Exit kartel

Vragen? Antwoorden!

De mensen praten uiteindelijk te weinig over politiek.

1) Is het kartel definitief kapot?
Het kartel CD&V-NVA bestaat lokaal nog altijd; nationaal bestaat het al niet meer sinds 27 november 2007. Die dag woog de N-VA een ultiem "klassiek" voorstel rond staatshervorming en bevond het te licht. Ik herinner me nog dat ik die dag wakker werd, de krantenkoppen hoorde en dacht: dit het einde van de CD&V. Sindsdien heeft de N-VA enkel deze lijn consequent aangehouden.

Het kartel is ontstaan uit een overlappende nood: de N-VA wilde wegen op de staatshervorming (tot elke prijs) en de CD&V wilde mee terug aan het beleid (tot elke prijs). Je kan géén twee tegenstrijdige dingen ten allen prijze wensen. Dat hebben we ondertussen weer opgefrist gekregen.

2) Wat met dat Onafhankelijke Vlaanderen?

Het lijkt alsof het idee van een onafhankelijk Vlaanderen de laatste maanden gemeengoed is geworden. Vreemd, want m.i. is het percentage 'echte' nationalisten niet hoger dan 10-15%. De sleutel ligt in een bedenking die Marc Reynebeau had: de NVA (én het VB én de Lijst De Decker) willen géén onafhankelijk Vlaanderen, ze willen een rechts onafhankelijk Vlaanderen.

In het Noorden van dit land stemt de meerderheid rechts(conservatief), in het Zuiden is de PS (links-conservatief) incontournable. In rechts Belgie ziet men in - na 25 jaar socialistische regeringen, zie ook de état PS - dat een rechts beleid enkel kan in een Vlaamsche cocon. En dus lijkt het de enige uitweg voor rechts om te ijveren voor méér Vlaanderen.

Straffer nog, indien men van de verkiezingsoverwinning van de MR in Wallonie gebruik had gemaakt om een écht rechtse regering uit te bouwen, dan zou de roep op dat zelfstandige Vlaanderen hier niet zo luid klinken. De ironie wilt dat net de CDH daar een stokje heeft voorgestoken.
Omdat de CD&V ook een linkervleugel heeft (bv. het ACV), kunnen zij de N-VA hierin trouwens ook niet tot het einde volgen.

De dag dat Vlaanderen zich afscheidt, overweeg ik ernstig om naar Brussel te verhuizen.

3) Leve de rechtlijnige NVA?

De N-VA redeneert dat je eerst een staatshervorming nodig hebt alvorens het land te kunnen besturen. Ze heeft het gevoel dat het wat dat betreft nu is, of nooit. Ze zijn dan ook niet bereid om een zwak compromis te aanvaarden, zelfs niet om in een discussie te stappen waar een zwak compromis zou uitkomen. Dat is zeer rechtlijnig én wordt her en der geroemd.

Maar de politieke pasmunt waarmee ze die rechtlijnigheid betalen, zijn niet hun eigen centen: ze doen het op kosten van de CD&V. Van Yves Leterme. Ze zetten de volledige electorale toekomst van beide op het spel voor het realiseren van hun idealen. Bedenk dat de N-VA zonder het kartel vermoedelijk de kiesdrempel niet eens had gehaald. Alle politieke macht betrekken ze uit de samenwerking met een partij die ze - zo blijkt nu - serieus gekannibaliseerd hebben. Dan is iets makkelijker om rechtlijnig te zijn dan wanneer het om het eigen vlees zou gaan.

(al geloof ik dat Bart De Wever daar ook wel consequent in zou zijn)

4) Belgie gered?

Het laatste jaar zijn er enkel dingen stuk gemaakt. De staatshervorming is niet tegengehouden omdat, bijvoorbeeld, de CDH pro-Belgie zou zijn. Ik heb het afgelopen jaar nauwelijks iemand "Belgie" horen vernoemen, nooit iemand "Belgie" horen verdedigen.

De staatshervorming is tegengehouden omdat de Waalse partijen geen wensen hadden; ze hebben het gevoel dat ze enkel kunnen verliezen. Iemand die niets te vragen heeft, daarmee kan je niet onderhandelen.

5) Dan toch BHV splitsen?
Zodra de Vlaamse partijen in het parlement BHV splitsen via een gewone meerderheid, hebben de Waalse partijen wél iets te winnen. De communautaire dialoog zal dan plots zeer snel gaan, want als beide partijen concrete wensen hebben, dan kan je een compromis vinden.

Daarom zullen ze alles doen om te voorkomen dat die splitsing er komt voor de onderhandelingen.

6) Wat heeft Leterme verkeerd gedaan?

Weinig concreets, dat is het drama. Hij had misschien in 2007 met de NVA moeten afspreken: stap er eventjes uit. Dan is de christendemocratische familie niet meer de grootste in het parlement en dan moeten de liberalen een regering maken. Met het risico dat het er eentje zonder CD&V zou worden, en dat risico wilde hij niet lopen.
Zijn fout. Dure fout.

(Het besef dat het een regering zonder staatshervorming zou worden, kon de N-VA moeilijk aanvaarden. Hun gok. Dure gok?)