God, (deel 1)

Eén van de extralegale voordelen aan het vaderschap is: je bent God. Tenminste, in een flits van de eeuwigheid ben je, bekeken door het kleine venster waardoor je kinderen naar de wereld gluren, iemand die alles kan en alles weet.

Tenminste, dat dacht ik.

Bij M. vloog ik er meteen in. Papa weet alles. Dat kan toch niet zo moeilijk zijn.
Een kleuter kan namelijk niet benoemen wat ze zelf niet weet en in de discussie praat ik haar zo in het hoekje.

Dacht ik zo.

- "Jaja, papa weet alles.."
- "Dat is niet waar!"
- "Hoezo? Noem dan eens iets wat ik niet weet?" (daar heeft ze niet van terug!)
... (even denken)
- "Wel, als jij bent gaan werken en wij spelen hier nog wat, dan weet jij niet waarmee wij spelen!"

Dat van al die miljoenen zaadjes net die éne wise-ass als eerste tot bij dat eitje gezwommen is, het is godgeklaagd.