Claus (bis)

Vandaag gaven ze op de radio allemaal citaten van Hugo Claus, tussen de programma's door. Ik ken er slechts twee, geen van beide literair. Bij benadering klinken ze zo:

De Kerk scheurde uit elke vagina de allerleukste pagina.

en ook

Er zijn maar 12 thema's in de wereldliteratuur...
...en ze staan elk weekend in het Laatste Nieuws.

Claus

Hugo Claus is dood, stijlvol uit het leven gestapt alvorens het voor hem alle zin verloor.

Als jongeling vond ik zijn gedichten ouderwets (dat waren ze vermoedelijk niet toen hij ze schreef, wel toen ik ze las), zijn boeken onleesbaar (was ik te jong?), maar zijn toneelstukken super.

Wat voor mij van Tom Lanoye zijn erfgenaam bij uitstek maakt, die heeft dat ook.

Alleen had Claus een veel cooler lief.

Privacy

Ik stond gisteren in de krant! Jeuj.

Jeuj?

Vandaag houden onze studenten revue en dit jaar valt mij de twijfelachtige eer te beurt om een van de belangrijkere rollen te vertolken. Tenminste, mijn personnage mag dat doen.

In de regionale pagina's van de GVA stond een artikeltje waarin de acteurs vrolijk vertellen wie ze imiteren en welke de belangrijkste trekken van hun karikatuur zijn. En dan merk je dat onze studenten toch niet van gisteren zijn: om de een of andere - mij volledig onbekende - reden, begint iedereen die het leest onhoudbaar te grijnzen. En dat terwijl ik toch een bijzonder neutrale persoonlijkheid heb.

Maar stel dat ze enkel negatieve eigenschappen hadden afgedrukt, zo met mijn naam en toenaam erbij. Of dingen van de pot gerukt. Dan denk ik dat ik mij niet prettig zou gevoeld hebben; dan zou ik mij in mijn privé aangetast gevoeld hebben. Want elke docent is natuurlijk méér dan het personnage dat hij neerzet in zijn eigen les.

Lesgeven voor een grote groep, dat vind ik een heel intieme aangelegenheid; net zoals bloggen.

Of spelen in een revue.

Meditatie

Bekentenis.

De blog(nerd) die mij het meeste over de streep getrokken heeft om te begrijpen wat er nu zo leuk is aan dat bloggen, is Pietel. Een goeie pen, gedeelde interesse en vooral: principieel tegendraads. Een student met tijd teveel, de ideale blogger.

Maar toen stapte hij het Werkelijke Leven in en begon hij voorzichtiger te posten, behoedzamer.

Het is blijkbaar niet makkelijk om de virtuele en de werkelijke wereld te combineren als één van beide drastisch verandert.

Maar hij is weer helemaal terug. Fijn zo.

[update: in de comments ook het citaat van de dag,

"ahja, die van wiskunde kon ook tellen.."

]

Test

Zonet voor u gedaan:

1. 20 minuten les gevolgd per video op MIT open courseware;
2. 20 minuten geskyped met vriendin in Denemarken

Het eerste bevatte veel (nu ja, die Amerikaanse lessen gaan wel traag) nuttige informatie, het laatste niet zo.
Het eerste had interactiviteit nul, het tweede honderd procent.

Het eerste deed me wanhopig verlangen naar zelfstudie.
Het tweede was bijzonder prettig.

Conclusie: live communicatie is alles, hoe je het ook draait of keert.

Solden

Om CNBC te citeren: "JP Morgan acquired Bear Stears bank for less money than the New York yankees pay for the services of their third-base man Alex Rodrigez."

En dat gaat dan over zowat de XXXXXX vijfde grootste Amerikaanse zakenbank.

Waarom is het dat er in jaren van miljardenwinsten de CEO achtige bobo's, de speculanten, de grote aandeelhouders en de stevige kapitalen aan te ontvangende zijde mogen zitten, terwijl er bij een crisis die tamelijk logisch op deze gulzigheid lijkt te volgen plots van de overheid (=de eerder gewone mens) gevraagd wordt om zwaar over de brug te komen? Of is de crash, veroorzaakt door gewone mensen die hun lening niet kunnen terugbetalen, dan toch een vorm van inkomensherverdeling?

Het is maar een vraag.

Een andere: zou deze "biggest financial crisis since the Depression" misschien geen (on)rechtstreeks gevolg kunnen zijn van de oorlog in Irak?

In 5 jaar - de oorlog verjaart vandaag - overleden daar intussen 3990 Amerikaanse soldaten en een veelvoud aan Irakezen.

En laat ons bescheiden blijven; dit alles kan evengoed in, of vanuit, Europa gebeuren.

