Zes

Kerels in schuim.

J. (4.5) -'Je gaat verschieten van wat ik aan de Sint gevraagd heb!'
SR. -'En wat is dat dan wel?'
J. -'Dat is geheim. Ik heb het bij juf Mieke op mijn geknutselde zak gekleefd.'
SR. -'En wanneer breng je die zak mee, zodat we hem aan de Sint kunnen bezorgen?'
J. -'Nooit. We geven het als hij op school langs komt.'
SR. -'En wat had je ook al weer gevraagd?'
J. (onderwijzend) -'Dat is prive. Tussen mij en Sinterklaas. Je zal het wel zien.'
SR. -'Hm...'
J. -'Maar je zal wel hard schrikken hoor!'
SR. -'Dat geloof ik graag.'

Zeven

De Ridder wandelde over de speelplaats. Rond hem, allemaal kleuters, juffen, ouders. Op het eerste gezicht was alles zoals altijd.

Maar de kinderen roepen net iets luider, ze rennen net iets harder, ze springen net iets nerveuzer op en neer. De lucht is bezwangerd van verwachting. Hier en daar staat een klas met zwarte schoensmeervegen op hun snuit. Anderen vegen de lijm op hun handen - een Zak moet versierd worden! - af aan hun nieuwe winterjas. Er zindert schel iets ongrijpbaars.

Nog zeven keer slapen.

(misschien zijn het gewoon de kleuterjuffen die kinderen helemaal krankjorum maken en op die manier pay-back-time spelen voor al die keren dat ze als gratis kinderopvang werden behandeld?)

Afwijking

Als lesgever wil je dat je studenten het verder schoppen dan jezelf.
Als ouder wil je dat je kinderen het beter doen dan jezelf.

En dat ze zeker je afwijkingen niet hebben. Zodat ze er de lastige kanten niet van moeten ondergaan.

Tenminste, dat verkondig je tegen iedereen en vooral tegen jezelf.

Maar als je kereltje van vier - laat ik een willekeurig voorbeeld geven dat niemand aan mij zal doen denken - als dat kereltje al fietsend in zelfverzonnen stapjes van twee van nul tot honderdachtentwintig telt, dan kriebelt er wel iets van trots.

Vaders. Onverbeterlijk.

Geen foto

Bellen die gasten van de veranda.

"We komen dinsdag, breek het dak maar af."

Bel ik naar mijn papsie om zondagmiddag te komen breken. Van alle mogelijke dagen, is een veranda afbreken in een sneeuw(bui(storm(pje))) de allerslechtste dag.

Enfin, nu liggen er OSB platen bloot die we destijds met uitzonderlijk geduld precies in de vorm van de muren hadden gezaagd. Benieuwd welke vorm die volgende maand zullen hebben.

Te koud, te verkleumd en te donker om er foto's van te maken.

Tedoeme, zou tante zeggen. En als ze morgen niet komen, dan bel ik haar of ze hen een rammeling met haar sjakoch gaat geven.

Links

Er zijn mensen die links op hun blog zetten.

Moest ik dat doen, dan zou ik er vandaag opzetten:
* een mengeling van Japans, de macarena, fitness en een cursus Engels. Nuttig! Ik krijg het liedje al niet meer uit mijn hoofd. [via]
* nog meer zorgen voor 4x4 eigenaars. Ocharme! [via]
* man speelt klarinet op een wortel.
* The Matrix 2.x.
* Een héle slimme pinguin.
Maar doorlinkposts zetten, daar doen we niet aan mee.

Subtiel

SR: -"En, heb je vragen bij je voorbereiding van deze oefenzitting?"
Student: -"Neen, nog niet."

Gelukkig dat zulke tijdssingulariteiten geen quantummechanische neveneffecten veroorzaken.

BNP

Stel, je bent zulke goede vrienden met de bakker om de hoek dat die je voorstelt om partners te worden. Prima, denk je, en je koopt je voor 50% in zijn bakkerij in.

Vervolgens verkoop je de bakkerij, de ovens, de meubels en de computer aan een Franse industriële bakker. In ruil krijg je 11% van die Franse onderneming.

Je vriend is boos, maar je zegt: "Hey, de bakkerij bestaat toch nog?".

Als particulier zou je het niet moeten proberen. Benieuwd of de Staat ermee zal wegkomen.

Enfin, het is weer een cruciale Fortis dag.

Chell

Je moet tot de juiste generatie behoren, maar toen ik deze link volgde, dacht ik "Shit, ze kunnen mijn gedachten lezen."[via]

Zien

Een van de talenten die ik heb - u mag zelf oordelen of er nog andere bestaan - is het zien aankomen van dingen. Moest de oplichter in mij bestaan/het voor het zeggen hebben, dan zou ik daar vast mijn fortuin mee kunnen maken. Maar ik geloof niet echt in helderzienden, hence.

Vorige week stuurde ik een mail naar iemand om even samen te zitten, met de woorden 'ik weet dat je harder werkt dan gezond is, maar...'.
Antwoordt de betrokkene; 'Sorry, ik kan niet, ik ben ziek!'

Hah.

