemand anders. Of zou het een andere kroeg zijn? Of een andere Lido.

Alles is context

Zit onze twee-en-een-half jarige naast mij aan tafel.

Zegt hij ineens: "Piet Huysentruyt.", en knabbelt verder aan zijn koekje.

de kleine dingen van het leven

Bedenking vanop het cwf11:
* de kunst van het verhalen-vertellen, mensen die in een grote kring zitten en luisteren naar één iemand die staat en vertelt, is nog helemaal levend
* het is niet omdat iemand goed kan vertellen dat hij gelijk heeft
* Ingrid Lieten heeft mooiere benen dan je zou denken
* er zijn hier meer Ipads dan dat er zwangere vrouwen in de Ikea rondlopen
* er is een geheime connectie tussen HR, IT en creatieve mensen
* hoe hip mensen het ook willen maken, smoothies zullen er altijd degoutant uit zien

Lang geleden

Vandaag heb ik doorgebracht in een ruimte vol met hoornen brillen, kaalkoppen, secuur geschoren bakkebaarden en Apple gadgets.

En kijk, Hoofdtelefoon liep er rond. Zomaar tussen al die andere Web X.0 mensen.

Leuk.

Vergeetweek

Het is vergeetweek.

In tegenstelling tot mijn onwaarschijnlijk accurate zelve, ben ik er zowat elke dag in geslaagd om iets belangrijks ergens te laten liggen.

Met telkens dan hard zoeken, op stappen terugkeren, soms mensen lastig vallen. En gelukkig altijd vinden.

Donderdag: tablet (op het werk laten liggen, onder een cursus wiskunde)
Vrijdag: autosleutels (op het contact)
Maandag: sleutels (op hun juiste plaats, alwaar een mens natuurlijk niet bedenkt te zoeken)
Dinsdag: trouwring (in het toetsenbord van mijn laptop)
Woensdag: bril (op een workshoptafel)

Het mag wel stoppen nu.

Yussuf

Het waren toch andere tijden:

Ik vermoed dat hij het als een snel-te-vergeten jeugdzonde ziet.

Banapple. Yuck.

Zuur

Vanochtend op de radio: "hoe zou het eigenlijk nog zijn met de zure regen?"

Zou het destijds toch een non-probleem zijn geweest, of is het net dat de problemen nu zoveel groter zijn dat zure regen smaakt als manna uit de hemel?

Of is het zoals Milletjassen: ze zijn er nog, maar hangen stillekes in de kast.

Meer moet dat niet zijn

Qua nuttige websites.

Tijd.
Geld.
Drank.
Vrouwen.

Knallen

Wij proberen met onze studenten in het eerste jaar voldoende laagdrempelig te zijn, kwestie van te zorgen dat ze met hun (studeer)problemen gemakkelijk durven langskomen. Als je wiskunde geeft, is dat niet zo evident.

Vraag ik net na de les aan een kerel wat het volgende is dat hij gaat doen (de volgende les, materiaalkunde, of mechanica ofzo).

Antwoord: "Hah, een saffke knallen, natuurlijk!"

Het zit nog wel goed met de jeugd en hun drempels.

(maar niet met hun gezondheid)

Modern

Ik heb zo een horloge die door Duitse radiogolven zichzelf automatisch juist zet.

Om toch ergens de illusie van vintage te bewaren, heeft dat ding wijzers in de plaats van cijfers.

Soms, als je het laat vallen vermoed ik, verschuiven die wijzers zonder dat het uurwerk dat merkt. En dan heb ik een ding dat diep in zijn hart de exacte tijd ként, maar deze helaas niet toont. Net als een boterham met kaas en confituur de tijd exact kent, maar niet toont.

En dus moet ik, gewoon omdat ik koppig wijzers wilde, tussendoor de horloge die zichzelf automatisch juist zet, manueel juist zetten.

Ouderwets is het kwadraat van modern.

Jump

Ik ben geen carrièremens. Dat is eenvoudig te bewijzen: ik werk in het onderwijs.

Maar in het (hoger) onderwijs kan je soms toch een beetje bewegen qua job inhoud, en ik hou nogal van "nieuw". En ook kan je soms in een ander statuut iets meer verdienen voor hetzelfde werk. In de privé heet zoiets "opslag", maar in het onderwijs moet je daarvoor een duwtje krijgen.

Dus besloot ik te midden van de identiteitscrisis die aan het midden van het leven vast hangt, dat ik toch minstens één jaar van mijn leven wat wereldlijke ambitie moest koesteren. Vervolgens stelde ik me tot driemaal toe kandidaat. Eén keer voor iets wat me méér werk en méér centen zou opleveren, een keer voor iets met enkel meer werk, en een keer voor iets met enkel meer centen.

Ik denk niet dat het moeilijk is om te raden welke van de drie ik gekregen heb...

Daar zit vast een wijze levensles in verborgen.

Die dag in de Colruyt

Ik zal, zo dacht dit riddertje, voor het werk even stoppen bij de Colruyt om rap een van die doosjes Westvleteren vast te krijgen.

Hoe naïef kan een mens zijn. Het volk stond aan te schuiven tot aan de andere kant van de parking en onze studenten hadden een toets die ik toch moest laten voorgaan. Helaas.

Anderzijds: hoe exclusief is iets als je er tot aan de overkant van de straat voor moet aanschuiven?

En ook: zoveel mensen die zonder te denken duizend frank boven halen voor iets waar ze niet eens van wisten dat ze het wilden, zijn dat dezelfde mensen die verontwaardigde lezersbrieven sturen als de treinticketten met een halve euro opslaan?

De duiven zijn duidelijk veel te zuur voor dit sponzen geval.