Leuk

Tenminste als je je het originele herinnert.

Onderhandelen

Vaders, dochters. Moeders, zonen.

U had deze al wel eens gelezen, maar doorgedreven training maakt ze steeds beter:
- "Nog een keer."
- "Nog een keer?"
- "Nog één keer!"
- "Nog een laatste keer."
- "Nog een allerlaatste keer."
- "Nog een àllerlaatste keer?"
- "Nog een allerallerlaatste keer!"
- "Nog een allerallerallerallerallerlaatste keer!"
- "Nog een helemaal allerlaatste keer?!"
- "..."
- "Nog één keertje?"

Zucht

Voor u gelezen op het internet:
"Ga eens uitleg vragen bij de leerkracht maar steun je kind want de leerkrachten tegenwoordig houden van kinderen buizen en pesten en dat is niet de bedoeling."

Arme leerkrachten, kan ik dan alleen maar denken. Dit lijkt mij min of meer de volgende stap.

Heldendaad

Gisteren was ik een held. U verwacht niet minder.

Op een propvolle tram stond ondergetekende op voor een oud besje met boodschappentassen. Waarop ze mij in en onverstaanbaar plat Gents vanalles begon uit te leggen en ik vaardig riposteerde met een welgemikte "Dat denk ik ook."

Of hoe opeengeperste lijven voor onverwachte gezelligheid kunnen zorgen.

Sex met blote mannen

Dat internet toch.

Doet een mens zoveel moeite om af en toe mooie foto's te maken, en bij de eerste de beste mini-hype schiet deze naar de top van het view-lijstje. Het is niet eens een foto.

En via welke zoekterm blijft men deze ridder vinden? Inderdaad: blote mannen. Sex ook, met die blote mannen.

Wat zou het internet toch zijn zonder.

Dialoog van de dag

Kwart na acht. Een vader draagt zijn zoontje (3.5) richting bed.

J: "Zucht. Ik zou ook wel eens willen gaan slapen op het uur dat jij gaat slapen."
SR: "Zucht. Ik zou ook wel eens willen gaan slapen op het uur dat jij gaat slapen."

Dat gras, wat is het altijd toch zo groen.

Straf

Ik heb mijn fototoestel uitgeleend aan mensen die dat echt nodig leken te hebben.
Ik had het niet verwacht, maar ik voel me een beetje bloot, zo zonder.

Alsof ik het internet aan iemand zou uitlenen, zonder precies af te spreken wanneer het terug te krijgen.

Bomblogging

Als lezer hier weet u dat ik vind dat er véél te weinig over politiek geblogd wordt. En kijk, hier is uw kans: op 22 maart organiseert Bomspotting een literaire wandeling op de terreinen van de NAVO in Evere, burgerlijke ongehoorzaamheid gewijze.

De tijd van de grote vredesbetogingen is voorbij, en we komen niet meer op straat om op de kleine ring van Brussel ons Ongenoegen te uiten over wat de groten der aarde in onze naam uitsteken.

Maar misschien is het een goed begin om het dan niet meer op straat te doen, maar in al die bloggende steegjes. Het moet toch niet altijd Luc Van Braekel zijn die de dans leidt?

Dus: kijk, peins, schrijf. Ik zal lezen.

Het idee komt uit Parijs.

Crufts

Er zijn dingen die alleen de Britten kunnen. Lamsvlees met munt, cafésporten op televisie spannend doen lijken, onzin uitkramen en ermee wegraken. En ook: avonden lang spenderen aan een hondenshow. Natuurlijk niet zomaar een hondenshow, neen, de Crufts, de Champions League onder de hondenshows, om een festivalorganisator te citeren. Deze dagen op BBC2.

The world's greatest dog show is back - and it's more spectacular than ever. Over the next four days, a record 25,000 dogs will descend on Birmingham's NEC, all in pursuit of the supreme prize - Crufts Best in Show 2008.

Inclusief fluisterende off screen commentaar tijdens de Grande Finale.

Song Chart Meme!

Hij doet het en hij ook en bij hem zag ik het en dan mag ik de geek in mij ook loslaten!

of ook

en nog eentje om het af te leren

update - ééntje om het af te leren

Moe?

Als ik moe ben, dan vind ik nogal vlug iets grappig. Zoals dit
of dit al vereist die laatste wel wat voorkennis.

Vriendschap

De Morgen en Leterme, dat komt nooit goed. De associatie tussen kop en de foto, (bandieten die bij gebrek aan wetgeving de dans ontspringen, als dat geen slecht bestuur is), het zou me verbazen als dat helemaal toeval zou zijn.

Lelijk

Voetjes komen de keuken binnengetrappeld.

