Zucht

Is dat nu nog van dezen tijd, mensen die de uitdrukking "is dat nu nog van dezen tijd" gebruiken?

Iemand die de vraagt of iets nog van dezen tijd is (8 jaar geleden was het: "is dat nu nog zinvol in het jaar 2000?") is iemand die zijn punt probeert te maken zonder over argumenten te beschikken.

Natuurlijk is loonindexering nog van dezen tijd! Waarom zou het minder van dezen tijd zijn dan, bijvoorbeeld, 10 jaar geleden? Of 20?

Omdat er nu de Chinezen zijn? Wel, 20 jaar geleden waren er de Japanners. En de Duitsers.

Men zegt: "automatische loonindexering zorgt voor een inflatiespiraal die onze concurrentiepositie verzwakt".

Dat is niet waar. Loonsverhogingen doen dat eventueel, maar indexering zorgt voor stabiliteit, en dat is goed voor de positie van de bedrijven.

Bovendien herinner ik mij uit mijn economische opvoeding dat Franklin Roosevelt destijds zijn land uit de depressie heeft gehaald met de bekende New Deal, waarvan een belangrijk onderdeel was: aanzwengelen van de consumptie = aanzwengelen van de economie.

Nu ben ik geen consumentist, maar ik besef wel dat loonindexering de consumptie op peil houdt en dus de bedrijven toelaat om hun producten te slijten. Het omgekeerde zou pas een neerwaartse spiraal betekenen.

Tenzij het de bedoeling is om de koopkracht van de gemiddelde Belg te laten zakken onder die van de gemiddelde Chinees, Roemeen of Togolees. Dan kunnen we natuurlijk beter met die landen concurreren.

Als loonindexering slecht voor onze economie is, dan moeten we razendsnel uit die sterke Euro stappen en de Frank zachtjes laten devalueren. Maar dat hoor je die geleerde mensen niet vragen (met het inkomen van Guy Quaden zou ik ook geen nood hebben aan automatische indexering, maar dat is diep onder de gordel geformuleerd).

We hebben weer nood aan meer communisten in deze barre tijden.

[update: in dat artikel van de Tijd lezen we: "De NBB wijst er ook op dat Quaden hetzelfde salaris heeft als zijn voorganger, maar dan wel geïndexeerd." - een schamper lachje is hier op zijn plaats]

[update: ik ben het nog eens eens met Yves Desmet, waar gaan we dat schrijven]