Verkiezingen

Het gaan toch rare verkiezingen zijn. Door het immense succes van de NVA dat voorspeld wordt (ik denk niet dat er iemand écht gelooft dat ze 26% halen, maar stel je voor; anderzijds: in 1971 piekte de Volksunie met 18.8% van de stemmen, dus er is wel marge), begint het er op te lijken dat voor elke bewuste kiezer de vraag zal zijn: waar liggen mijn roots/waar ligt mijn loyauteit. Want je hebt maar één stem om ofwel de NVA te steunen, ofwel één en slechts één partij te helpen niet-te-verzuipen.

Waar je vroeger wel eens kon zeggen van "och, ik stem op X hoewel Y mij meer ligt, maar die hebben mij niet nodig", is het nu alle hens aan dek voor iedereen.

En waar liggen uw wortels, Sponzen Held, hoor ik u al vragen. In het verleden stemde ik, opgegroeid in een Vlaams nest, graag op deze man. Maar sinds zijn partij opgebroken is in een hem te liberaal, te melig en te rechts stuk, zetelt hij als onafhankelijke in het gemeentehuis van Herent. De ondertitel van die partij destijds was "Sociaal en Federaal", en na de verdamping ervan verdween het sociale waar hij voor stond, een beetje te veel.

Sindsdien probeer ik te stemmen op eenieder die zich rationeel en niet-populistisch durft op te stellen én die bereid is om mijn stem zelf te gebruiken (en niet aan een lijsttrekker of opvolger door te schuiven). Dat beperkt te keuze flink. Probeer er maar eens drie op te noemen.