Hoera!
Daarnet nog eens een vreemde belevenis: we zetten de buis op en binnen 5 minuten zien we twee gouden medailles winnen. Kim Gevaert op die 200m en Tia Hellabaut bij het hoogspringen. Dat is dus nog eens drieduizend keer plus drieduizend keer hoera, dat moet zo ongeveer negenduizend worden.
Mijn toetsen waren nog niet droog of vanochtend stond Ivan Sonck trouwens in De Standaard, en ik kan het niet laten om hem toch even selectief te citeren. Waarom?
Omdat hij twee van mijn favoriete vuile en-toch-heb-ik-gelijk-trukjes uit haalt.
Nr 1: leg iets (ten onrechte) in andermans mond en ontkracht het dan zelf. Zo heb je natuurlijk gelijk. Bijvoorbeeld:
- "Frank Deboosere kan dan wel beweren dat het vandaag droog ging blijven, maar ik heb het hier de hele dag zien regenen!"
Hier heet het:
- "Als er dan eens een vedette is, wordt die overroepen. Kijk, ik hoor nu zeggen dat ze een medaille kan winnen op de Olympische Spelen in 2008, maar daar is meer voor nodig dan 11''04 [...] en kan ze dat nog?"
Ziet u hem? Weten we niet al langer dat de sprint voorbehouden is aan zwarte atleten?
Nr 2: ontken hetgene wat je echt wil zeggen, bijvoorbeeld door het voorwaardelijk te stellen. Bijvoorbeeld:
- "In een ander land zou Frank Deboosere wel ontslag moeten nemen na zulke slechte voorspellingen. Maar dat zeg ik zeker niet!"
Hier heet het:
- "Ik ga heel voorzichtig zijn, en ik bedoel het niet zo, maar als een buitenlandse atlete zoiets doet, rijzen er allerlei vermoedens. Ik doe dat niet: laat dat duidelijk zijn. Maar ik steek voor niemand mijn handen in het vuur, al ga ik ervan uit dat Gevaert clean is wat dat betreft."
Wacht. Bedoelt hij nu dat ze clean is? Waarom suggereert hij dan het omgekeerde? Of bedoelt hij net dat ze niet clean is? Maar waarom ontkent hij dat dan?
Dit is dus de reden waarom ik dol ben op taal (en het zo spijtig vind om ze niet hypergoed te beheersen). Er zit zoveel in en het is zo leuk als je dingen en trukjes kan herkennen.
Verder hoop ik nog steeds dat hij authentiek is in zijn relativeringsdrang:
"Het is een nationaal topmoment. In de jaren zeventig werd dit soort prestaties als alledaags bestempeld: een olympische finaleplaats kreeg een enkele vermelding, terwijl het nu breed uitgesmeerd wordt."
It's just a party pooper, doing a party pooper's job.
1 Comments:
Hehehe, de link achter authentiek is leuk...
Een reactie posten
<< Home