Sponzen Ridder

dit is steeds meer een blog, dan wel een homepage

zondag, mei 22, 2011

Wendy and Pini

In de duistere catacomben van mijn jeugd zitten nogal wat Fantasy (met mate) en strips. Kwestie dat je daar later betere mensen van werd.

Eentje ervan was de reeks "Elfquest", die door een fijne vriend gevolgd en gekocht werd. We spreken over de jaren '80 hier.

Elfquest is - achteraf bekeken - een erg klassieke, typisch Amerikaanse comic, met alle belangrijke ingrediënten van fantasy: elfjes, wolven, trollen, tovenaars, noem maar op. Maar ook "sexy" lijven (inclusief boomblaadjes en toevallig net in de weg ronddwarreldende dinges). Bombastische heroïek en uitvergrote emoties. Goeie die slecht zijn, slechte die goed worden of slecht blijven. Helden die overleven. Clifhangers zonder geen internet om het volgende album alvast in het Engels te kopen.

Ik ben geen 16 meer, helaas.

En toch. Als ik er weer in begint te lezen, word ik op de een of andere manier toch weer meegesleept en wil ik nog snel het begin van het volgende boekje lezen. Het is net zo met Thorgal (al is dat wel een ander niveau). Als je er buiten het boek over nadenkt, is het flauw en overdreven. In de boeken ondergedompeld vergeet je dat en is de held meer dan geloofwaardig.

Elfquest, dat is lang geleden. Bijna dubbel zo lang als Magic the Gatherings Arabian Nights, zo lijkt.

Maar kijk: op de website kan je sinds kort *alle* boeken in jpg lezen. Slim van de uitgever, want nu de boeken niet meer gedrukt worden, is dit een veilige manier om hun populariteit weer op te krikken. Meer strips/uitgevers zouden dat moeten doen!

Downloaden gaat niet, want de scans zitten in een flash applicatie gewrapped. En als je het toch zou proberen, dan zou je merken dat het ongeveer 8250 jpegs zijn, verdeeld over 256 albums, samen 2.4 gig. Hoe groot is de kans dat je die allemaal zonder error downloadt? En hoe test je welke er fout zijn? En hoe zet je ze vervolgens om naar een ebookformaat om op je tablet te lezen?

Blijkt trouwens dat het Wendy Pini is die tekende, en haar man Richard die schreef. En niet Wendy en Pini, zoals ik altijd dacht.

Enfin, ik ga me enkele uren terugtrekken in jeugdsentiment. Blokken, dat is iets voor studenten. Mensen met eenzelfde verleden, weten mij wonen. Al betwijfel ik of ze bestaan.