Privacy

Ik stond gisteren in de krant! Jeuj.

Jeuj?

Vandaag houden onze studenten revue en dit jaar valt mij de twijfelachtige eer te beurt om een van de belangrijkere rollen te vertolken. Tenminste, mijn personnage mag dat doen.

In de regionale pagina's van de GVA stond een artikeltje waarin de acteurs vrolijk vertellen wie ze imiteren en welke de belangrijkste trekken van hun karikatuur zijn. En dan merk je dat onze studenten toch niet van gisteren zijn: om de een of andere - mij volledig onbekende - reden, begint iedereen die het leest onhoudbaar te grijnzen. En dat terwijl ik toch een bijzonder neutrale persoonlijkheid heb.

Maar stel dat ze enkel negatieve eigenschappen hadden afgedrukt, zo met mijn naam en toenaam erbij. Of dingen van de pot gerukt. Dan denk ik dat ik mij niet prettig zou gevoeld hebben; dan zou ik mij in mijn privé aangetast gevoeld hebben. Want elke docent is natuurlijk méér dan het personnage dat hij neerzet in zijn eigen les.

Lesgeven voor een grote groep, dat vind ik een heel intieme aangelegenheid; net zoals bloggen.

Of spelen in een revue.