Stokken
Ik weet eigenlijk niet wie met die stokjes begonnen is, maar op zich is het geen slecht idee - zolang men het niet forceert.
En kijk, nu komt er vanuit Alcyon's nest eentje naar hier gevlogen. En wat doet een golden retriever dan?
Welke zijn mijn werktitel, mijn geheime titel en mijn droomtitel?
Werktitel is simpel: meneer. "Meester", daarvoor zijn onze studenten te oud en voor tutoyeren te jong. Per email doen ze wel eens "Hey" en "Joe", vaak vanop hun superhunk69@hotmail.com adres. Tip van de dag: niet doen, zeker als je eenvoudige voornaam.achternaam email van school hebt.
Interessant wordt het wanneer studenten iets mispeuterd hebben, eindelijk snappen dat ze het mispeuterd hebben en het proberen recht te zetten, dan wordt het vaak "Zeer Geachte Heer Professor Dr. Ir. ...". Kwestie van naar de andere kant over te hellen.
Mijn geheime titel is vreemd genoeg "Sponzen Ridder". Ik vind dit weblogje leuk om doen, maar om de een of andere reden maak ik er geen reclame rond bij vrienden en bekenden. Het is niet verborgen, maar het staat niet op mijn voorhoofd. Een soort gespleten opstelling - en als mensen op je blog via persoonlijke comments in je weke delen trappen, dan is dat een voordeel. In beide verwensingsrichtingen.
Qua droomtitel ben ik rap tevreden: dat is mijn eigen naam. Ik ben een van die mensen die blij zou zijn iets te doen dat blijft hangen. Iets waarvan mensen nadien zeggen: "die S.R., die heeft dat nog niet zo slecht gedaan". Wie weet.
Bij deze versplinter ik het stokding tussen mijn tanden.
posted by Sponzen ridder @ 8/10/2006 08:09:00 p.m.
9 Comments:
Ge mocht u ook altijd bukken he, en de stok over uw hoofd laten zoeven. Toch leuk dat ge hem gevangen hebt...
Nee nee het is inderdaad te lollig.
Labs staan er nochtans om bekend dat ze goed apporteurs zijn :).
Hoe werkt dat eigenlijk zo een stokje? Krijg je dat per mail of op een andere manier?
..behalve als er vrouwtjes in het spel zijn (dieje van ons toch).
Er is (was?) iemand (naam ontschiet mij even) die op haar blog met die stokjes begonnen is. Ze stelt zich dan op maandag enkele vraagjes en speelt de bal (in dezelfde blogpost) vervolgens door naar een drietal andere bloggers, die hetzelfde doen. Kwestie van aan community vorming te doen enzo. Op die manier trekt het stokje een heel parcours door blogland.
Het idee is nogal leuk, afhankelijk van de vraagjes.
0 ja: omdat de meeste mensen meestal naar dezelfde mensen doorgooien (je moet ergens weten dat ze je blog volgen), zijn het wel vaak dezelfde mensen. Dat is een beetje de zwakke plek.
Per email zou idd een verbredender idee zijn.
Hmmm. Dit stokje komt toch niet van dat meisje, pertang. Jij/U/Meester hebt het over Tales from the Crib, een jonkvrouwe die elke maandag een lijstje met vijf vragen opstelt en op haar blog gooit. Ze geeft dat niet door of zo, iedereen mag antwoorden naar believen.
Stokjes zoals deze komen gewoon af en toe van iemand die daarmee begint. Wat dit titelsstokje betreft, bijvoorbeeld, dat komt van Bart (Ondernemeringent.be).
Het toeval wil dat Bart met dat stokje een soort experiment wilde opstarten en zien wie het stokje aan wie zou doorgeven. Hij heeft het niet zomaar aan 3 vrienden doorgestuurd maar aan 3 erg verschillende veel gelezen bloggers. Hij heeft deze week zelfs een eerste analyse opgemaakt van dat stokje: http://www.netlash.com/log/stokje_of_hoe_een_meme_zich_verspreidt
Voor mezelf kan ik zeggen dat ik zo'n stokjes al elke keer heb doorgegeven aan minstens 2 mensen die ik van toeten noch blazen ken, maar pas heb ontdekt tijdens het surfen.
Sorry, de url is te lang, je vindt het in elk geval op netlash.com!
En wat jouw antwoorden betreft, zeer edelgedeelde Sponzen Ridder: je hebt dat zo slecht nog niet gedaan! Leuke antwoorden!
Hebben we weer iets bijgeleerd!
Thx.
Voor alle duidelijkheid: ik heb dit stokje niét opgestart als experiment. Het is gewoon opgestart omdat ik daar zin in had...
Achteraf pas maakte ik me de bedenking: misschien kan ik hier iets uit leren...
Een reactie posten
<< Home