Moderne tijden

Uitgevers van (multi)media worden slimmer.

Net zoals muziekbedrijven stilaan beginnen door te krijgen dat "de CD" niet meer het product is dat ze verkopen, maar eerder iets wat je gratis meekrijgt na een optreden. Het echt product is de beleving/het imago/de ervaring van muziek. Een concert-DVD in een doosje dat zo mooi is dat je het niet wilt downloaden. Een optreden. Een kledinglijn. Een fotoboek.

Uitgevers van wetenschappelijke boeken - gericht op het onderwijs - hebben ondertussen ook geleerd dat hun product niet "het boek" is of "de kennis", maar wel de vorm waarin het komt. Daarbij hebben zij het voordeel dat ze enkel de proffen/docenten/leerkrachten in de watten moeten leggen om hun afzetmarkt aan te boren.

Ik pleit schuldig. Als ik moet kiezen tussen een textbook dat komt met een set slides, een digitale leeromgeving die naadloos doorlinkt naar de gratis ebook-versie en extra ondersteuning, versus een gewoon boek, dan kies ik voor het eerste.

Bovendien laten zij één keer in India een set prachtige illustraties maken, die ze vervolgens kunnen inlassen in elke vertaalde editie van hun boeken, in de meegeleverde powerpoints én in de leeromgeving. Boeken waar ze vervolgens hoofdstukken uit selecteren om zich speciaal te kunnen richten op een kleinere, specifieke doelgroep. Daar kan geen doe-het-zelvende cursusschrijver tegenop.

Maar ook studenten worden handig gestuurd: de gratis leeromgeving met extra materiaal en oefeningen is maar beperkt in de tijd toegankelijk. De tijd kan wél verlengd worden voor een bisser, maar tweedehands een leerboek kopen, nonono. De tweedehandsmarkt, daar zijn ze tegen.

Je kan het de uitgevers niet kwalijk nemen, uiteindelijk verkopen zij ook maar hun product. Vooral omdat de kwaliteit van het geleverde materiaal er (voorlopig toch) zeker niet op achteruit gaat. Alleen dat van die tweedehands boeken, dat wringt bij mij.