Normaal

Ik ben de meest normale mens die ik ken. Zo normaal dat ik me regelmatig een vreemde eend in de bijt voel. Bijvoorbeeld:

SR: "Dag mevrouw, ik kom mijne kleine aangeven."
meisje: "En hoe is uw situatie?"
SR: "Heuh, gewoon getrouwd en al twee kinderen bij elkaar, waarom?"
meisje: "Ik maak het even in orde."
[dan wordt ze onderbroken door de dame van het loket ernaast]

dame: "Seg Carolien, hier zit een vrouw die vraagt of haar vriend haar zoontje kan adopteren? Want ze wonen al lang samen enzo."
meisje: "Zijn ze getrouwd?"
dame: "Jah, eigenlijk wel, maar niet met elkaar. Zij heeft ook nog twee andere kinderen van andere mannen en van hem weet ik het niet want hij is een Iranese asielzoeker maar zijn asielaanvraag is nog niet aanvaard en hij durft daarom niet goed meekomen en ze weten niet of zijn huwelijk hier ook geldt."
meisje: "En heeft hij dat kind al erkend?"
dame: "Neen eigenlijk ook niet want de vader van dat zoontje weet het eigenlijk ook nog niet."
meisje: "... dat hij een zoontje heeft of dat haar vriend hem wilt adopteren?"
dame: "Wacht, ik zal het efkes vragen."

Het leven is niet simpel.