Kling, klokje (klingelingeling)

Morgen gaat de hond onder het mes. De schaar. Knip knip. Tsjakaaa. Twee bakstenen. Knots. U weet wel.

Kwestie dat het achter ons stikt van de loopse teefjes (eigenaars laten die graag *los* lopen in het park) en dat hij al twee keer ontsnapt is om op zondag een paar weggegooide pistolés te eten.

Knip knip. En ik maar mogen uitleggen aan mijn dochter.

Opvallend hoe je als man daar toch heel wat meer empathie tegenover stelt dan dat de gemiddelde vrouw dat doet. Ik ga me authentiek schuldig voelen, als ik hem morgen achter laat bij de dierenarts. Verrader die ik ben.

Als ik er al geraak, met al de sneeuw.