Planken

Eerste akte.

Een keuken op een rustige winteravond.

De Momis trekt de bestekschuif open, neemt de blikopener en steekt er zijn vingertje in. Vervolgens draait hij stevig aan het wiel.

Zijn middelvinger blijkt geen blik te zijn. Autodidactiek,

Tweede akte.

Een kereltje zit hartverscheurend te huilen op de arm van zijn papa. Tranen spatten in het rond.

Dan ziet hij zijn reflectie in het venster en stopt. Neemt zijn knuffelpoes steviger onder de oksel. Kijkt. Beter zo.

Legt zijn hoofdje scheef op de Sponzen schouder en checkt opnieuw. Zachtjes, misschien nog wat meer ontspannen? Perfect.

Tranen spatten in het rond.

Waarom stijlloos lijden als het ook stijlvol kan?

Derde akte.

Een moeder komt op het toneel.
De Ridder: "Wat gebeurde er net iets geestigs. Maar het deed wel zeer, want hij trok de schuif open en..."
De moeder (onderbreekt kordaat): "!Zoddeuwekleineniebeteruitdeschuifhouwe?!?!!"

Theater en vrouwen, het is complex.

Coda

Een kerel van twee steekt zijn middelvinger op tegen zijn hond:
-"Ai-ai-ai-ai!"