- "Mama, ik vind papa zijn hemd heel lelijk!!"
- "En waarom mag dat wel zijn?"
- "De kleur. Antrashit. Vind ik niet mooi."

Mijn schoonste hemd begod.

Geeuw

Enthousiasme siert de mens, maar net zoals "het internet" niet meer hot is sinds de dotcom crash, is "Nano" soooo passé.

Daarom begrijp ik deze buzz niet goed, behalve dan dat het een mooi gemaakt filmpje is.

En dan nu... vergaderen!

Filosofie

Ieder kind heeft zijn eigen talent. Dat van M. lijkt wel: over moeilijke dingen nadenken. Vanavond in de auto (nadat broer had opgemerkt dat er ergens paaltjes stonden om te zorgen dat je niet kon rijden waar het niet mocht - dat is dan weer zijn talent, om zulke dingen door te hebben).

M: "Zeg, maar als dingen niet mogen, waarom bestààn die dan toch?"

Hm.

Tourist in eigen land

Vrijdag op vergadering naar Brussel, met de trein en een kwartier te voet. Ik was er al een uurtje te vroeg, zo leek het op een uitstapje.

Lag het aan de lentezon, of wat het omdat het zo lang geleden was? Ik voelde mij als een boer tijdens zijn eerste uitstapje in de Grote Stad. Ik keek me de ogen uit en wilde alles fotograferen. Alleen had ik niet mijn glimmendste pak aangetrokken, dat was het enige verschil.

Het gevoel overviel mij al in de hal van Brussel Centraal. Welk een schitterend bouwwerk is dat toch, een mens vergeet veel te snel! Tegenover de internationale air van het Zuid en de geoptimaliseerde pendelaarsarchitectuur van het Noord is Centraal veruit het gezelligste. Versleten, rumoerig, onhandig. Vanuit de ondergrond wandel je zo het hart van Brussel binnen. Rechts zie je meteen Sint-Goedele, vooruit belemmeren hotels het zicht op de Grote Markt (afbreken die handel, en wel meteen!).
Mensen zetten zich bovenaan de grote trap en kijken mijmerend minutenlang naar de onophoudelijke stroom reizigers die stroomopwaarts klimmen. Net zoals wij, boeren, dat op een zonnige dag langs de beek doen, maar wij gooien er dan steentjes in. Dat mag hier niet.

Verderop wandel je de gang in naar de Metro, met de slechte muzikanten en de bedelaars, of je gaat het trapje op richting Ravenstein gallerij. En dan vraag je je af: waarom bouwt men nu niet meer aan de grandeur van onze steden? Is die meerprijs dan echt zo groot?
U vindt het er niet mooi? Kom, kom. Dat het vermoedelijk (onrechtstreeks) met bebloed geld uit Congo is gemaakt allemaal, dat mag u terecht inbrengen. Maar die prachtige ronde traphal, die vreemde koepel en dan de tocht naar boven die - de muzikanten zijn hier ondertussen overgeschakeld op klassieke wijsjes, het PSK is nabij - leidt tot het stadspark of de kunstberg. Een Berg van Kunst! Het Park! Onbezoedeld door functionele ingrepen, met haar vrijmetselaarsgrondplan en errond de fijnste collectie van gestelde en ongestelde lichamen: het paleis, het parlement, de Maatschappijen... en overal standbeelden zodat je nooit eenzaam staat te wandelen. Een man in maatpak stapt nog snel even voorbij, gevolgd door zijn rafelige hond.

Brussel is de enige stad in ons land die naam waardig. Wat een parel. (behalve Aarschot misschien, maar dat is dan ook de Parel van het Hageland)

Op de terugweg begon het lichtjes te regenen op mijn bonzend vergaderhoofdpijnhoofd. Brussel was weer een stinkende stad met te veel verkeer en te opdringerige bedelaars. De magie had me verlaten voor een andere toerist.

Bwards

Het plan was: laad een % kids in de auto en ga er wat rondlopen.
De realiteit was: middagdut-o-meter zwaar in het rood, dus toch maar niet.

De grote prijswinnaars zijn mij volledig onbekend, ik vermoed dat dat iets zegt over de gigantische grootheid van het bloggende interweb? Het moeten toch niet altijd dezelfden zijn.

Misschien moeten we volgend jaar onze eigen Awards inrichten, enkel toegankelijk voor mensen in sponzen broekjes, of met een groente als toegangsticket. En zonder stemming, natuurlijk, dat spreekt.

29 februari

Dialoog van de dag, per sms.

SR: "Ik ben om X uur in Leuven, zin in pint-na-het-werk?"
M: "Geen tijd. Moet naar kerstfeestje!"