Wat ik me een tijdje geleden realiseerde, is dat de mythische helderzienden inderdaad niet anders konden worden dan wereldvreemde gekken. Beeld je in dat je ziet dat het (maatschappelijke) schip o een ijsberg aan het lopen is, maar hoe luid je ook roept, niemand wilt het roer omgooien... je zou van minder gek worden.

Als het zover is, kom me dan toch maar bezoeken op Kortenberg.

Volt

Mooi mooi mooi.

In het programma "Volt" durven ze al eens subtiele taboes aansnijden. Vandaag: is de vervrouwelijking van het onderwijs niet stilaan een probleem aan het worden? (bv. een oorzaak van het veel meer falen van jongens dan van meisjes)

En die Mieke Van Hecke, of je er voor of tegen bent, die durft de dingen toch wel bij de naam te noemen.

Met als woord van de dag: verjuffing.

[update: in een volgend puntje spreekt Kathleen Van Brempt over de tegenstrijd tussen carrière en kinderen; haar linker oorbel is helaas weer zwaarder dan de rechter: ze heeft wat moeite om haar hoofd recht te houden.]

Virus

De herfst is het mooiste seizoen.

En voor de virussen is het misschien beter om af en toe te gaan uitwaaien.

Chiro

Sinds het begin van het schooljaar gaat dochterlief erg blij naar de Chiro. Ze is een buitenmonster dat thuis-met-enkel-broers wel een meisjesfestijn kon gebruiken. Fijn.

Haar Chiro staat op het moment nogal centraal in het nieuws. Hopen dat het voor de betrokkenen nog enigszins 'goed' moge aflopen.

Taal

Op het perron:
-"Ingevolge een kwaadwillige daad, is de trein naar Antwerpen afgeschaft."

Kwaadwillig. We stonden te genieten (het was niet onze trein, dat scheelt).

Sommige woorden wil ik zelf al lang eens gebruiken.
Zo schreef ik net in een boze mail:
-"Uw opmerking over [dit hoeft u niet te weten] is aanmatigend."

Aanmatigend. Daar hebben ze niet van terug!

Hoe zou het zijn.

Hoe zou het zijn?
* een president te zijn en te weten dat iedereen niet kan wachten tot het moment daar is dat je het niet meer bent?
* een politicus te zijn op wiens schouders een half land zijn hoop legt; redder van een natie die misschien niet gered wilt worden?
* een kandidaat te zijn die voor de tweede, of derde keer net-niet president kan worden; en weten dat je het alvast beter gedaan zou hebben dan de vorige?
* na de glamour en de glitter terug gouverneur moeten spelen in de permafrost? (hoop ik, toch)

Dialoog van de dag

M: -"Wat is dat?"
SR: -"Een kalkoen, natuurlijk."
M: -"Is dat gevaarlijk?"
SR: -"Hoezo?"
M: -"Wel ja, eet die mensen op ofzoiets?"
SR: -"Neen, wij eten kalkoenen op."
...
M: -"Hm. Dan zijn wij eigenlijk gevaarlijk."

Circus (bis)

Op een bepaald moment deed de clown iets met een eend waarover je niet anders kon denken dan: kan je dat wel met een eend doen, in 2008?
De kinderen in de tent merkten natuurlijk niets en lachten zich een kriek. Het beest scheen het niet erg te vinden, maar ik zag ook andere mensen denken: Oei. Arm beest.

Deze gedachte overpeinzend, fietsten we naar huis en warmden een gebraden kip op in de oven. Lekker.

Circus

Gisteren ben ik met de twee 'groten' in het circus geraakt. Het Wiener Circus staat al enkele dagen in het provinciaal domein en hoewel het een hardnekkig misverstand is dat circussen iets voor kinderen zijn, heb ik ze toch als aanleiding gebruikt om te gaan kijken.

Wilde dieren gaat men tegenwoordig live in het land van oorsprong bekijken, terwijl de televisie qua freakshow nauwelijks te kloppen is. Stunts kan je sneller met photoshop namaken dan met jarenlang oefenen. Niet verwonderlijk dat het er lange tijd naar uit zag (ziet?) dat circussen ten dode opgeschreven zijn.

Maar zij hebben iets wat televisieavonden noch intercontinentale vluchten kunnen bieden: de sfeer van het circus. Het aantrekken-afstoten van die exotische artiesten die een dorp komen binnengereden. De donkere tent, het podium, de valse glitter, spreekstalmeester. En de televisie heeft ondertussen een pad gekozen dat maakt dat er opnieuw markt is om iemand die iets kan in een tent te gaan bekijken.

Tot mijn verbazing vonden de kinderen het leuk en spannend (een hond die met een hond aan de lijn ging wandelen! een clown! paarden! muziek!), tot op het einde. Al kon ik zelf meteen redelijk wat tips verzinnen voor de Wiener-familie, zij hadden er niets op aan te merken. Fijn zo.

Leve de desktops

Tegenwoordig koopt iedereen laptops. De meeste van die laptops verlaten de tafel waarop ze staan zelden, bijvoorbeeld omdat ze een kilo of 20 wegen en een scherm hebben dat groter is dan onze vorige televisie. Sterke dijen die dat kunnen torsen.

Een mens is beter af met een desktop. Vorige week ging de voeding van mijn werklapcomputer stuk. Vandaag kan ik zelfs niet meer aan mijn bestanden. Een extra argument.